เรื่องเล่าเล่าเรื่อง : คาดเข็มขัด
กาลครั้งหนึ่ง มีใครคนหนึ่งลืมเข็มขัดเส้นหนึ่งไว้บนรถคันหนึ่ง
เข็มขัดของผมเองครับ ไม่ได้ลืมหรอกครับ เมื่อวานเปลี่ยนชุดออกกำลังกายเลยวางเข็มขัดทิ้งไว้ในรถ
ตอนเช้าจึงไปคาดเข็มขัดในรถ กำลังจะคาดแฟนผมก็พูดขึ้นว่า
“ไม่ต้องคาดหรอก กางเกงก็ใส่พอดีตัวอยู่แล้ว”
นั่นหนะสิ กางเกงก็ใส่พอดีตัวดีอยู่แล้ว แล้วทำไมต้องคาดเข็มขัดทั้งๆที่กางเกงไม่ได้หลวม
ลองไม่คาดเข็มขัดดูสักวันมันจะเป็นไรไป
ผมคิดว่ามีมากมายหลายอย่างที่เราทำจนเคยชิน จนไม่รู้ว่าเราทำสิ่งนั้นไปทำไม ทำจนเป็นหน้าที่ ทำจนเป็นนิสัย ทำตามที่เค๊าทำตามๆกันมา ทำตามวัฒนธรรมฯลฯ
หนึ่งวันที่ไม่ได้คาดเข็มขัด ก็ปกติดี
ชักสนุกซะแล้ว พรุ่งนี้จะลองทำอะไรที่ตัวเองไม่คุ้นชินดีนะ
ความเห็น (3)
ชอบบทความง่ายๆอันนี้ของพี่ย่งอ่านแล้วทำให้มองเหมือนกันว่าเราไม่จำเป็นต้องทำตามที่เคยทำมาเราปรับเปลี่ยนได้ เช่นวิธีการทำงานลองแบบที่เราไม่เคยบ้างก็น่าจะดี
สวัสดีค่ะคุณ..yongyong
- วันนี้น้องไม่คาดเข็มขัด..น้องส่องกระจกคนเดียวน้องก็เห็นคนเดียว
- หากน้องไม่คาด..คนอื่นไม่คาด..แล้ว..เข็มขัดจะขายได้หรือ
- ที่ตามมาอีกล่ะ...อาจจะไม่ใช่เข็มขัด อาจจะไม่ทำอย่างอื่น
- เช่น..พกปืน..ถือสปาตา..มันคงชิน..อีกสินะคะ
ล้อเล่นน่า...
ผมจำได้ว่าตอนเรียนมัธยม มีอาจารย์สังคม ท่านหนึ่งลองสอนให้มองนอกกรอบดู มีอันหนึ่งที่ประทับใจมากคือ ทำไมกระโปรงนักเรียนหญิงไม่ทำหูสำหรับร้อยเข็มขัดเหมือนผู้ชาย เพราะลำบากมากในการคาดเข็มขัด ต้องไปหาที่หนีบกระดาบมาหนีบ พออาจารย์เสนอแนวคิด มีแต่คนหัวเราะและบอกว่า ไม่มีที่ไหนเค้าทำกันหรอก
ปัจจุบันผมลองสังเกตุดู ก็ยังเหมือนเดิมครับ(ในโรงเรียนรัฐบาล)
อย่างงี้เรียก ทำตามๆกันได้ไหมครับ