น้ำตาข้า อาบไหล ในหัวอก
มันยิ่งกว่า ตกนรก ขุมไหนๆ
ระทดท้อ ย่อระย่น จนคับใจ
โอ้เมืองไทย ไม่น่าเป็น เช่นนี้เลย
เคยใฝ่ฝัน วันหนึ่ง จะถึงฝั่ง
ทุ่มกำลัง ฟันฝ่า เจ้าข้าเอ๋ย
ครอบครัวเกือบ ร้าวฉาน บ้านแตกเอย
ยังไม่เคย ปริบ่น ทนกัดฟัน
วันนี้ข้า หมดหวัง ฝังความกล้า
เพราะอ่อนล้า เกินจริต จะคิดฝัน
ใครจะเป็น อย่างไร ไม่สำคัญ
อยากจำนรรจ์ เมืองไทย ใช่ของตู...
ไม่มีความเห็น