อนุทิน 124721
subah
เขียนเมื่อช่วงนี้ได้หยุด 3วัน รู้สึกดีได้พักบ้างได้ทำงานบ้านบ้างไม่ได้อยู่บ้านซะหลายวัน ได้ยินเสียงลูกดีใจที่กลับมาจากโรงเรียนแล้วเจอมะ
กลับมาบ้านมีเวลาดูแลเรื่องภายในบ้านบ้าง หลังจากให้พ่อบ้านดูแลอยู่หลายวัน
ขอบคุณนะที่อยู่เคียงข้างกันมา เกือบ20ปี ผ่านมาหมดไม่ว่าเรื่องร้ายเรื่องดี แต่เราก็ประคองครอบครัวมาได้
หนทางข้างหน้าเป็นอย่างไรเราไม่รู้ รู้แต่ว่าเราจะต้องอดทน ต้องมีความรักความเข้าใจกันให้มากๆ ต้องไว้ใจซึ่งกันและกัน
คำว่าครอบครัวมันสำคัญนะ มันทำให้เราต้องคิดเวลาเราจะทำอะไรตามใจตัวเอง เราไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว ต้องคำนึงถึงคนข้างเคียงของเรา
ยังยืนยัน ว่าเรายังคงเหมือนเดิม ที่เปลี่ยนไปมันคงเป็นความผูกพันที่เรามีให้กัน จากที่รู้สึกเฉยๆ อย่างไรก็ได้ มาเป็นความรู้สึกผูกพัน และยังพันผูกกันไว้ด้วยสามคนที่มาอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวเดียวกัน ยิ่งเพิ่มความผูกพันให้พวกเราเหนียวแน่นกันมากขึ้น แต่ไม่ใช่ความรู้สึกที่อึดอัด มันเป็นความผูกพันที่ผ่อนคลาย แต่ละคนมีทางเดินของตัวเอง มีที่อยู่ของตัวเองที่เราจะไม่ก้าวก่ายกัน แต่มีส่วนที่เกี่ยวข้องกันทำกิจกรรมร่วมกัน ได้อย่างเต็มใจ
มีความสุขในทุกวันของชีวิตนะ ชีวิตต้องก้าวไป ไม่ว่าจะเร็วหรือช้าหรือสะดุดอะไรไปบ้าง ขอเป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
ความเห็น (1)
ความสุขมีทุกวันแลัทุกที่