ไม่กลัวหนาวอีกต่อไปแล้ว
เมื่อวันเสาร์ไปเรียนที่มหาวิทยาลัย นั่งอ่านหนังสืออยู่ในรถจน 07.00 น.จึงลงจากรถเพื่อไปกินข้าวเช้า จึงได้รู้ว่า ลมหนาวพัดมา....
ครูอ้อยรู้สึกหนาวเข้าไปในจิตใจ อันหนาวกายยังพอสวมใส่เสื้อผ้าหนาๆก็หายหนาวได้ แต่หนาวใจ นี้ยากที่จะหาอะไรมาห่ม ....
เคยได้ยินเพลง " หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว หนาวรักห่ม....."
แต่ถ้า เนื้อกับเนื้อ เหม็นกัน ก็ไม่หายหนาวนะจะบอกให้
พูดเรื่องหนาวมานานแล้ว ก็จะนำเข้าสู่ประเด็นการเขียนบันทึกในวันนี้ก็คือ
วันหนึ่งครูอ้อยได้รับอุบัติเหตุ ข้อเท้าพลิก จนบาดเจ็บ รักษานานทีเดียวก็ยังไม่หายเจ็บ ครูอ้อยจึงไปรักษาที่ศูนย์แพทย์พัฒนา สถานที่รักษาพยาบาลและเป็นสถานที่เกิดของคุณทองแดง
หลังจากที่รักษาพยาบาลเสร็จแล้ว ครูอ้อยก็ติดเครื่องยนต์รถ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาทันที ยังนึกเสียดายว่า " ถ้าเสียงดังช้ากว่านี้สักอึดใจเดียว ครูอ้อยต้องพลาดโอกาสดีแน่ๆเลย"
มีเสียงของชายหนุ่มเป็นเสียงต้นทางที่โทรศัพท์มาหาครูอ้อย แนะนำตัวว่าโทรมาจาก สคส. ครูอ้อยยังนึกไม่ออกในตอนแรก แต่พอบอกว่า ชื่อ " ธวัช หมัดเต๊ะ " ครูอ้อยนึกออกทันที
ในข้อความที่พูดกันนั้น ได้เชิญชวนให้ครูอ้อยเขียนเรียงความ เกี่ยวกับการจัดการความรู้ในโรงเรียนประถม เพื่อลงในจดหมายข่าว ของ สคส. ซึ่งเขียนถามมาในบันทึก gotoknow ด้วย
คุณธวัชบอกว่า เคยอ่านบันทึกของครูอ้อยเกี่ยวกับการสอนภาษาอังกฤษ และแนะนำให้เขียนแบบไหน อย่างไร คุยกันได้ประมาณ 10 นาที ครูอ้อยจึงกลับบ้าน
ครูอ้อยรับปาก เพราะ............
หนึ่ง ครูอ้อยถนัดอยู่แล้วเรื่องการเขียนเรียงความ
สองถ้าได้รูปเล่มก็เท่ากับว่าครูอ้อยเขียนบทความและได้เผยแพร่ความรู้ด้วย นำไปส่งอาจารย์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนด้วย
สามครูอ้อยจะได้รับรางวัลเป็น หนังสือถักทอสายใยแห่งความรู้ 10 เล่ม และเสื้อสามารถ 1ตัว
1 สัปดาห์ผ่านไป ครูอ้อยจึงเขียน เขียนหนึ่งชั่วโมงจึงเสร็จแล้วส่งทางเมล์ แต่ครูอ้อยยังทำไม่เป็นตอนนั้น เลยบันทึกลงในบล็อกแห่งหนึ่งแล้วเรียนเชิญคุณธวัชมาอ่านในบล็อก
จากนั้นไม่นาน ครูอ้อยก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณจ๊ะจ๋าให้ส่งรูปภาพมาด้วย หากท่านผู้อ่านต้องการอ่าน แต่ไม่มีหนังสือจดหมายข่าว ถักทอสายใยแห่งความรู้ สามารถอ่านได้ที่ครูอ้อยเขียนเรียงความKM ในโรงเรียน
ดังนั้น หนาวนี้ ครูอ้อยไม่กลัวหนาวอีกต่อไปแล้ว หนาวลมห่มรักจึงหายหนาว ครูอ้อยมีรักใน gotoknow ไม่กลัวหนาวแล้ว
วันนี้มีโอกาสได้พูดคุยกับเพื่อนๆนานเป็นพิเศษ บุรุษไปรษณีย์มาพอดี ครูอ้อยรีบถามว่า " มีพัสดุมาหรือเปล่าคะ " เขาพยักหน้า ครูอ้อยรีบแถเข้าไปรับด้วยมือของครูอ้อยเลย สัมผัสแรกก็รู้แล้วว่าต้องเป็นเสื้อ ครูอ้อยดีใจมาก รีบเปิดถุง แต่ก่อนเปิดถุง ครูอ้อยเห็นจ่าหน้าซอง พิมพ์ชื่อและนามสกุลของครูอ้อยอย่างถูกต้อง
เรียนเชิญชมรูปภาพ......แสดงหลักฐานความเป็นจริง ครูอ้อยไม่ได้โม้
|
|
|
 |
เพื่อนๆของครูอ้อยดีใจด้วยช่วยกันเปิดซองแล้วคลี่เสื้อดูด้วยความชื่นชม
ถามกันยกใหญ่ว่า " เสื้อสวยตัวนี้ ท่านได้แต่ใดมา "
ครูอ้อยตอบ " สคส.ประทานมา เราชอบ " ครูอ้อยก็เลยเล่าความจริงให้เพื่อนฟังทั้งหมด
แต่.......ครูอ้อยผิดหวังเล็กๆ สงสัย จดหมายใส่ผิดซอง เสื้อตัวนี้ เป็นของ ศน.ธเนศ ขำเกิด ค่ะ แจ้งที่นี่เลยนะคะ
เสื้อของ สิริพร กุ่ยกระโทก ติดไปกับท่านใด อยู่กับ ศน.ธเนศ หรือเปล่าคะ
เสื้ออยู่ที่ครูอ้อยนี่ เบอร์ L ใหญ่มากๆค่ะ แล้วจะได้ใส่ไหมนี่.....หนาวนี้จะได้สวมใส่เสื้อของ ศน.ธเนศ แน่เลย
ความเห็น (23)
1) จะมีอะไรดลใจครูอ้อยอีกมั้ยน้า ให้เ้้ขียนบทความ เรียงความเกี่ยวกับภาษาอังกฤษออกมาบ่อยๆ เหมือนเขียนระบายความในใจอย่างในบล็อก ครูสิิรพร กับบันทึกบ้างนะ
2) ยินดีด้วยนะครับ ที่ได้รับรางวัลจาก ส.ค.ส
3) หนังสือตั้ง 10 เล่มม จะเดินทางไปให้ใครได้อ่านบ้างหนอ
4) ข้อตะกี้ ไม่ได้หมายถึงให้ส่งมาให้นายบอนหรอกนะครับ แต่มีถึง 10 เล่มจะเป็นแีงบันดาลใจให้คนที่ครูอ้อยยื่นให้อ่าน ได้เข้ามาร่วมถักทอสายใยแห่งความรู้บ้างหรือไม่นะ
5) ศน. หมายถึงอะไรครับ ศูนย์นอกโรงเรียน หรือเปล่า หรือเป็นตำแหน่ง
6) เดี๋ยวนี้มีคอร์สออกกำลังกาย คอร์สลดน้ำหนักเยอะแยะ ไม่อยากใส่เสื้อเบอร์ M บ้างหรือครับ
7) ยิ้ม.....
คุณบอนคะ
- อยากได้เสื้อเบอร์ M แต่ต้องเป็นตัวใหม่ค่ะ
- ครูอ้อยหมายถึง อยากได้อีก 1 ตัวที่เป็นเบอร์ M คอยดูนะคะ ว่าจะได้หรือไม่
- ครูอ้อยอยากส่งหนังสือไปหลายๆที่ แต่ละที่มีความหมาย
- ครูอ้อยอยากเขียนบันทึกอีกเยอะๆเท่าที่ครูอ้อยจะมีแรง
- ครูอ้อยอยากจะ.............อยากจะ............
- ขอบคุณค่ะ คุณบอนนอนดึกจังนะคะ
- ยิ้มยิ้ม
ครูอ้อยคะ
- คนที่ทำอะไรแล้วมีเป้าหมาย
- สิ่งที่ตามมามันคือความภูมิใจ....นะคะ....
- และไม่ต้องกลัวหนาว
- ดีใจกับครูอ้อย (คร้งที่ล้านเก้า....เพราะล้านแปดมีคนเอาไปแล้ว)
- .........................
- คิดถึงตัวเองเหมือนกันว่า
- อะไรคือเป้าหมายในสิ่งที่ตัวเองทำบ้าง.....
- ครึ่ง ๆ คือสิ่งที่ (ร้าย)สาระ
- มันถึงยังหนาวอยู่ทุกวันนี้
- แม่จ๋า....บอกว่าทำตัวให้มีสาระบ้าง
- หนูบอกว่ามีสิแม่.......สาระ(เลว)ไง ( อิอิอิ ....หักมุขซะหน่อย)
- น้องอ๊อบคะ ครูอ้อยอยากให้คนทั้ง 6000ล้านคนในโลกนี้คิดอย่างน้องอ๊อบ คิดที่จะทำอะไรให้มีสาระ สาระอันแรกนะคะ สาระอันหลังครูอ้อยเคยทำแล้วเมื่อตอนเป็นวัยรุ่น เข็ด เจ็บและจบ ค่ะ
- มาทุกวันนี้ จังหวะ ความรู้และความทะเยอทะยาน ทำให้ครูอ้อยทำอะไรหลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน
- เมื่อรู้จักกันไปนานๆก็จะรู้ว่าครูอ้อยนั้น จริงๆแล้วไม่มีอะไรเลย
- บันทึกนี้ ครูอ้อยรอให้น้องอ๊อบอ่านคนแรกนะคะ แต่น้องอ๊อบนอนก่อน คุณบอนเธอยังไม่นอน เธอเลยมาชื่นชมรางวัลกับครูอ้อยก่อน
- ครูอ้อยกอดมันแรงๆ เสื้อตัวนี้มีความหมายกับครูอ้อยมาก
พ่อบ้าน..ชมครูอ้อยด้วยสายตา
ครูอ้อยบอกว่า " ยังค่ะ คุณยังสรุปไม่ได้นะ ชีวิตยังไม่จบสิ้น ยังใช้คำว่าทุกอย่างยังไม่ได้ค่ะ
พ่อบ้าน "เอ๋อ"
- อ่านบันทึกครูอ้อย
- บางครั้งทำให้รู้สึกว่าตัวเอง....ที่ชีวิตเพิ่งจะนั่งรถไฟผ่านหลักสี่ เท่านั้นเอง
- แต่กลับเริ่มนับถอยหลัง
- และ (คิด) ว่าพอใจใจสิ่งที่ตนเองมีอยู่
- ไม่มีภาระครอบครัว
- หน้าที่การงานก็ถึงระดับที่ปานกลาง (ซี 6) ถ้าไม่ทำชำนาญการก็ไม่ได้เป็น 8
- เป็นหัวหน้าหน่วยไม่ต้องเป็นหัวหน้างาน
- ไม่มีความทะเยอทะยานจะเป็นเลขานุการ
- เดินหน้ากับการทำงานไม่อย่าย่อท้อ
- มองหลังค้นหาธรรมในการใช้ชีวิตบั่นปลาย
- ก็เพราะคำว่า "ชีวิตสั้น" ค่ะครูอ้อย
.........................
- แต่ตอนนี้
- หลังจากได้เข้ามาเรียนรู้หลาย ๆ อย่าง หลาย ๆ แง่มุมจากกัณยาณมิตรใน G2K
- ทำให้ต้องคิดเพิ่มขึ้นอีกว่า
- ยังมีคนที่ทำอะไรเพื่องาน เพื่อสังคม เพื่อเขียนสิ่งที่สมในตัวเรา ไว้ให้ลูกให้หลาน อีกมากมาย
- แล้วเราจะทำอะไรต่อไป "ได้บ้าง"
...........................
- คนเราคุยกันน้อยลง การรับฟังความคิดเห็นจากคนอื่นอาจจะเปิดใจได้ไม่กว้างนัก
- การเขียนจึงช่วยให้คนอ่าน อาจจะได้ มีเวลาคิด และทบทวนมากขึ้น.....
- นะคะครูอ้อย
- หนูก็เป็นอีกคนที่ชอบอ่าน (ทุกอย่างที่ขวางหน้า) แต่ พี่บอกว่า"สรุปอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เลย".......กรำ.......
หนูมีประชุมทั้งวัน เย็น ๆ จะเข้ามาทักทายใหม่นะคะ ขอให้ครูอ้อยและเด็ก ๆ มีความสุขกับการสอนและเรียนค่ะ
- สำหรับความคิดเห็นของครูอ้อยนั้น
- คนในยุคนี้ ไม่ค่อบชอบฟัง แต่ชอบพูด พูดอะไรที่เป็นเรื่องให้วุ่นวาย
- การที่ทำงานถ้าทำกับคนมักจะวุ่นวายเสมอ
- ดังนั้นพึงหลีกๆได้ก็หลีก
- ครูอ้อยจึงชอบทำงานเอกสาร ชอบเขียน ทำผลงาน เขียนบทความ แสดงความคิดเห็น และชอบอ่านให้มีโลกทัศน์
ฝรั่งบอกว่าวัยสี่สิบเป็นวัยก่อร่างสร้างตัวค่ะ
ครูอ้อยจะสอนพรุ่งนี้ค่ะ วันนี้จะรีบทำการบ้านส่งค่ะ
ขอบคุณนะคะ
- ยินดีด้วยครับ ครูอ้อย
- เสื้อสามารถตัวนี้เป็นหลักฐานหนึ่งที่แสดงถึงความสามารถของครูอ้อยครับ
คุณไมโต
- ช้างไชโย เธออยากจะพูดว่า เธอคิดถึงคุณมาก
- ขอบคุณครับ
- ผมติดตามอ่านบันทึกของครูอ้อยเสมอครับ ดูจาก IP address ในหน้าสถิติได้ครับ
- ยินดีกับความการร้อยเรียงความคิดบันทึกเป็นตัวอักษรในถักทอสายใยครับ
- ไชโย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- หนูรู้ว่า ครูอ้อยรู้ ว่าหนูคิดอไร
- คืนนี้หนูจะนอนดู "เหยื่อมาร" อวสาน ได้อย่างมีความสุข
คุณไมโตคะ
- อ่านบันทึกเรื่องใหม่ของครูอ้อยค่ะ รีบเขียนไปนิด ต้องเติมตรงไหนไหมคะ
- ที่โน่นมีงาน HALLOWEEN หรือเปล่า
- ครูอ้อยจะจัดที่โรงเรียนกับนักเรียนค่ะ
- ที่นี่เงียบครับ ไม่เห็นมีใครจัดอะไรกัน
- ตอนอยู่หาดใหญ่ เคยนัดกับเพื่อนแต่งตัวเป็นผี แล้วไปเที่ยว เท็ค เขาให้เข้าฟรีครับ ไปดิ้นอยู่ข้างใน....มันสุด สุด....แต่ก็นานมาแล้ว
- ที่แฟลตจุดประทัดกันสนุกสนาน ตอนเช้าครูอ้อยไปทำงานเห็นเศษประทัดวางไว้ที่โต๊ะท้ายรถของครูอ้อย
- แต่ครูอ้อยนอนหลับสบาย และตื่นขึ้นมาตอนสี่ทุ่ม ก็ยังเล่นกันอยู่เลยค่ะ.......คุณไมโต
- ยินดีด้วยค่ะ ครูอ้อย
- ไม่หนาวแล้วนะคะ ขอให้อบอุ่นตลอดไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณ Bright lily
- ครูอ้อย เข็ด แล้วค่ะ
- ไม่กล้าปล่อยใจแล้ว เข็ด
- แต่อบอุ่นค่ะ มีอยู่10 ขอแค่ 5ให้เอ็นดูเราบ้าง
- วันนี้อากาศเย็น
- ครูอ้อยเอาเสื้อมาใส่แล้ว
- แต่ไม่กล้าถ่ายรูปมา
- เดี๋ยวมีคนว่า
- พรุ่งนี้จะใส่ไปมหาวิทยาลัย
- มีอะไรไหม ยกมือขึ้น
สวัสดีค่ะทุกท่าน
- วันนี้ครูอ้อยมีความสุขมากเลยค่ะ
- ความสุขมันล้นเอ่อ จนเก็บไว้ไม่อยู่ต้องมาเขียนบันทึกไว้ที่นี่
- เพื่อให้ผู้ที่รู้ใจ หรือ คอเดียวกันได้รับรู้และรับความสุขนี้ด้วย มุทิตาจิต
กับเรื่องนี้ที่ ดร.จันทวรรณ น้อยวัน ชื่นชมหญิงหลายๆคน หนึ่งในจำนวนนั้นมีครูอ้อยด้วย
- GotoKnow ให้ความสุขจริงค่ะ
- ระยะนี้ ที่โรงเรียนของครูอ้อยก็ไปด้วยดี จากบันทึกนี้
ขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนเป็นแรงใจ
- ผลักดันให้ครูอ้อยมีพลังในการทำความดีที่นี่ค่ะ
- สวัสดีครับครูอ้อย ผมดีใจด้วยนะครับ
- ในที่สุดเป้าหมายของครูอ้อยก็เป็นจริง...
สวัสดีค่ะ คุณจ๊อด ดีใจจัง
- หายไปไหนคะ ครูอ้อยทำการบ้านอยู่
- เอ..ลองเข้ามาดูหน่อยซิ โอโฮ
- บันทึกของครูอ้อยเพียบเลย
- เดี๋ยวขอตอบก่อนค่ะ
- คิดถึงทุกคน
สวัสดีคะครุ
อ้อย...แหมยินดีด้วยคะที่ครูอ้อยได้รับรางวัลแทนกำลังใจของ สคส. และต้องขออภัยดังเรื่องข้างต้น แต่ขอบอกว่า ที่ สคส. ขณะนี้มีเสื้อสามารถขนาดเดียวคือ เบอร์แอล คงไม่ต้องส่งมาคืนหรอกคะ ดังนั้นเสื้อสามารถที่ส่งให้จึงเป็นของครูอ้อยคะ ไม่ต้องห่วงว่าเป็นชื่อของ อ. ธเนศ เพราะทุกคนได้เหมือนกัน แต่คงสลับชื่อ (ขออภัยมา ณ โอกาสนี้คะ)
สวัสดีค่ะคุณจ๊ะจ๋า
- ขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกๆสิ่งที่มอบให้ในครั้งนี้
- คุณจ๊ะจ๋าคงจะต้องรู้ในโอกาสต่อไปว่า รางวัลในครั้งนี้มีความสำคัญสำหรับครูอ้อยมากแค่ไหน
- เมื่อไรเราจะได้พบกันอีกคะ งานไบเทค ครูอ้อยจะมีโอกาสได้พบบล็อกเกอร์หรือเปล่านะ
ในงานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ 3 วันที่ 1-2 ธันวาคม จ๋าทำหน้าที่ประสานงาน 3 ห้องคะ คือ
S-11 "ขับเคลื่อนการจัดการความรู้ภาคการศึกษา "โดย สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา1 ธันวาคม 2549 ณ ห้อง MR 212 S-12 "เครือข่ายเพื่อนใจวัยรุ่น (TO BE NUMBER ONE FRINED CORNER) "1 ธันวาคม 2549 ณ ห้อง MR 213“KM กับจุดก่อเกิด การเดินทาง การสานต่อ ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านเรื่องเล่าความสำเร็จ” w-4ทดลองปฏิบัติจริง (KM Workshop)"การจัดการความรู้ในองค์กรทางการศึกษา.....ไม่ลองไม่รู้"โดย สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษาและเครือข่าย2 ธันวาคม 2549 ณ ห้อง MR 215 แล้วพบกันนะคะ