พลัดถิ่นที่ร้านอาหารแซ่บซอย9
ช่วงนี้ฝนตกจังเลย เทเอาเทเอาแบบไม่ต้องเสียค่าน้ำยังไงยังงั้นเลย ทำให้ไม่ค่อยได้ไปไหน นอกจากไปใส่บาตรตอนเช้าที่วัดป่าข้างมหาลัยในวันสุดสัปดาห์กับพรรคพวก
แต่เมื่อวานดีหน่อยฝนตกตอนค่ำ หลังจากพวกเราเข้าไปถึงร้านอาหารแล้ว ที่เอ่ยชื่อก็เพื่อให้เกียรติแก่เจ้าของร้านที่ทำอาหารอร่อยแบบคนเมืองให้เราทานกัน แต่คนท้องถิ่นเช่นอาจารย์บรรลือ ซึ่งเป็นครูของเรา ท่านก็ไม่โปรดเท่าไร ท่านมักอะไรแปลกๆ เช่น กบ เขียด แย้เ เป็นต้น แต่เรากับน้องฝนถูกใจมาก ถึงขนาดฝนบอกว่าวันหลังเรามากินกันเองนะ
น้องฝนเธอเพิ่งย้ายมา แต่เธอมีเลือดอุบลครึ่งตัว อีกครึ่งหนึ่งเป็นทายาทจตุคามรามเทพแห่งนครศรีธรรมราช เธอจึงค่อนข้างเฮ้ว และจริงจังกับชีวิต แต่ก็มีความน่ารักเเบบคนอุบลราชธานี (ฤาใครจะเถียงว่า คนอุบลฯไม่น่ารัก ) ฝนเป็นเด็กฉลาด ซึ่งดิฉันชมเธอทั้งต่อหน้าและลับหลัง และมีความสามารถเกินวัย 28 ปี เธอเล่าให้ฟังว่า ที่ทำงานเดิมที่เธอเพิ่งย้ายจากมา อยากให้เธออยู่ช่วยในตำแหน่งผู้ช่วยคณบดีฝ่ายวิชาการของคณะฯ แต่เธอคิดถึงครอบครัวคือคุณพ่อและคุณแม่ ซึ่งจำเป้นต้องย้ายกลับมา และท่านทั้งสองก็อายุมากแล้ว ลูกสาวสามคนก็ถูกกระแสการพัฒนาบ้านเมืองแบบทำชนบทให้เป็นกรุงเทพฯ จึงต้องพากันไปอยู่เมืองหลวงเพื่อเรียนหนังสือ และทำงานในที่สุด มาวันนี้ฝนจำเป็นต้องมาอยู่เป้นเพื่อนคุณพ่อคุณแม่แทนพี่และน้อง ทั้งที่คนรู้ใจก็อยู่ในเมืองเทพ นับเป็นความกตัญญูที่น่ายกย่องยิ่งนัก คนอุบลราชธานีจึงมีบุญยิ่งนักที่จะได้น้องฝนไว้อบรมสั่งสอนลูกหลาน ของท่าน ดิฉันก็อวยพรให้เธออยู่ดีมีสุข เติบโตทางการงานเพื่อเป็นหลักเป็นฐานให้งานวิชาการของอุบลราชธานี เป็นคลื่นลูกหลังที่จะถาโถมเข้าใส่งาน และน่ายินดีกับมหาวิทยาลัยฯยิ่งนัก เพราะภาษิตโบราณกล่าวไว้ว่า คลื่นลูกหลังย่อมแรงกว่าคลื่นลูกแรก ว่าแต่ว่าต้องรักษาไว้ให้ดีเด้อ
เมื่อคืนวานเราทั้งคณะไปทานดินเนอร์กันเนื่องในวันคล้ายวันเกิดของผู้ใหญ่ในคณะคือท่านคณบดีของเรา เมื่อทานอาหารอร่อยแล้ว บรรยากาศเริ่มจะชื่นมื่นด้วยเสียงหัวเราะและเสียงเพลง ลอดจนเสียงดนตรีสดๆของนักร้องวงเพื่อชีวิตที่มาอวยพรอำนวยความสุขให้ผู้ร่วมงานและเจ้าของงาน แม้ว่าเราจะยังคงนั่งอยู่ใกล้คนที่เราคุ้นเคยในชีวิตประจำวัน แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครสนใจสักเท่าไร แต่ละคนก็จะขุดเรื่องที่ตัวเองอยากเล่า อยากพูด มาบังคับให้คนนั่งข้างทั้งซ้ายทั้งขวา หรือนั่งตรงข้ามทั้งซ้ายทั้งขวาต้องฟัง บางทีก็เป็นการฟังแบบทำกับข้าวไปด้วย เพราะเป็นการฟังแบบเออออห่อหมกซะงั้นแหละ แต่เราก็มีความสุขกัน เพราะเจ้าของวันเกิดวันนี้เป็นผู้ใหญ่ที่พวกเราเคารพและนับถือ ถึงขนาดว่าถ้าไม่มีท่านแล้ว เราก็ไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหน่วยงานของเรา แต่ถ้ามันเป็นการมองโลกในแง่ร้ายเกินไป ก็ต้องถือเป็นความวิตกจริตของดิฉันเอง และขอให้มันไม่ใช่อย่างที่หวาดหวั่นก็แล้วกัน แล้วจะไปทำบุญให้(ตัวเอง) !!!
เมื่ออิ่มแล้วก็ต้องมีภาคพิธีการสักเล็กน้อย เพื่อแสดงความรู้สึกของผู้ร่วมงาน รวมทั้งโอวาทของท่านเจ้าของงาน
เมื่อตัวแทนของพวกเราได้กล่าวอวยพรแก่ท่านแล้ว ท่านก็กล่าวแสดงความขอบคุณและให้โอวาท ความตอนหนึ่งที่น่าสนใจสำหรับคนพลัดถิ่นอย่างดิฉันคือ ท่านขอให้พวกเราทำงานกันแบบเป็นวงดนตรี เช่นวันนี้จะเล่นเพลงลูกทุ่ง ก็ให้เล่นประสานเสียงกันเป็นลูกทุ่งทั้งหมด มิใช่มีเสียงใด เสียงหนึ่งเป็นลูกกรุงแหวกอากาศขึ้นมา ทำให้ความไพเราะของเพลงหายไป เป็นต้น อันหมายถึงการประสานงานกันด้วยความรักความเข้าใจ ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องซึ่งกันและกัน คือต่างฝ่ายต่างต้องมีให้กันและกัน เพราะปรบมือข้างเดียวย่อมไม่ดังฉันใด การทำงานที่ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเราก็ย่อมล้มเหลวฉันนั้น
ความจริงสิ่งที่ท่านพูดก็อาจเข้าได้กับการบริหารงานหรือการปกครองแบบประชาธิปไตย ที่คนส่วนน้อยต้องยอมที่จะน้อมนำตามคนส่วนใหญ่ แต่ในชีวิตที่เป็นจริง คนส่วนใหญ่มักจะเพลิดเพลินกับการนำเพราะมีพวกมากกว่า และละทิ้งการรับฟังความเห็นของคนส่วนข้างน้อย มิพักที่จะเอ่ยถึงการเคารพความเห็นซึ่งกันและกัน จนกระทั่งเกิดเป็นแรงกดดันขึ้นเรื่อยๆ เพลโตจึงเป็นนักปราชญ์ที่ไม่เคยเห็นด้วยกับการปกครองในระบบประชาธิปไตยจนกระทั่งตายไป มิหนำซ้ำยังเข้าข่ายพูดจาจาบจ้วงว่า ระบบประชาธิปไตยเป็นการปกครองที่เลวที่สุด เพราะคนส่วนใหญ่ของสังคมไม่ใช่คนฉลาด ไม่ใช่ปราชญ์ ถ้าพูดอีกคำเพลโตคงอยากจะบอกเราว่า (มัน)จะพากันไปตายซะมากกว่า และเพื่อสนับสนุนความคิดของตนเอง เพลโตจึงอาจหาญที่จะเสนอ model ว่าผู้ปกครองต้องเป็น philosophy king เพราะการปกครองคนต้องการนักปกครองคนที่ฉลาด (และแสนดี) แต่พวกเราคงสงสารเพลโตที่จนตายก็ยังไม่ประสบความสำเร็จกับการเสนอความคิดนี้ อนุญาตให้ไว้อาลัยแด่เพลโตได้สักหนึ่งบรรทัด
ดิฉันเห็นด้วยกับท่านเป็นอย่างยิ่ง ในชีวิตทำงานเราคนใดคนหนึ่งไม่สามารถแบกรับภาระกิจทางประวัติศาสตร์(สำนวนของท่านเอง)ได้เพียงคนเดียว หากแต่ต้องร่วมมือร่วมใจกันทำหน้าที่ของตนเองให้เรียบร้อยเท่าที่ความสามารถและสำนึกที่มีอยู่ ดังนั้นคนที่รู้มากจึงต้องเสียสละตนเองตามสมควร บ่อยครั้งที่เราพบผู้ที่มีความรู้ความสามารถแต่เขาก็ไม่ใช่ผู้นำองค์กร แม้บางคนจะใช่ แต่องค์กรก็ยังไม่บรรลุความสำเร็จอยู่ดี ในเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า การมีภาวะผู้นำของผู้นำองค์กร ที่ภาษาฝรั่งเรียกว่า leadership การบริหารงานบุคคลจึงเป็นเรื่องละเอียดอ่อนและซับซ้อนยิ่งนัก เพราะมนุษย์คือสัตว์โลกที่ซับซ้อนที่สุดเท่าที่โลกมีพัฒนาการมา
สำหรับดิฉัน ท่านคณบดีเป็นผู้ใหญ่ใจดี มีเมตตา รับฟังความทุกข์ร้อนของเพื่อนมนุษย์ มีวิสัยทัศน์เฉกเช่นที่ผู้ปกครอง ผู้บริหารพึงจะมี มีวิธีทำงานที่ไม่ยึดติดกับสิ่งที่เคยเป็นมา ที่สำคัญนอกจากมีความรักในเพื่อมนุษย์แล้ว ท่านยังมีความรักในพื้นแผ่นดินเกิดคือจังหวัดอุบลราชธานี จึงมีความมุ่งมั่นที่จะสร้างเยาวชนคนรุ่นใหม่ให้เป้นนักกฎหมายที่มีความรู้คู่คุณธรรม เพื่อให้อุบลราชธานีเป็นส่วนหนึ่งของประเทศไทยที่เป็นนิติรัฐโดยสมบูรณ์
ในวาระสำคัญนี้ แม้ท่านจะไม่เคยจัดงานวันเกิดมาก่อน แต่งานเมื่อวานนี้ก็น่าจะถือว่าประสบความสำเร็จได้ เพราะดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่นอกจากเอาใจช่วยท่านแล้ว ก็จะเอาแรงกายที่มีอยู่ช่วยท่านอีกทางหนึ่ง อย่างน้อยแม้จะไม่ใช่การสานฝัน ก็เป็นการแสดงความกตัญญูที่ท่านดูแลดิฉันเป็นอย่างดีในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาที่พลัดถิ่นมาเสียไกลถึง 11 ชั่วโมง (รถไฟกรุงเทพ-อุบลฯ)
สุขสันต์วันเกิดค่ะท่านคณบดี!!! ส่วนของขวัญก็แป๊ะโป้ไว้ก่อน เพราะเพิ่งทราบ เพลงที่จะร้องให้ท่าน ก็ขอกลับมาฝึกซ้อมก่อนเพราะเก่กกกกามาก สัญญาว่าจะร้องให้ท่านฟังตอนปีใหม่ (หนึ่งในร้อย)
หมายเหตุ ท่านผู้อ่านที่อ่านแล้วงงๆ ก็นิมนต์ข้ามไปเลยนะคะ เพราะคนเขียนก็มึนเหมือนกัน ถ้ามีเวลาอาจจะได้มีการปรับปรุงใหม่อีกในเร็วๆนี้ สำหรับคนที่พากเพียวอ่านจนจบก็ขอแสดงความยินดีด้วย เพราะท่านบรรลุธรรมขั้นหนึ่งแล้วคือเอาชนะใจตนเองได้
ความเห็น (2)
ฝากอวยพรวันเกิดท่านคณบดีด้วยค่ะ
archanwell
พอดีท่านกลับไปแล้วค่ะ แต่วันจันทร์จะไปเขียนโน้ตฝากไว้บนโต๊ะให้นะคะ
แต่วันนี้วันเกิดข้อยเองตามปฏิทินฝรั่ง ถ้าปฏิทินไทยก็จะตกเดือนสิงหา ดังนั้นในห้วงเวลาอวยพรได้หมดเจ้าค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ