ที่มาของการเปิดบล็อคนี้
สวัสดี สมาชิก G2K ทุกท่านค่ะ blog นี้อาจจะแปลกกว่า blog ของท่านอื่นๆ ตรงที่ มีเจ้าของ blog หลายสิบชีวิตที่จะต้องเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันแบบ community
ตั้งใจอยากให้บล็อคนี้มีชีวิต มีความเคลื่อนไหว มีสัมผัสแห่งมิตรภาพ และการเรียนรู้ที่ไม่สิ้นสุด แม้ความตั้งใจอาจจะไม่เป็นไปตามคาด แต่คิดว่าอย่างน้อยในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ก็ดีกว่าจะไม่เกิดขึ้นเลย
การเกิดขึ้นในครั้งนี้ก็เพื่อให้ผู้ที่ได้มาสัมผัสวิชาพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งอาจจะเป็นทั้งผู้ที่คอยอำนวยการ หรือผู้ที่ต้องทำหน้าที่พัฒนาคนอื่น มีโอกาสได้เปิดใจ เปิดมุมมองใหม่ๆ สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่การเรียนได้เกรดดี แต่อยู่ที่คุณๆ ที่จะเข้ามาเขียนบันทึกนี้มีความตั้งใจมากน้อยแค่ไหน สมาชิกที่จะเข้ามาแลกเปลี่ยน เรียนรู้ แบ่งปันกันต้องมั่นใจว่าสิ่งที่ตัวเองบรรจงบอกเล่านั้นได้ประโยชน์ทั้งแก่ตนเอง และผู้อื่น
ขอให้ผู้เรียนมีจรรยาบรรณในการศึกษาหาความรู้ แบ่งปันกันด้วยความรักนะคะ มีวิธีเรียนที่จะเรียนรู้ ไม่ใช่รับรู้แต่เพียงอย่างเดียว
ลองอ่าน บันทึกนี้ดูนะคะ อาจจะเข้าใจคำว่า รับรู้ กับเรียนรู้ มากขึ้น
http://gotoknow.org/blog/ariyachon/105672
ความเห็น (4)
ก็เป็นความคิดและความตั้งใจที่ดีค่ะ แต่คำบางคำกระทบกระเทือนจิตใจผู้อ่านมากเกินไป
เห็นด้วยกับความตั้งใจ.....แต่บางครั้งแม้เราตั้งใจเราคิดว่าเป็นประโยชน์...แต่อาจไม่เป็นประโยชน์ก้ได้......ทำให้กลายเป็นว่านิ่งไปดีกว่า...เพราะกลัวว่าจะไม่ได้ตามหวังของคนที่ปรารถนาดีหรือไร้สาระ....(และเห็นด้วยที่ว่าคำบางคำกระทบจิตใจผู้อ่าน)....
ขอขอบคุณสำหรับท่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น ถ้าหากไม่ได้เข้ามาเขียนบันทึก ไม่ต้อง login ก็สามารถแสดงความเห็นได้ค่ะ
ต้องขออภัย หากคิดว่ากระทบจิตใจผู้อ่าน คงขึ้นอยู่กับว่าผู้อ่านเป็นใครแล้วคิดถึงอะไรขณะอ่านหรือเปล่าคะ ต้องขอโทษอีกครั้งเพราะลองอ่านเองในฐานะผู้อ่านคนนึง ก็ยังไม่ทราบว่าเขียนอะไรผิดไป ถ้ายังไงช่วยชี้แจงสักนิดก็ดีนะคะ เราจะได้แก้ไข และทำความเข้าใจกัน มิตรภาพสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดค่ะ
การสื่อสารด้วยการเขียน เป็นการสื่อสารทางเดียว บางครั้งเราเขียนถึงตัวเอง แต่ผู้อ่าน อ่านแล้วอาจตีความคิดว่า ไปกล่าวอ้างถึงผู้อื่น ซึ่งถ้าผู้อ่านเอาตัวเองเข้าไปใส่ในบริบทนั้นก็จะยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่
ผู้เปิดบล็อก ขอตอบความเห็นของคุณที่ login เข้ามาในความเห็นที่สองนะคะ
อย่างที่ชี้แจงในรายละเอียดของบล็อกว่าเรากำลังเรียนรู้ร่วมกัน และโปรดอย่ากังวลว่าความเห็นของตนเองจะไม่เป็นประโยชน์เลยนะคะ ขอให้เชื่อมั่นในตนเอง
ที่เขียนไว้ในบันทึกเพราะเกรงว่าบางท่านมาให้ความเห็นแต่มาเขียนเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับประเด็นที่เจ้าของรายงานตั้งเรื่องเอาไว้ ตัวอย่างเช่น อาจเข้ามาแซวเล่น ก็เลยต้องกันไว้เพื่อให้เจ้าของรายงานได้ความเห็นเอาไปปรับปรุงรายงานของตนเอง ถ้าทุกคนช่วยกัน พวกเราจะได้ข้อมูลดีๆ กลับไปถึงเกือบสี่สิบเรื่องค่ะ