หวังเป็นคุณนาย แต่สุดท้าย ...

 

เรื่องเล่าวันนี้ ... วันเดียวละค่ะ

เหตุเนื่องมาจาก ... กลับจากไปเยี่ยมเสริมพลัง KM ศูนย์อนามัยที่ 7 อุบลราชธานี ละค่ะ ... นั่งเครื่องบินมาลงดอนเมือง ตอนประมาณ 2 ทุ่ม

ปกติ ก็เรียกแท๊กซี่กลับบ้านเองละค่ะ ... ไม่ต้องรบกวนใคร ... มาครั้งนี้ สามีใจดี ขับรถไปรับ (อิ อิ หวังนั่งรถเป็นคุณนาย กลับบ้าน) ... เธอเอารถ Opel Vectra ไปรับ (เมื่อตอนวันศุกร์ ไอ้เจ้ารถคันนี้ ก็ส่งสัญญาณแล้วละค่ะว่า เธอมีอันตราย !!!)

มาแสดงบทอันตรายวันนี้เอง ก่อนที่ขึ้นสะพานกลับรถ แถววัดเสมียนนารี ถนนวิภาวดีละค่ะ เธอก็ดับซะงั้น สต้าร์ท์ก็ไม่ติด ... เอาไงกันดี คิดกันไปคิดกันมา สามีก็ไปจับเครื่องโน่นๆ นี่ๆ อ้าว พัดลมก็ไม่ติด ... ก็สรุปกันได้ว่า ... เรียกรถลากไปอู่ดีกว่าเด้อ ... รอเอาประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ก็ได้นั่งแท๊กซี่กลับบ้านละค่ะ ส่วนคุณสามีก็ตามรถไปอู่ (หน้าที่ประจำตัว ... เพราะลากบ่อยๆ ค่ะ)

นี่ละน๊า หวังเป็นคุณนาย แต่สุดท้าย ... ก็โบกแท๊กซี่ตามเคย ... กลับถึงบ้านก็สี่ทุ่มแน่ะค่ะ