ดีใจและเศร้าไปพร้อมกัน

วันนี้ได้รับข่าวร้ายว่าโครงร่างสารนิพนธ์ไม่ผ่านต้องเปลี่ยนเรื่องใหม่ รู้สึกว่ายากจัง เคยนึกสงสัยว่าทำไมถึงนึกที่จะเรียนต่อ จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังสงสัยอยู่ แต่ไม่ว่าจะอ่างไรเราต้องเรียนต่อไปและต้องเรียนให้จบ ถอยหลังไปไม่ได้อีกแล้ว  จำได้ว่าตอนสอบสัมภาษณ์อาจารย์ถามว่าจะมาเรียนไหวหรือเปล่า เพราะบ้านอยู่กระบี่ ตอนนั้นจำได้ว่าตอบด้วยความขันแข็งว่า  ได้ค่ะ ตอนนี้เริ่มท้อแต่ไม่ยอมแพ้หรอกนะ ยังจะพยายามต่อไป  ต้องพบปัญหาและอุปสรรคก่อนจึงจะพบความสำเร็จ  ริงมั้ย? 

ข่าวดี วันนี้เข้ามาแก้ไขบล๊อกนำรูปขึ้นบล๊อกได้แล้ว  ไชโย!!! มันไม่ยากอย่างที่คิดเพียงแค่เรากลัวที่จะทำมัน กลัวในสิ่งที่มองไม่เห็นแล้วไม่กล้าที่จะทำ คิดเพียงว่าเราไม่สามารถทำได้แต่ท้ายสุดเราต้องทำเพราะอ่าจารย์สั่ง  แต่เชื่อว่ามันจะเกิดผลดีกับตัวเราเอง

 

[นายจิรัฏฐิ์ มามะ]

สวัสดีครับน้องแหม่ม จงสู้ต่อไปเพื่ออนาคต พี่ขอให้กำลังใจอยู่ห่างๆก็พอแล้ว  เดี๋ยวคนที่อยู่ข้างๆเข้าใจผิด