ผู้เขียนคิดเอาไว้ว่าสัปดาห์นี้คงจะไม่ได้เขียนบันทึกเป็นแน่แท้ เพราะผู้เขียนอยู่ในจุดตรวจวิเคราะห์อัตโนมัติ Hitachi 917 ซึ่งหน้าที่ก็ดังที่พี่โอ๋ได้เขียนบันทึกเอาไว้ใน 1 ,2,3 และนั่งทำงานคู่กันกับพี่โอ๋ในจุดรายงานผลการตรวจวิเคราะห์

แต่วันนี้เราสองคนสังเกตุได้ถึง "ความผิดปรกติ" ที่เกิดขึ้นภายในห้อง อันเนื่องมาจากความเงียบ (สงัด) จึงรู้สึกแปลกใจ !!

พี่โอ๋ เลยอดใจ ไว้ไม่อยู่ อดที่จะออกไปแซวไม่ได้ "ทำไม ? ถึงได้เงียบผิดปรกติ...."

จึงได้ทราบว่าสาเหตุ ที่แท้ก็เป็นเพราะ เช้าวันนี้ปริมาณงานที่เยอะ มาก ๆ ทำให้แต่ละคน “พูดไม่ออก”

 
           ปริมาณหลอดเลือดเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ

ผู้เขียนได้แต่ นิ่ง มอง อยู่จากข้างใน เพราะต้องรองานเข้ามาส่ง ดูเหมือนบริเวณเคาน์เตอร์ก็เต็มจนไม่มีที่จะให้แทรก จึงได้แต่รออยู่อย่างนิ่ง นิ่ง...

(อดแปลกใจไม่ได้ เนื่องจากความรู้สึก นิ่ง นิ่ง นี้ไม่ค่อยได้เกิดกับผู้เขียน เพราะตัวเองอยู่ไม่ค่อยจะนิ่ง!!!) 

ผู้เขียนได้แต่นั่ง นิ่งมอง และรอ(เลือด) 

สักพักหนึ่งหลังจากงานที่ทยอยเข้ามาไม่ขาดสาย งานเข้ามากองข้างใน คราวนี้ล่ะ ฮอร์โมนเริ่มหลั่ง อยู่นิ่ง นิ่ง ไม่ได้แล้ว และเริ่มจะได้ยินเสียงข้างนอกบ้าง แต่กลับกลายเป็นเราสองคนพี่โอ๋ ที่เป็นฝ่ายเงียบ(สนิท) กันบ้าง

เลยทำให้คิดได้ว่า คราวนี้คงเป็นทีข้างนอกบ้าง ที่ทำได้แต่ นิ่ง นิ่ง มองดูเราเช่นกัน  

และเมื่อลองไปตรวจสอบปริมาณงานดู พบว่า... 

แค่ช่วงเช้าครึ่งวันนี้เราทำงานไปแค่ 590 รายเอง ขาดอีก 10 รายก็ 600 แล้ว

งานนี้ต้องขอบคุณน้องอ๋งซังสุดหล่อ ถ่ายภาพเก็บให้ได้ดังใจ

 เขียนบันทึกเก็บไว้เมื่อตอน
"พายุ (เลือด)" สงบ
แล้วความรู้สึกก็กลับมา
นิ่ง นิ่ง ได้อีกครั้งหนึ่ง