ความรักเหมือนโรคา..บันดาลตาให้มืดมน..

ถึงคราเราอับจน..ย้อนทิ่มแทงกลางแหล่งใจ..

รักเอยที่เคยสุข..กลับกลายทุกข์ด้วยเหตุใด..

วันนี้จำจากไป..ก็เพราะรักร้างจางโรย..

@แลกด้วยของล้ำค่า..เพื่อค้นหาสิ่งอันใด..

สุดท้ายเหลืออะไร..แล้วแต่ใครมีมุมมอง..

@ชื่อเสียงและเงินตรา..ที่ได้มาตามครรลอง..

ผิดหวังหรือสมปอง..ต้องสูญไปใช่ยืนยง..

@ตัวข้าแค่มดน้อย..กระจ้อยร่อยในไพรพง..

ชีวิตแม้นปลิดปลง..คงไม่มีคนกล่าวนาม..

(ลุงรักชาติราชบุรี16/01/2017)

มุ่งมั่นมุทำงาน                     สร้างวิมาน พอและเพียง
สรวมชีพหทัยเคียง                คู่ประสบ เพื่อผลิฝัน
ดินดานมิทานฤทธิ์                 สองประดิษฐ์ เบญจพรรณ
ทุกข์ยากอนันต์ครัน               มั่นตระหนัก รักมิคลาย         

คนไหนประมาท คนนั้นจะรู้สึก
คนไหนใจระทึก คนนั้นจะระทม
คนไหนกลัวเจ็บ ก็จะยิ่งระบม
คนที่เหมาะสม จึงควรค่าคว้าชัย..

..แผ่นดินของเรา..จะไม่ยอมสูญเสียอีกแล้วในช่วงชีวิตของเรา..คนที่เพิ่งเข้ามาอยู่สยาม มาหากินมีลูกหลานจนสุขสบาย ตอนที่บ้านเมืองผ่านวิกฤติ..จึงอาจลืมสอนลูกหลานเรื่อง ความกตัญญูต่อผู้รักษาแผ่นดินโดยดีในอดีต..แต่ลูกหลานที่พอมีความรู้สติปัญญา หากมีความดีอยู่ในตัวบ้าง ก็ควรจะศึกษาอดีตให้ถ่องแท้..จะได้ไม่ลืมคุณ..อย่าเอาแต่ประโยชน์..เพราะจะไม่เหลือแผ่นดินอีก..พ่อหลวงของเรา ท่านทรงงานเหน็ดเหนื่อยมาตลอดเพื่อผืนแผ่นดินเพื่อลูกหลานชาวสยามทุกๆคน..ท่านทรงยึดถือ สัจจวาจา.."เราจะครองแผ่นดินโดยธรรมเพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม"..มาตลอด60กว่าปี..อย่าให้ท่านต้องเหนื่อยเปล่า..อย่าให้ท่านต้องเสียพระทัย..ว่า ยุคนี้ลูกหลานไทยไม่เอาไหน..ทุกคนต้องร่วมกันคิด ร่วมกันทำ ร่วมกันต่อสู้..ไม่ว่าผลของมันจะเป็นอย่างไร?..ขอให้ภูมิใจว่า เราได้ทำดีที่สุดแล้วพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว..นะเพื่อนเอ๋ย..ผู้ขาดเสียซึ่งกตัญญูรู้คุณต่อบ้านเกิดเมืองนอน..ต่อบรรพบุรุษ..มิอาจก้มหน้ามองดิน เงยหน้ามองฟ้า แล้วจะอยู่ได้อย่างไร?..

...การต่อสู้ คือ งาน..งาน คือ ชีวิต..ชีวิต คือ การแก้ปัญหา..ปัญหา คือ ส่วนต่างของความเป็นจริง กับ ความต้องการ...การต่อสู้ จึงเป็นเรื่องปกติ ของ สิ่งมีชีวิต ที่ ยังมี ความต้องการ..ทีนี้..เรากะลังต่อสู้ กับใคร?..ต่อสู้กับตัวเอง?..ต่อสู้กับความต้องการเพื่อให้สมกิเลศ?..ต่อสู้กับสัจจธรรม(อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา).?.จะเห็นว่า เรามักเป็น ผู้แพ้ ในการต่อสู้(แพ้เป็นพระ?)..เป็นผู้แพ้ ที่ไม่ยอมจำนน(ผู้รักการต่อสู้?)..นี่อาจเป็นนิยาม ที่ไม่ตรงกับ การรับรู้(นิสสัย)ของผู้รักการต่อสู้. เยี่ยงคุณ..แต่..จำไว้ว่า ไม่มีผู้แพ้และผู้ชนะที่แท้จริงในทุกสังเวียนการต่อสู้..แล้วคุณยังอยากทำลายคู่ต่อสู้ของคุณอีกหรือ?..

.อยากดูถูก ใครใคร ก็ไม่ว่า
ขอแต่อย่า ดูถูกตน ปี้ป่นยิ่ง
ตัวอาศัย เรือนกาย ใช้พึ่งพิง
อย่าเฉยนิ่ง ควรรู้คุณ หนุนนำพา..
..รู้จักพัก รู้จักผ่อน ก่อนใช้สอย
รู้จักคอย ขัดถู ดูแลหนา
รู้จักจัด รู้จักแจง แต่งหน้าตา
รู้รักษา ยามป่วยไข้ ทั้งใจกาย..
..เมื่อแลเห็น สิ่งใดๆ ให้พินิจ
คอยปลอบจิต อย่าใหลหลง มั่นคงหมาย
ยินเสียงใด อย่าตระหนก ตกอุบาย
พาใจกาย เพื่อนของเรา เข้าถึงธรรม..
..ครั้นลิ้มรส หวานมัน หมั่นสังวร
คอยอาทร อย่าตามอยาก ปากถลำ
สัมผัสนุ่ม เนื้อหนัง ระวังกรรม
ควรจดจำ ครั้งเก่าก่อน ตอนทุกข์ทน..

..มีคนหลายคน กล่าวว่า มวยไทย ถือเป็นเอกลักษณ์ไทย..แต่ผมคิดว่า เอกลักษณ์ชาติไทย..คือ คนไทย ที่มี จิตใจไทย ภาคภูมิใจในความเป็นไทย รักชาติ รักแผ่นดินถิ่นเกิด.. ..ถ้าหากมี ปัญญา เราก็สามารถใช้ความรู้ความเข้าใจใน ศิลปะมวยไทย เพื่อเป็นศาสตร์ที่ส่งเสริม จิตใจไทย..แต่หากด้อยปัญญา ก็จะเป็นการปลุกกิเลศ และ ทำลายความเป็นไทยได้ เช่นกัน..เช่นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับ วงการมวยไทย ที่กลายเป็นธุรกิจการพนัน+ปั้นนักการเมือง ในปัจจุบัน..จนผู้ปกครองที่มีการศึกษามีฐานะดี ต่างก็ไม่อยากให้ลูกหลานฝึกหัดมวยไทยกัน..อันนี้ เป็นเรื่องที่น่าเสียดายภูมิปัญญาของบรรพชนชาวสยาม..และขออภัยด้วยหากใครอ่านแล้ว ไม่สบอารมณ์..

ฝากประชาสัมพันธ์ครับ..ขณะนี้ศูนย์ศึกษาพาหุยุทธ์ชาวสยาม..สถานที่ณ 93/7 ถ.บ้านโพธิ์-ท่าช้างม.4 ต.อ่างทองอ.เมืองราชบุรีกำลังอยู่ระหว่างดำเนินการก่อสร้างศาลาเอนกประสงค์(โรงยิม)และอุปกรณ์การฝึกศิลปะมวยไทย..สมาชิกท่านใดสนใจให้การสนับสนุนหรือต้องการสมัครเข้าร่วมฝึกซ้อมเพื่อสร้างความแข็งแกร่งของสุขภาพกายใจและความเป็นไทย..รับสมัครทุกเพศทุกวัยติดต่อโทร.089-915 9373..

โอม นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภัคคะวา..นะโม พุทธายะ นะมะพะทะ..พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ..ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ..สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ..พุทธังประสิทธิเม..ธัมมังประสิทธิเม..สังฆังประสิทธิเม..พระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ อันเป็นที่พึ่งสูงสุดของข้าพเจ้า..พระสยามเทวาธิราชเจ้า แลเทวาอารักษ์สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหลาย ปุรพกษัตริยาธิราชเจ้าชาวสยาม พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง บุพพการี บรรพวีรชน บรมครูบุรพาจารย์ แลผีบ้าน ผีเรือน ทั้งหลาย จงช่วยดลบันดาลให้ ข้าฯมีสติ ปัญญา กำลังใจกาย กล้าแข็ง ตั้งมั่นในความดี ด้วยกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต ยึดมั่นใน สัจจะ กตัญญู ต่อบรรพชนชาวสยาม..จงเป็นพลวัตรปัจจัย เพื่อต่อสู้ฟันฝ่าอริราชศัตรู หมู่พาลภัยใจหยาบบาปช้าสามานย์ เพื่อรักษาแผ่นดินสยามนี้ ไว้ให้ถึงแก่ ลูก หลาน เหลน โหลนไทยสืบต่อไปในภายภาคหน้าตราบชั่วกาล เทอญ..สาธุโนภันเต สัจจัง เว อะมะตะ วาจา ด้วยการกล่าววาจาสัตย์นี้..ขอได้ช่วยนำพาข้าพเจ้าไปสู่กัลยาณมิตรทั้งหลายด้วย...

แผลเล็กน้อย รอยบาดมัก อาจจักหาย.. ลืมได้ง่าย เพราะเจ็บนั้น มันนิดหนึ่ง.. แต่คราวนี้ ความชั่วร้าย ใคร่คำนึง.. ฝังลึกถึง บึ้งหัวใจ ใคร่ครวญจำ.. แตลงตลบ ตบตา มายาเยี่ยม.. ด้วยเล่ห์กล ร้อยเหลี่ยม อย่างขำขำ.. ไม่มีวัน ที่จะลืม ทุกกระทำ เลวระยำ ทุรชน คนอย่าง มึง..

ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ ๒๕๕๕ ขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย คุณพระพุทธนิรโรคันตรายชัยวัฒน์จตุรทิศ คุณหลวงพ่อทวดวัดช้างไห้ คุณพระสยามเทวาธิราชและบุรพกษัตริยาธิราชเจ้าชาวสยามทุกพระองค์ เดชบารมีของพ่อหลวงของปวงไทย ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกที่เป็นที่เคารพนับถือ ทั้งคุณงามความดีที่ท่านทั้งหลายได้กระทำจงช่วยดลบันดาลให้ทุกท่านประสบแต่ความสุขความเจริญด้วยจตุรพิธพรชัยทุกประการ เทอญ..

เลือดยอมพลีเพื่อให้ ไทยคง อยู่เอย ชีพแค่อาจปลิดปลง ไป่คร้าม ลูกหลานจุ่งจำนง กิจมั่น เดียวนา กูซึ่งอาจมลายถ้าม ศึกนี้มีหวัง.. ๒๘ ธันวาคม ตรงกับวันที่กองทัพปลดแอกของเหล่าผู้กล้าหาญ นำโดย พระยาตาก (นายสิน แซ่แต้) ร่วมกันโจมตีค่ายพม่าที่ตั้งอยู่ ณ ตำบลโพธิ์สามต้น กรุงศรีอยุธยา จนแตกพ่าย..นับว่า ชนชาวสยามได้หลุดพ้นจากการยึดครองของพม่าโดยสมบูรณ์ ..ขอสดุดีวีรกรรมอันห้าวหาญของบรรพชน..

น้ำหลากท่วมอ่วมอรทัยไปทุกที่..สิ่งที่มีจมหายมลายสูญ..น้ำตาเอ่อระทมในใจอาดูร..หวังเพียงความเกื้อกูลยามทุกข์ตรม..ไทยไม่ทอดทิ้งไทยใช่ไหมเพื่อน..อย่าแชเชือนผ่อนทุกข์สร้างสุขสม..ขอโทษที่ครั้งก่อนเก่าเราโง่งม..ขอเพื่อนอย่าสมน้ำหน้าว่าย้อนรอย..

นักการเมืองเนืองหนุ่นวุ่นวายหนัก..แต่ละพรรควาดความหวังดังแน่นหู..นโยบายหลายอย่างต่างยกชู..เพื่อเข้าสู่สภาเพิ่มเติมกำลัง..ชาวบ้านช่องมองการเมืองเรื่องของเขา..เพราะตัวเราจนแทบดิ้นสิ้นความหวัง..ห้าร้อยหรือหนึ่งพันมันก็ตังค์..คืนมามั้งยังดีหลายปีคอย..

บทเรียนจากปีเก่า๒๕๕๓..

..สิบเมษา วันผีบ้า มาถึงจุด

ก่อนวันตรุษ สงกรานต์ ถูกมารแฝง

แผ่นดินทอง กลายเถื่อน เปื้อนสีแดง

เหตุขัดแย้ง เหลื่อมล้น ความจนมี

สงครามไพร่ หมายรุก บุกอำมาตย์

ลูกปืนสาด ระเบิดเศษ จากเปรตผี

สัจจธรรม ถูกทำลาย ไม่เหลือดี

พร้อมชีวี ผู้ศรัทธา ประชาธิปไตย

หกตุลา หรือสิบห้า พฤษภาทมิฬ

มิอาจสิ้น จากขวานทอง ของไทยได้

สิบเมษา จึงสานต่อ ก่อกองไฟ

อย่าเชื่อใจ ยิ้มสยาม ซ่อนความลวง...

...ปีใหม่ ๒๕๕๔ ขอลูกหลานไทย จง มีสติ อย่าประมาท..คิดทำสิ่งใดด้วยความรอบคอบในความดี..เพื่อนำพา ตน ครอบครัว สังคม ประเทศชาติสู่ความวัฒนาถาวร...

อรุณรุ่ง พรุ่งนี้ วันปีใหม่..
ฟ้าแจ่มใส น่าชม รับลมหนาว..
อธิษฐาน จิตตั้ง ทุกครั้งคราว..
ขอให้ชาว ไทยสมัคร สามัคคี..
อำนาจสิ่ง ศักดิ์สิทธิ์ใด ในสามโลก..
ช่วยคลายโศก ดับทุกข์ เกิดสุขขี..
ศานติธรรม นำชาติไทย มากไมตรี..
ด้วยบารมี แห่งพ่อหลวง ของปวงประชา.. 

..ชาติใด ไร้รัก สมัครสมาน..จะทำการ สิ่งใด ก็ไร้ผล..แม้นชาติ ย่อยยับ อับจน..บุคคล จะสุข อยู่อย่างไร?..ขอให้เราคนไทยทุกคน จดจำคำปฏิญาณที่ได้ให้ไว้กับ พ่อหลวงของปวงไทย..และ จงยึดถือ ความมีสติ ไม่ประมาท ทำหน้าที่ของตนเอง ให้ดีที่สุด..

ความเป็นไทย คืออะไร ฉันไม่รู้
แต่เห็นอยู่ แสนหู่หด รันทดหนอ
ทั้งปู่ตา อาลุงเก่า ทุกเหล่ากอ
เข้าตีท้า ด่าออกจอ แทบทุกวัน

บางคนแสร้ง แกล้งทำตน เป็นคนดี
แต่เบื้องหลัง อับปรีย์ เกินคิดฝัน
โกงกินเลือด เนื้อคนใน ไทยด้วยกัน
เสพสนุก ทุกวารวัน ด้วยจัญไร

หนทางหน้า ต้องฝ่าฟัน คิดหวั่นหวาด
หมื่นพันชาติ อาจมอดม้วย ด้วยหฤหรรษ์
รอยแผลพอง หนองเน่าใน ไทยด้วยกัน
สิ้นชีวัน ยังคิดห่วง หวงแผ่นดิน...
ลูกหลานเอ๋ย...จงมาดู ปู่ตาเจ้า
ทั้งหอนเห่า และกัดงับ ให้ดับดิ้น
สีแดงดาด สาดทาบ อาบผืนดิน
ที่หลั่งริน ใช่อื่นไกล เลือดไทยเอง...   

และ..ณ ..ที่นี่..ประเทศไทย.....ฤาว่า..ในกาลข้างหน้า แผ่นดินนี้..อาจจะไม่มี ชนชาติ ที่ชื่อว่า ไทย...อีกต่อไป... 

ที่นี่..ประเทศไทย..และ..เมื่อ ความผูกพัน ของคนบางคน กับแผ่นดิน ที่ตนเองดูเหมือนอาจมิได้มีกรรมสิทธิ์เลย แม้แต่เพียงเศษก้อนธุลี ..ผสมเข้ากับ ความน้อยเนื้อต่ำใจ คล้ายกับ ถูกกีดกัน จากผู้คนที่เราคิดว่าจะเข้าใจกันได้  ดังนั้น ..ความรู้สึกที่ดี..ต่อคนที่ดูเหมือนคุ้นเคย ที่กลับค่อยๆ กลายเป็น คนแปลกหน้า..จะเกิดขึ้นและดำรงอยู่ได้อีกนานแค่ไหน??  

บันทึกสุดท้ายของ อิสรชนคนต่ำต้อยผู้รักเสรี ที่ชื่อ ไทย..ที่นี่..ประเทศไทย....ท่ามกลางคนแปลกหน้า ที่มีภาษาสื่อสารกันพอเข้าใจ แต่งกายคล้ายกัน รูปร่างหน้าตาเกือบเหมือนกัน บนแผ่นดินที่ยังพอมีเสรีและโอกาส ที่แม้ไม่กว้างขวางมากนัก พ่อแม่ผมรักที่นี่ ปู่ย่าตายายผมเคารพเทิดทูนพระเจ้าอยู่หัว ผมคิดว่า บางทีลูกหลานผมจะพออยู่ที่นี่ได้ และผมคิดว่า จะขอฝากกระดูกและเถ้าถ่านของผมไว้กับผืนแผ่นดินนี้เพื่อรวมกับกระดูกเถ้าถ่านของพ่อแม่ปู่ย่าตายายและญาติพี่น้องของผม..

..ใครจะเชื่อ ว่า หัวใจ นั้นใหญ่ยิ่ง..จนเกิดสิ่ง วิเศษสุด จุดเปลี่ยนผัน..เมื่อหัวใจ ของหลายคน มารวมกัน..อาจสร้างสรรค์ สิ่งล้ำค่า กว่าเพชรทอง..ความรักชาติ รักแผ่นดิน ถิ่นกำเหนิด..เป็นบ่อเกิด กำลังใจ ไม่หม่นหมอง..ยังมีลูก มีหลาน ร่วมใจปอง..ขอสนอง แทนคุณไทย ด้วยใจเต็ม..

 ซับรอยเลือด ปนน้ำตา...จากดวงหน้า ถึงดวงใจ...ชีวิตจง ก้าวต่อไป...เพื่อผองไทย พ้นระทม...วันคืนวาน ที่ผ่านผัน...อาจเป็นวัน แสนตรอมตรม...เก็บเรื่องราว อันขื่นขม...ไว้เล่าขาน ลูกหลานฟัง...จงรู้เรียน ความขัดแย้ง...บ่อเกิดแห่ง เพลิงพลัง...กระพือโหม ความชิงชัง...เพียงเพราะโง่ แลงมงาย...กองไฟฟอน มอดลงแล้ว...ทรากปรักแถว เศษเรียงราย...โศกเศร้าหมอง ของความตาย...สู่ จุดหมาย สามัคคี...