อนุทิน 124641
subah
เขียนเมื่อนานแล้วนะ ไม่ได้เข้ามาที่บ้านนี้ ยังรู้สึกว่าเวลาเราสับสนไม่รู้จะไปไหนก็จะเข้ามาระบายที่นี่ แม้จะรู้ว่าไม่มีใครมาอ่านเรื่องราวของเราแต่เราก็อดไม่ได้ที่เราจะเข้ามาเขียนอะไรๆในนี้
วันนี้เป็นอีกวันที่เราปล่อยให้ตัวเองทำตามใจอีกแล้ว ลงเวรมาแทนที่จะหลับพักผ่อนเอาแรงกลับมานั่งทำอะไรไม่รู้. อ่านหนังสือ ฟังเพลง ทักทายเพื่อนคนนอนดึก
เราคงมีเวลาทำแบบนี้ไม่ได้บ่อยหรอกนะ วันๆมีอะไรมากมายต้องทำ หลายสิ่งหลายอย่างทำให้เรามีเวลาให้ตัวเองน้อยลง
ไม่รู้เหมือนกันว่า แบบไหนมันจะสุขกว่ากันเอาเป็นว่า ทำอะไรก็ได้ ให้ตัวเองพอใจไม่เดือดร้อนใครนะ
ดึกๆๆกว่านี้เราคงได้นอนนะ พรุ่งนี้ต้องอยู่เวรบ่ายอีกวัน กว่าจะได้กลับบ้านคงวันอังคารเช้านะ
เด็กๆ อยู่กันได้นะคะ มันเป็นช่วงเวลาอยู่เวร เราก็ต้องอยู่นะลูก
อาทิตย์หน้าทั้งหกวัน เช้าตลอดติดกัน คงต้องปรับโหมดใหม่
แบบนี้ก็ดีนะ ชีวิตมันมีอะไรให้คิดให้ทำดี เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ มีชีวิตตามทางที่มันเป็น บางทีดีกว่าต้องไปเปลี่ยนแปลงทางเดิน
ให้ชีวิตมันวุ่นวาย เราหมายถึงไม่ต้องไปแลกเวรหรอก เวรอะไรก็ขึ้นไปตามนั้น เราค่อยปรับโหมดชีวิตเราเองดีกว่า
คนรอบข้างก็ต้องปรับตัวปรับใจให้เข้ากับงานของเรานะ หมายถึงครอบครัว เพื่อนฝูง คนรู้จัก
บางทีคนเราอยู่ใกล้ชิดกันตลอดมักจะไม่เห็นค่าของอีกคน ห่างกันบ้างน้อยๆ จะได้คิดถึงกัน. จริงไหม
ไม่ว่าจะใกล้จะไกล เราก็เป็นคนเดิม บทบาทหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ก็แค่นั้นเอง....
ความเห็น (2)
ชีวิตพยาบาล ถ้าครอบครัวไม่เข้มแข็งก็มีความเสี่ยงได้ง่ายนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้กันและกัน ......
สักวัน..โอกาสคงเป็นของเรา เหมือนที่พี่กระติกได้รับมาแล้ว
ดีใจที่ได้เจอค่ะ
เข้าใจความรู้สึก เป็นกำลังใจค่ะ