มาตุคาม

เสมือนว่า ชีวิตนี้ ช่างยาวไกล !

พบรัก  ได้รักและตรอมเพราะรัก !

โลกไยจึงเป็นเยี่ยงนี้ !?

โอ้ ! เทพองค์ใด มีสักองค์ไหม มองลงมาเห็นและประจักษ์

ในชีวิตแห่งข้า ?

ปรารถนาแห่งข้าไยไม่สมหวัง !?

พระผู้สถิตย์ ณ ทุกแดนไตร

ลูกขอวิงวอน โปรดประทาน

โปรดวางใจมหาการุณย์ เมตตาลูกสาวของท่าน

สักคน ! ,

พระไตรลักษณ์ ข้าเห็น

เทพและเทวีทั้งปวง ข้ารู้จัก

และข้าตระหนักในความเป็นทั้งหมดนั้น

แต่เหล่ามนุษย์เช่นข้าสิ

มีใครบ้างมองเห็นข้า

แม้แต่เทพแห่งโลกทั้งหล้า

มีท่านใดบ้างมองเห็นข้า

ข้าในฐานะลูกมนุษย์ผู้หญิง

มนุษย์ผู้ชายไยเพรียกแล้วผ่าน !?

ข้าในฐานะลูกแห่งเทวะ

เทวตาผู้ชายไยผินหน้า !?

และพระแม่เทวีองค์ใด

เห็นในหัวใจลูกหญิงบ้าง !?

....

โอ้..มาตุคามเอ๋ย !

เยาว์วัยของเจ้าล่วงแล้ว

วัยกำดัด เจ้าสำเร็จแล้ว

แต่วัยอุ่นเรือนของเจ้าสิ

ช่างว้างและเดียวเปลี่ยวดาย..,

ข้า คือมาตุคาม..

ในคืนหนาว

ช่างหนาวอย่างเยียบเย็น

ในคืนร้อน

ช่างร้อนอย่างเร้า-ลน

ในคืนฝน

ซุกตัวซบหน้ากับหมอน ! ..,

นอกบ้าน

โกลาหลแห่งลูกมนุษย์ชายหญิง

ช่างเต้นเร่า !

ในบ้าน

ข้านั่งมองปรอยฝนที่ตกล่วง !