เมื่อวันที่ 1 มกราคม 2549 ขณะที่ผมออกเวร แล้วขับรถไปหาพ่อที่บ้านบางแก้ว ก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องสาว (อัญ) และน้องเขย (เอียด) ที่เฝ้าลูกสาว (น้องขิง) อยู่ที่ รพ.หาดใหญ่ เมื่อ 4 วันก่อน ว่าหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ ให้ไปรับด้วย แต่ด้วยที่ผมเพลียมาก และมั่นใจว่าไม่สามารถขับรถต่อได้ จึงเข้าบ้านก่อนและตกลงกันว่าพ่อและพี่สาว (อร) ซึ่งมาจากภูเก็ตถึงเมื่อวันที่ 30 ธ.ค.2548 ไปรับเอง
ส่วนผมเฝ้าบ้านกับลูกสาว (พี่เดม) ก็กลับมาถึงบ้านกันประมาณ 14.30 น. พอค่ำ ๆ น้องชาย (เอียด) และน้องสะใภ้ (ทิพย์) ก็มาถึงพร้อมทั้งหลานสาว (เบส) ทุกคนพร้อมใจกันนอนที่นี่ บ้านหลังใหญ่วันนี้ดูแคบไปถนัด ห้องไม่พอกัน ก็อาศัยนอนกันที่ลานบ้านหน้าทีวี
ค่ำ ๆ วันนี้ ทั้งคุณปู่และคุณตาในคน ๆ เดียวกัน ยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นพิเศษ ขอนำภาพหลาน ๆ มาฝากให้ชมเป็นฝีมือการถ่ายของพี่เดม ที่ถ่ายด้วยกล้องคิจิตอล ส่วนภาพของพี่เดม ผมถ่ายเอง พรุ่งนี้เช้าเขาตื่นกันแล้วจะได้เปิดให้ดูอีกที จากภาพที่เห็นนั่นน่ะ คุณปู่และคุณตา ดูจะสบายใจเป็นที่สุด นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลาย ๆ ปีที่ไม่เคยพร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างนี้ ผมว่าบันทึกที่พ่อเขียนที่ Blog’s นายเขียน มีส่วนอยู่มากทีเดียว
|
คุณปู่และคุณตาในคน ๆ เดียวกัน |
|
|
พี่เดม หลานปู่ |
น้องเบส หลานปู่ |
|
น้องขิง หลานตา |
ไม่มีความเห็น