คุยกันอย่างสร้างสรรค์ พลันเกิดความสัมพันธ์ฉันท์สหาย

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมได้สร้างรอยยิ้มบนใบหน้าของผู้สูงวัยที่งานในหน้าที่ของผมเรียกท่านว่า หมอพื้นบ้าน โดยจัดกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ซึ่งได้เชิญหมอพื้นบ้านจากอำเภอต่าง ๆ เข้ามาเจอกัน คุยกัน และเลือกกันเป็นตัวแทน แต่เท่านั้นไม่พอคงต้องลุยงานด้านเครือข่ายอีก หลังจากนั้นก็ปล่อยให้พวกท่านคุยกันเอง แต่ละคนเนี่ยมีความรู้แยะนะ และมีความคิดเป็นตัวของตัวเอง ขอเพียงเจ้าหน้าที่หาช่องทางดี ๆ ให้ ผมว่าเขาคงจะไปต่อได้ดี ซึ่งมีวันหนึ่งของประมาณ 2 สัปดาห์ที่แล้ว ในที่ทำงานของอีกฝ่ายหนึ่งได้ชวนผมไปร่วมงานเกี่ยวกับการจัดการประชุมให้แก่กลุ่มหมอนวดของหนองประจักษ์ว่าจะทำอย่างไรเราถึงจะทราบปัญหาของเขา ผมเลยบอกว่าต้องถามเขา ถ้าเราถามทีละคนไม่ได้ เราก็ต้องถามเป็นกลุ่ม เราจัดการผ่านระบบเครือข่าย แต่ปัญหาคือเครือข่ายยังไม่เกิด ผมเลยยกตัวอย่างว่าเนี่ยเรามัดเขาไว้ไม่นานพอ เหมือนกระบวนการเกิดหินนั่นแหละ พอมาถึงตรงนี้ก็เกิดอาหารงงกันขึ้น ผมเลยยกอีกตัวอย่างคือ อาหารสุนัข ซึ่งพอพูดคำนี้หลุดออกไปมีบางคนในกลุ่มหาว่าผมกระแนะกระแหน โธ่สุนทรียสนทนาอย่าคิดมาก คือเพดดิกรีรุ่นใหม่เนี่ย เทใส่จานเอามือกอบใส่กันมันยังไม่เกาะกันดีใช่ใหม่ เราลองเติมน้ำมันจะเริ่มเหนียวเริ่มเกาะกัน ถ้าเราจับปั้นก้อนนาน ๆ มันก็จะเริ่มเป็นเนื้อเดียวกัน เป็นกลุ่มเดียวกัน การสร้างเครือข่ายเนี่ย เจ้าหน้าที่เราชอบเชิญมาประชุมนะ เลือกประธานนะ โหสุดยอด เราเป็นเครือข่ายกันแล้วนะ พออกนอกห้องมองเครือข่ายยังมองหน้ากัน ยังงงงงงงงง เป็นงัยครับโมเดลอาหารสุนัข เอาโมเดลข้าวสารเหนียวก็ได้ จนเป็นข้าวเหนียวก็สุดยอดนะ โมเดลหินก็ชัดดี แต่หัวใจคงอยู่ที่การคุย คุยและคุย 13/6/50