เสี้ยวหนึ่งของ อารมณ์รัก

เสี้ยวหนึ่งของ อารมณ์รัก

 

 

อยากบอกกับเธอว่า อย่าดีกับฉันเกินไป เพราะจะทำให้ฉันคิดถึงเธอ

อยากบอกกับเธออีกว่า อย่าเอาใจใส่ฉันจนเกินไปเพราะจะทำให้ฉันชอบเธอ

อยากวอนกับเธออีกเหมือนกันว่า อย่าหวานกับฉันมาเกินไป เพราะฉันอาจจะเผลอใจไปรักเธอ...

เพราะมันจะสร้างความทุกข์แก่ฉันมากมาย

ถ้าฉันเกิดรักเธอโดยที่ฉันรู้แก่ใจว่า...เธอไม่ได้รักฉันแม้แต่นิดเดียว...

ถ้าใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาในชีวิตและได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต แต่ด้วยเหตุผลใดก็ตามที่ทำให้เขาไม่สามารถอยู่กับคุณได้...อย่าได้เสียน้ำตาแต่จงดีใจที่เราได้พบกันและเขาทำให้เรามีความสุข

แม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาอันสั้นมากก็ตาม เพราะเวลาจะเป็นเครื่องชี้บ่ง ถ้าเขาเป็นของคุณจริงๆเขาจะต้องกลับมา... คุณจะรู้ตัวว่าคิดถึงใครคนหนึ่งมากๆ ก็ตอนที่คุณคิดถึงเขาแล้วหัวใจคุณเต้นรัวถี่ขึ้นเพียงแค่...เขาเอ่ยวจีทักทายคุณด้วยความอบอุ่นในน้ำเสียง ก็จะทำให้ประสาทของคุณซาบซ่านผ่อนคลายลงอย่างมีความสุข ถึงกระนั้นก็ตามบางทีคุณก็ไม่รู้สึกตัวและยังชอบปฏิเสธว่า คุณไม่ได้ชอบเขา และคุณไม่ได้รักเขา...

ปรอทที่จะวัดความรักในหัวใจคุณได้เมื่อคุณคิดถึงใครแทบทุกขณะจิต และเมื่อคิดถึงแล้วทำให้คุณมีความสุขอย่างประหลาด อย่าสละความสุขส่วนตัวให้แก่คนๆนั้น แม้ว่าคุณจะเจ็บปวดแม้ว่าคุณจะเจ็บปวดก็จะทน ขอเพียงแต่ว่าอย่าให้เขาคนนั้นมีใจรักคุณสักนิด…

อย่าหันหลังให้กับความรักในขณะที่ความรักยืนจังก้าอยู่ต่อหน้าคุณ อย่าได้ไล่มันออกไปจากคุณ เพราะถ้าคุณทำอย่างนั้น....สักวันหนึ่งคุณจะหวนคิดขึ้นมาได้ว่า...สิ่งที่คุณไล่เปิดไปนั้น...แท้จริงแล้วครั้งหนึ่งเคยอยู่ใกล้ชิดตัวคุณนี่เอง จงให้คุณค่าแก่คนที่รักคุณ... มันไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่ายเลยในการที่จะพบคนที่รักคุณจริงๆ

เพราะหัวใจที่จริงจังซื่อตรงหาได้ไม่ง่ายนัก และมีคุณค่าสูงเหลือเกิน  บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุดในชีวิต ไม่ใช่สิ่งที่เราสูญเสียหรือผิดหวัง แต่กลายเป็นความเสี่ยงที่เราไม่กล้าเสี่ยง ถ้าคุณคิดว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้คุณมีความสุขมาก จงมุ่งไปหามันเพราะในจังหวะชีวิตคนเรา เรามักจะไม่ผ่านมาบนถนนสายเดิมนี้ซ้ำอีก เวลาไม่เฝ้าคอยใคร ถ้าคุณคิดว่าได้พบกับสิ่งที่ถูกต้องและถูกใจ...

จงถนอมมันไว้อย่างมีคุณค่า อย่าปล่อยให้เขาหลุดลอยไป อย่าปล่อยให้ความกลัวเข้าคลอบงำและดึงเหนี่ยวคุณไว้ ไม่มีใครนอกจากคุณเท่านั้นที่จะรู้ว่าอะไรทำให้คุณมีความสุขอย่างแท้จริง...

คนเรามักไม่เห็นคุณค่าความสำคัญของคนที่เรารักและใกล้ชิดกับเรา จนกระทั่งพวกเขาได้จากเราไป จงมีความกล้าหาญที่จะรัก แม้ว่าคุณรู้อยู่เต็มอกว่าจะต้องสูญเสียมันไปในที่สุดก็ตาม...

ดีกว่าที่คุณจะไม่พบความรัก เพราะคุณขี้ขลาดเกินกว่าจะเผชิญกับมัน สิ่งที่ท้าทายมากที่สุดในชีวิตคนเราก็คือการเสาะหาใคร สักคนหนึ่งที่รู้จักความบกพร่องด่างพร้อยของเรา ความไม่ดีของเรา ความแตกต่างของเรา แต่เขาก็ยังรักเราอย่างสุดจิตสุดใจ...

ถ้าคุณพบคนอย่านี้ จงรักเขาให้หมดหัวใจคุณ...เพราะคุณจะหาคนอย่างนี้ไม่ง่ายนัก หรืออาจไม่พบอีกเลยในชีวิตคุณ....