พอเพียง
ตนเตือนตนให้พ้นผิด ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือนตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน ตนแชเชือนใครจะช่วยให้ป่วยการ เป็นคำกลอนที่สอนใจคอยเตือนตัวเองให้กระทำสิ่งที่ดี หักห้ามใจและปฎิบัติสิ่งที่ดีงาม การสร้างและพัฒนาตนเองบุคคลแต่ละคนต้องใช้ความมั่นคงทางจิตใจ มีความเชื่อมั่นนตนเอง ที่จะกระทำสิ่งที่ปรารถนาให้สำเร็จ เริ่มจากสิ่งที่ง่ายไปหาสิ่งที่ยาก มีการวางแผนอย่างเป็นระบบและต้องปฏิบัติให้ได้ ความพอเพียงจึงต้องฝึกจิตใจ ไม่หลงไปในสิ่งยั่วยุ ที่ทำให้เกิดความอยาก มีสติในการยั้งคิดระมัดระวัง มีโอกาสพบปะกับชาวบ้านในชนบท ในโอกาสทีไปให้ความุรู้ในการดำรงชีวิตอย่างพอเพียง ได้รับคำตอบว่าความพอเพียงคือพออยู่ พออยาก เป็นคำที่ชวนคิดว่า หากความอยากไม่สิ้นสุด ความพอเพียงก็ไม่เกิดหรือไม่ก็หยากไปเรื่อยๆแล้วเมื่อไรจะพออยาก พออยู่ พอเพียง คือ พออยู่พอกิน ไม่ฟุ่มเฟ้อฟุ่มเฟือย มีวิถีชีวิตในทางสายกลาง หากอยู่ชนบทพยามจัดหาปัจจัย 4 ที่มีอยูในชุมชน หรือจัดทำเพี่ือลดการใชจ่ายลง หากอยู่ในเมืองใช้วิธีรู้ปรมาณตนในการใช้ชีวิต
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น