ขอบเขต.. ที่เราจะ รัก ได้

คิด (ก่อน) จา รัก

ขอบเขต . . . ที่เราจะ "รัก" ได้

          ความรักที่เกิดขึ้น . . .
          ท่ามกลางความเหงานั้น เกิดขึ้นได้ง่าย
          แต่การจะสานความรักต่อ. . .
          ให้ยืนยาวได้นั้น เป็นเรื่องยาก

          ความเหงานั้น . . . มันโดดเดี่ยว
          เปลี่ยนคนอ่อนไหว . . .
          ให้กลายเป็นคนอ่อนแอได้
          จนบางครั้ง . . .ต้องพยายามหาที่ยึดหัวใจ
          ไม่ให้เคว้ง ไปตามแรงกระทบของชีวิต

          และบางครั้ง . . .
          ก็อาจเผลอ ไปยึดใครสักคน. . .ที่ไม่อาจจะยึดได้
          เพราะเหตุผล แห่งความเป็นไปไม่ได้ ร้อยพันประการ . . .

          แต่ . . . เมื่อความรักได้เกิดขึ้นมาแล้ว
          ไม่ว่าจะอยู่ร่วมได้ หรือไม่ . . .
          มีสิทธิ์ครอบครอง หรือไม่ . . .
          ก็ไม่อาจที่จะ . . . ห้ามไม่ให้รู้สึกรักได้

          เมื่อในที่สุดแล้ว . . .ห้ามไม่ได้
          ก็อาจจะมีอีก ทางเลือกคือ . . .
          การปล่อยหัวใจให้ได้ “รั ก”

          แต่ . . .
          ต้องหาที่ยืน ที่เหมาะสมให้กับตัวเอง
          หาบริเวณ ให้ตัวเองให้ได้
          และหักห้ามใจ ไม่ให้เตลิดก้าวไปไกล
          จากที่ที่ตัวเองต้องอยู่ . . .

          นอกจาก . . .กล้าที่จะยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว
          ก็ต้องกล้าที่จะเชื่อมั่นว่า . . .
          เราต้องยืนอยู่ตรงนั้นให้ได้
          และต้องไม่ไปไกลกว่านี้ . . .

          อยากอยู่ตรงไหนก็ได้ . . .
          แต่ต้องอยู่ในขอบเขต รักได้เท่านั้น
          อย่า! ไปเผลอทำร้ายใครให้เจ็บปวด . . .