กว่าจะเขียน บทกลอน ได้สักบท

...

กว่าจะเขียน บทกลอน ได้สักบท
อาจต้องอด ตาหลับ เขียนขับขาน
พลังหมด อดเขียน วกเวียนนาน
หาพบพาน สิ่งใด เขียนได้นา

แสวงหา แรงขับ จากเรื่องเล่า
หรือเริ่มจาก เรื่องเบาเบา ที่เขาว่า
อาจจะฟัง อาจจะเขียน เรียบเรียงมา
จับปากกา ตวัดคำ ลำนำกัน

ผู้รู้บอก เขียนกวี คิดเหนือจริง
จินตนาการ สุดยิ่ง ให้อิงฝัน
มองฟากฟ้า หาดวงดาว แพรวพราวพลัน
ลำนำนั้น หล่นจากฟ้า ร่วงมาเอง

ด้วยอารมณ์ ความคิด ความรู้สึก
ใช้สำนึก จดจำ ไม่รีบเร่ง
คิดอยากเขียน เมื่อไหร่ เขียนได้เอง
ไม่ตะเบ็ง เซ็งแซ่ เพียงแค่รอ

บทกวี อาจมาจาก ความอัดอั้น
ความกดดัน ภายใน ไม่ต้องขอ
จะเขียนได้ ทันที ไม่ต้องรอ
เขียนได้หนอ เขียนได้ ตกใจเลย

อันความรัก ผู้หญิง การเดินทาง
กวีสร้าง บทกวี อย่างเปิดเผย
ด้วยอารมณ์ ความรู้สึก ที่คุ้นเคย
อาจจะเชย แต่จริงใจ ไร้มารยา

...

บ้านปลายดง แห่ง หางดอย

ณ เชียงใหม่

๖ ตุลาคม ๒๕๕๔

๐๑.๕๓ น.

......................................................................................................................................................................

อารมณ์เริ่มต้น ...

การจะคิด จะเขียน กลอน กวี หรือ ลำนำ สักเพียงบท

อาจจะต้องใช้ความพยายามอยู่นาน

ถึงแม้ว่าจะเรียนภาษาไทยมาตั้งแต่เล็ก ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีความสามารถด้วยการแต่งกาพย์กลอนแต่อย่างใด

มันขึ้นอยู่กับ "หัวใจ" ที่เป็นจุดเริ่มต้นหลักของคนผู้นั้น

ผม ...

จะเขียนกลอนได้ เรื่องราวเล่านั้นต้องเป็นเรื่องที่เกิดกับตัวเอง

หรือ

เป็นเรื่องราวที่มีความเข้าใจเป็นอย่างดีในปัจจัยต่าง ๆ ที่เข้ามาเกี่ยวข้อง

มิฉะนั้น ผมจะอาจจะเขียนออกเป็นบทกลอนไม่ได้เลย

หรือ

หากเขียนได้จริง ๆ ก็ไม่เป็นที่พอใจนัก

หรือ

อาจจะต้องใช้เวลามากมาย เดินรอบบ้านอยู่หลายรอบ จึงแต่งได้บ้าง

กวีคุยกันบอกว่า กวีที่เขียนได้ดีจะต้องมีจินตนาการที่เหนือจริง โรแมนติกสักนิด

หรือเรื่องความรัก ผู้หญิง หรือ การเดินทาง ก็จะเขียนออกมาได้ดีเช่นกัน

ผมคงต้องกลับพิจารณาตัวเองใหม่อีกหลายรอบว่า เขียนเรื่องราวใดได้เรื่องกับเค้าบ้างเนี่ย ;)...

บุญรักษา ครับ ;)

......................................................................................................................................................................