อนุทิน 137453
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..
เขียนเมื่อ๐ อำ พรโอภาสแจ้ง .............. จันทร์ฉาย
นาจ ห่อนลาลับหาย ............... ห่างฟ้า
กลาง จิตศิษย์หญิงชาย ........... ชูชื่น
บุรัมย์ รื่นรินโลมหล้า ................หลากล้วนชวนถวิล
ลุล่วงกาลเกษียณเวียนมาถึง
ให้ตราตรึงประทับจิตศิษย์ครวญหา
อุ่นความรักความจริงใจในเมตตา
สร้างสรรค์ค่าผลงานชาญก้าวไกล
คือเพชรงามน้ำหนึ่งซึ่งส่องแสง
คือเรี่ยวแรงเสาหลักมั่นมิหวั่นไหว
ทำหน้าที่ด้วยชีวิตและจิตใจ
อุดมการณ์ปูทางให้ศิษย์ได้เดิน
ครูภาษาไทยมืออาชีพแบบฉบับ
ประสานศัพท์ขับเสภาน่าสรรเสริญ
เสียงเพลงกล่อมไพเราะเพราะเพลิดเพลิน
ดนตรีเกินฝีมือครูดูเชี่ยวชาญ
ครูอำนาจกลางบุรัมย์นำวิถี
อำนาจธรรมนำความดีศรีสถาน
สู่หลักชัยเกียรติยศปรากฏการณ์
เป็นหลักบ้านหลักเมืองเรืองอนันต์
ขอครูจงไร้ทุกข์สุขสวัสดิ์
พระไตรรัตน์ปกป้องคุ้มครองขวัญ
กลับสู่บ้านอบอุ่นใจในทุกวัน
สู่วิถีสามัญอันงดงาม ฯ
พระมหาวินัย ภูริปัญโญ
และนางสาวพรพิพัฒน์ เสนจันทร์ฒิไชย
นศ.สาขาวิชาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ ม.ขอนแก่น
ร้อยกรอง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น