วันแห่งความทรงจำ

เริ่มบทเรียนใหม่ก้เหมือนการเดินทางต้องเริ่มใหม่

หลังจากที่ได้พักร้อนไปเสียนาน วันนี้เราก็กลับมาอีกครั้ง  กลับมาพร้อมกับหัวใจดวงเดิม  แต่ได้รับการเติมพลังงานเรียบร้อยแล้ว ช่วงหยุดยาวของเหล่านักศึกษา เราเชื่อว่าแต่ละคนคงมีจุดหมายที่จะไปต่างกัน แต่จะไปได้ถึงตามที่วางแผนหรือเปล่านั้น มันก็คงจะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง  แต่สำหรับตัวเราแล้ว จะว่าถึงหรือเปล่าก็ถึงนะ  อย่าเพิ่ง งงไปนะคะ ที่บอกแบบนั้นเพราะว่าเราได้กลับบ้านตอนหยุดเรียนภาคฤดูร้อน แต่เรารู้สึกว่ามันก็เหงาแปลกๆ  อาจเป็นเพราะเวลาที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อน อยู่มหาวิทยาลัย แต่พอได้กลับบ้านมันเลยรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป ตอนนี้ก็เปิดเทอมแล้ว ต้องกลับมาปั่นงานจนหัวหมุน แรก ๆ ก็คงสบายหน่อยไม่ค่อยวุ่นวายนัก มันเหมือนการเริ่มการเดินทางใหม่ของเรา หากเส้นทางที่เราเลือกเดิน มันเต็มไปด้วยป่ารก เราก็คงไม่เข้าไปหรอก เพราะกลัวสรรพสัตว์อันตรายทั้งหลาย แต่หากลองแม้เป็นเส้นทางที่แสนจะธรรมดา ที่ยังไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นยังไงอาจเต็มไปด้วยป่ารก หรืออาจเป็นถนนคอนกรีต ติดทางด่วนที่แสนสะดวกสบาย ยังไงซะ เราเชื่อว่าทุกคนต้องเลือกเส้นทางที่แสนสบายแต่การเรียนรู้ทุกอย่าง ไม่มีทางที่จะปูด้วยกลีบกุหลาบที่แสนจะนุ่มสบายเท้าของเรา  มิอย่างนั้นเราก็คงไม่ต่างอะไรกับการไม่เคยเรียนรู้  แต่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นแบบไหนอย่างไร  เราก็ต้องเดินไปต่อต้องเรียนรู้กันต่อไป เพื่อความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้าของเราเอง  หากแม้ต้องเจอกับเรื่องที่เลวร้าย ก็ขอให้ลุกยืนด้วยขาของตัวเองให้ได้โดยเร็วที่สุด  แล้วอย่าลืม ตะโกนออกไปดัง ๆว่าต้องสู้ ถ้าเราไม่สู้เราไม่สำเร็จ