มนุษยสัมพันธ์ตอนรู้จักชมคนอื่นบ้าง
มนุษยสัมพันธ์ตอนรู้จักชมคนอื่นมั่ง ดิฉันเคยมีเพื่อนประเภทชมคนไม่เป็น เขาเล่าเองด้วยความภาคภูมิใจเลยแหละว่าเขาไม่เคยชมใครเลย เออดี จำเริญ..จำเริญเถอะ พ่อคูณณ แม่คูณณ......
แต่ก็ต้องไม่ใช่ประเภทปากหวานก้นเปรี้ยว ชมแหลกแจกแถม กริ๊ดกระจาย ไม่เอ๊า...ไม่เอา....จะชมทั้งทีต้องมีลีลา ต้องออกมาจากใจ ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆ ถ้าลูกน้องทำดีและเห็นว่าดีชมไปเล้ย ไม่ต้องมานั่งอมพะนำอ้ำๆอึ้งๆอยู่ แต่ก็ไม่ต้องถึงขนาดกระดี๊กระด๊าชมร็อก ลูกน้องเราๆไม่ชมใครจะชม ใช่มะ...ใช่มะ.... เพื่อเขาจะได้มีขวัญและกำลังใจมุมานะพัฒนางานต่อๆไป ใครได้ผลงานล่ะ ก็หัวหน้าแหละ....ได้ เอาที่มันจริงใจน่ะ คำชมไม่มีซื้อขายถ้าอยากได้ใจ (ลูกน้อง) ต้องชมให้เป็น จิงป่ะ
ประเภทพูดอย่างอื่นไม่เป็น วันๆเอาแต่จี้จุดด้อยของชาวบ้านเสร็จแล้วสบายใจโรคจิตถาวร กลับไปนอนหลับฝันหวานบรรเจิดทั้งคืน เคยเจอมั๊ย มีเยอะเลยเนาะมนุษย์ละครน้ำครำพันธุ์นี้ เรื่องอะไรเราจะต้องเสีย 2 ต่อจริงมะ ต่อแรกเอามีดลมปากมาทิ่มแทงเราให้เจ็บใจเล่น ต่อที่ 2 เราดั๊นเก็บลมปากนั้นมาทิ่มแทงใจเราต่อ แถมแทงไม่รู้จักเลิกอีกแน่ะ แบบว่าคิดทีไรก็เจ็บใจทุกทีซิน่า เอามาคิดทำไง้ ....เง่าจั๊ดนัก...อิอิ.......
ความเห็น (3)
มิน่า เวลาเจ๊แอ๊ด ลงมือทำอะไร มีคนมารุมมาตุ้ม ช่วยงานกันตรึม;))
