ในหน่วยงานของป้าเม้านั้นประกอบด้วยเจ้าหน้าที่หลายฝ่าย หน่วยงาน แผนก ซึ่งก็คงจะเหมือนกับหน่วยงานอื่น ๆ ทั่วไป ซึ่งบุคคลเหล่านั้นต่างก็มีภูมิหลังและพื้นฐานความเป็นมาที่ต่างกัน แต่ที่จะเล่าให้ฟังในวันนี้เป็นเรื่องของคุณป้าแม่บ้านคนขยันประจำอาคารสำนักงานซึ่งเป็นอาคารทำงานของป้าเม้าเอง <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 6pt 0cm 0pt; text-indent: 72pt; text-align: justify" class="MsoNormal">อาคารสำนักงานของเราเป็นอาคาร 2 ชั้น แต่ละชั้นก็จะมีห้องทำงานและห้องอื่นๆ ที่คุณป้าแม่บ้านต้องดูแลเกือบสิบห้องคุณแม่บ้านที่รับผิดชอบชั้นบน ชื่อคุณป้าศรีเมือง คุณแม่บ้านที่รับผิดชอบชั้นล่างชื่อคุณป้าแสงจันทร์ ทั้งสองท่านสามัคคีกลมเกลียวช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันดีมาก และทุกวันทั้งสองท่านไม่เคยอยู่นิ่ง จะเห็นภาพที่คุณป้าทั้งสองถือไม้กวาด ไม้ถูพื้น ไม้ขนไก่ ปัดเล็ก ปัดน้อย เช็ดถูอยู่ตลอด สกปรกนิดหน่อยก็จะกวาดถูอยู่ตลอด </p><p> ที่สำคัญคือเป็นผู้ที่จิตในการบริการสูง หากพบเห็นนักศึกษาหรือประชาชนเดินเข้ามาในสำนักงานก็จะไถ่ถามก่อนเสมอว่า “มาพบใครคะ” “มาทำอะไรคะ” หากพบว่าใครเก้ ๆ กัง ๆ ดูท่าจะไม่คุ้นสถานที่ ก็จะบอกทางหรือแทบจะพาไปส่งถึงที่โดยไม่เกี่ยงงอนว่าเป็นหน้าที่ของผู้ใดผู้หนึ่งหรือไม่ใช่หน้าที่ของตน เวลามีแขกหรือการจัดประชุมต่าง ๆ ก็จะช่วยดูแลรับรองเตรียมของว่างและเป็นคุณแม่บ้านทีแต่งกายสะอาดตามาก (หลายครั้งที่ผมเรียบร้อยกว่าป้าเม้าเสียอีก…เพราะป้าเม้าบางครั้งเวลาทำงานบางทีก็ศีรษะฟู ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด)</p><p> สิ่งที่คุณแม่บ้านทั้งสองน่ารักเหมือนกันอย่างที่สุด คือ เป็นคนพูดจานุ่มนวลและถ่อมตัวเป็นที่สุด</p><p> มีอยู่วันหนึ่งป้าเม้าได้คุยกันระหว่างเพื่อนร่วมงานในห้องมีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นตามประสาคนทำงานด้วยกัน คุยแบบกันเองคือจิบน้ำเปล่า ทานขนมพลาง คุยกันไปพลาง (ตามนโยบายจับเข่าคุยกันของเรา) พอดีกับคุณป้าแสงจันทร์เธอเดินเข้ามาพร้อมกับผ้าและไม้ขนไก่อาวุธคู่กาย ป้าเม้าและเพื่อนร่วมงานของเราก็เลยชวนร่วมวงจับเข่า (ตามประสาคนที่อยากได้ความเห็นของผู้อื่นบ้าง…ซึ่งบางคนเขาก็จะบอกว่าเป็นพวกไม่มีความมั่นใจในตนเอง…) คุณป้าเธอก็ตอบด้วยความถ่อมตัวว่า…ประมาณว่า “…ป้าเป็นแค่แม่บ้านค่า…เรียนมาน้อย…เป็นเจ้าหน้าที่เล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น ไม่กล้าแสดงความคิดเห็น” </p><p> ป้าเม้าเลยพูดกับคุณป้าแสงจันทร์ว่า “ป้าแสงจันทร์รู้ไหมคะว่า ป้าเป็นคนที่มีความสำคัญอย่างยิ่งของหน่วยงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการช่วยสร้างภาพลักษณ์และความประทับใจให้แก่ผู้มาติดต่อ เพราะการที่คนเราเข้าไปติดต่องานในสถานที่ใดก็แล้วแต่แล้วพบว่าสถานที่สะอาดตา เจ้าหน้าที่แต่งกายสุภาพเรียบร้อย มีอัธยาศัยไมตรีถามไถ่ ยิ้มแย้มแจ่มใส แค่นี้ก็ได้คะแนนชนะใจไปกว่าครึ่งแล้ว และตามทฤษฎีก็ว่ากันว่าความประทับใจครั้งแรกของคนเราหากคิดเป็นคะแนนแล้วจะได้คะแนนถึง 83 % เชียวนะคะ เห็นไหมเกือบเต็มร้อยคะแนนเชียว” คุณป้าก็ยิ้มอย่างดีใจถามตอบกลับว่า “จริงหรือคะ” </p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 6pt 0cm 0pt; text-indent: 72pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ใครจะว่าอย่างไรก็ตาม สำหรับป้าเม้าแล้วคิดว่าการที่เราให้เกียรติ ให้ความสำคัญกับเพื่อนร่วมงานในทุกระดับชั้น ให้เขารู้สึกว่า เขาก็คือบุคคลสำคัญ เป็นส่วนหนึ่งของหน่วยงาน เขาก็จะรู้สึกมีความสุขในการทำงาน และมีความรักต่อองค์กร สามารถทำงานให้กับองค์กรอย่างเต็มความสามารถ </p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 6pt 0cm 0pt; text-indent: 72pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="center">(ก็กลยุทธการดำเนินด้านงานประชาสัมพันธ์ของป้าเม้าน่ะ “งานได้ผล คนมีความสุข” ค่ะ)</p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 6pt 0cm 0pt; text-indent: 72pt; text-align: justify" class="MsoNormal"><div style="text-align: center"></div></p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 6pt 0cm 0pt; text-indent: 72pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="center">(มด…แสงจันทร์ ปานคำ ค่ะ)</p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 6pt 0cm 0pt; text-indent: 72pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 6pt 0cm 0pt; text-indent: 72pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="center">ถ่ายคู่กับ มด ศรีเมือง โตยิ่ง (คู่หู)</p>
บุคลากรดี องค์กรก็ดีตามครับ
- - - - - - - - - - - - - - -
เท่าที่สัมผัสกับ บรรดา "คน มรภ.กำแพง" น่ารักทุกท่านครับ คิดว่า องค์กรนี้ไปไกลแน่นอน
ให้กำลังใจครับ