วันนี้ตั้งใจไว้ว่าจะออกพื้นที่ลุยงานหลายๆอย่าง เป็นงานเกี่ยวกับการแก้ปัญหาเด็ก มีหลายเรื่องที่รอการแก้ไข แต่มาคิดไปคิดมา ผมว่าผม "หยุด" บ้างดีกว่า ลุยงานมากไปมันจะเกินหน้าเกินตาคนอื่นเขา ก็เลยนั่งเฝ้าอยู่หน้าจอคอมพ์นี่แหละครับ
จะออกไปคุยกับใคร ก็ตกเป็นเป้าสายตาครับ ดีไม่ดีจะพลอยตกเป็นเหยื่อจากวงเม้าท์แตก
เมื่อก่อนผมเกลัยดคำพูดนี้มากครับ ที่ว่า "ประเทศไทยไม่ใช่ของเราคนเดียว" เดี๋ยวนี้ ผมทำใจได้แล้วครับว่า "ประเทศไทยไม่ใช่ของเราคนเดียว" บางเรื่องบางราวก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นบ้าง ปล่อยวางบ้าง เพราะลุยมากไปเราก็จะเจ็บตัวเอง เอาเป็นว่าตอนนี้หยุดไว้ก่อน แล้วค่อยรอโอกาสที่เหมาะๆ ที่จะไม่ไปกระทบคนอื่นเขา
หยุด เพื่อ ดูเชิง ครับ
ไม่มีความเห็น