เมื่อวานผมนั่งทบทวน อ่านตำราหลายเล่มที่ว่าด้วย การสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ เพื่อที่จะสังเคราะห์มาเขียนหนังสือ เป็นส่วนหนึ่งของหนังสือ ท่องเที่ยวโดยชุมชน ที่เราจะทำเครือข่ายการท่องเที่ยวโดยชุมชนแห่งประเทศไทยขึ้นมา
ผมมีโอกาสไปเป็นผู้แลกเปลี่ยน การเขียนBlog บนเครือข่าย Gotoknow ในฐานะ User เก่าๆของเวปBlog ที่ มหาวิทยาลัยราชภัฎกำแพงเพชร
วันนั้นที่อบรม Blog บรรยากาศเป็นไปด้วยความสนุกสนาน สนใจใฝ่รู้ของบุคลากร เป็นตัวบ่งชี้ความสำเร็จเบื้องต้นแล้ว ผู้บริหารที่เป็นคุณเอื้อ คงเห็นภาพและชื่นชมยินดี
คุณเอื้อ คุณอำนวย จะต้องคิดต่อ คุณกิจเองก็ต้องช่วยคิด คุณวิศาสตร์ก็ช่วยเสริม เติม เพิ่มความสะดวก
ทุกคนกำลังจับตามองทุกฝีก้าวของท่าน พร้อมจะเป็นกำลังใจ และชื่นชมยินดีเมื่อท่านประสบความสำเร็จ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีครับคุณ
ให้กำลังผ่านไปยัง ชาว มรภ.กำแพงเพชรที่เข้ามาอ่านด้วยครับ
สวัสดีครับพี่ ดร.
ช่วยกันก่อ ต้องช่วยกันสานต่อไปครับ เชื่อแน่ว่า มรภ.กำแพงเพชร ต้องขับเคลื่อนไปได้เป็นอย่างดี
ผมสบายดีครับ ยังเดินทางตลอดเวลา
สวัสดีครับ พี่
ขอบคุณพี่ครับ ที่ช่วยปฏิบัติการลับ ช่วยเหลือ เพื่อผลักดัน
ยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เรียน อาจารยนเรศมันต์
ผมไม่ได้เป็นคนในของ ม.ราชภัฎ แต่ผมก็มีมุมมองและคำถามที่หลากหลาย
มีหลายครั้งที่ผมตะขิดตะขวงใจ กับหลักสูตรที่ทำสัญญากับ อปท. ไม่ว่าจะมุ่งพัฒนาบุคลากร ระดับใด หลักสูตรใด สถาบันในกรุงเทพก็ยึดพื้นที่ทำธุรกิจการศึกษาทั่วประเทศ พร้อม แนวคิดที่ดีเยี่ยมแต่กระบวนการซ้ำเติมคนด้อยโอกาสมาก...พวกเขาซ้ำเติมคนไทยชนบทมาก ไม่สงสารประเทศไทยเลย ถามว่าใครจะรับผิดชอบกับกระบวนการแบบนี้ นอกจากรับทรัพย์กันไปอย่างไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
อย่างไรก็ตามนั่นเป็นสิ่งที่ผมเห็น และผมรับรู้ด้วยข้อมูล ...มันทำให้ผมสิ้นหวังทุกครั้งเมื่อเห็น การศึกษาเชิงรุก และปรัชญา "เพื่อท้องถิ่น" ของสถาบัน
แต่แปลกดีเหมือนกันว่าไม่มีใครโอดครวญเรื่องแบบนี้กันเลย...
ผมเชื่อแน่ว่า ท่านรู้กันเต็มอกแต่ไม่พูดกัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มาเรื่องของ การก้าวย่างของ มรภ.กำแพงเพชร
จะเป็นเพียงภาพ หรือไม่นั้น
เป็นคำท้าทายที่ มรภ.กำแพงเพชร ต้องทบทวนตัวเอง
หากเป็นเพียงภาพ มันก็จะค่อยๆเลือนออกไปจากประวัติศาสตร์
ด้วยความที่ผมเข้าไปเกี่ยวข้องในเบื้องต้น ผมเห็นพลังของบุคลากรที่นั่น ผมเห็นความตั้งใจที่เต็มเปี่ยมของคน มรภ.กำแพงเพชร ...ทั้งหมดคือปฐมบท แต่ผมกลับรู้สึกภูมิใจแทนสถาบันเล็กๆที่นี่
ผมเขียนบันทึกนี้เพื่อให้กำลังใจ เพื่อที่จะกระตุ้นให้ก้าวเดินต่อไป ...
จะแค่ไหนนั้น คำตอบอยู่ที่ ชาว มรภ.กำแพงเพชรครับผม
เนื่องจาก MSN.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
...says:http://gotoknow.org/blog/mrschuai/105583
....says:
หากไม่อยากให้เป็นหมาเน่า ก็ทำได้
....says:
มีหลายๆ ที่ที่ต้องตระหนักครับ ไม่ใช่ มรภ.
.... says:
ม. ทั้งหลายก็เช่นกัน
...says:
ต้องทบทวนตัวเอง
...says:
ม.ทั้งหลายควรจะเป็นพี่เลี้ยงในสาขาที่คิดว่าช่วยเหลือได้
...says:
มรภ.ก็ต้องเปิดใจรับ
...says:
ม. ก็ต้องช่วยกัน เกื้อกูลกัน
- - - -- - - - -
ขบคิดกันต่อไปครับ
สวัสดีครับ อ.นเรศมันต์
ผมเองไม่ได้อยู่ในวงในราชภัฎครับ แต่ก็ภูมิใจว่าสถาบันได้สร้างบัณฑิตที่ออกมาทำงานเพื่องสังคมก็มากมายและเป็นคนดีที่ช่วยกนพัฒนาบ้านเมืองเรา
เรื่องธุรกิจการศึกษาก็เป็นปรากฏการณ์ที่เราพบเจอเหมือนๆกัน และทราบเงื่อนไขดีว่า มหาวิทยาลัยเหล่านั้น ทำเพื่ออะไร
ปรากฏการณ์แบบนี้ทำให้ผมมองย้อนไปยังคนชายขอบครับ หมายถึงผู้ที่ด้อยโอกาสทางสังคม ที่ปัจจุบันเราถูกทำให้ด้อยยิ่งลงไปอีก ด้วยการวัดเชิงมูลค่าทางเศรษฐกิจ เราไม่มีกำลังซื้อ หากการศึกษาต้องซื้อ และได้มาซึ่งการศึกษาที่ดี เราก็แพ้ตั้งแต่เริ่มต้น เพราะจะกินยังไม่ค่อยจะมี
เรื่องทุนการศึกษา กองทุนที่ให้กู้ยืมเรียนนั้น เป็นเรื่องที่ดีที่รัฐบาลส่งเสริมให้การศึกษาเข้าถึงคนรากหญ้ามากขึ้น แต่ก็ดูเหมือนนโยบายนี้แผ่วๆ เหมือนไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ (ตามความคิดของผม)
ด้วยเหตุผลที่ผมพบด้วยตนเองหลายข้อ(จากคนนอก)
เป็นเพียงมุมมองของกระผมนะครับ จริงบ้าง หรือ ไม่จริงบ้างให้พิจารณากับสภาพที่อาจารย์เจอ
ขอบคุณครับ
เรียนอาจารย์
ผมเองได้เกี่ยวพันกับราชภัฎ ด้วยการเข้าไปช่วยงานบ้าง และกิจกรรมอื่นๆบ้าง เห็นความตั้งใจของอาจารย์ในการพัฒนาการศึกษาแล้วก็ดีใจครับ
แต่ก็มีทั้งเชิงลบและบวกนะครับ กับการพัฒนาการศึกษา และ ความอยู่รอดของสถาบันด้วย
อย่างไรก็ตามราชภัฎได้สร้างบัณฑิตที่ดี รับใช้สังคมไทยเรามานาน
ขอให้กำลังท่านอาจารย์พินิจด้วยครับ