หลังจากที่เขียนบันทึกเล่ามาแทบจะทุกจุดที่ตัวเองได้ประจำการ รวมทั้งเล่างานของเพื่อนๆร่วมงาน ตามที่เรามองเห็นมาจนเกือบจะครบปีในอีกไม่กี่เดือนนี้แล้ว พบว่า นอกจากจะทำให้เราได้คิดว่า เราคิดอะไร ได้ไล่เรียงความเป็นไปในแต่ละวันแล้ว เมื่อกลับไปดู เราจะพบว่า การทำอะไรสม่ำเสมอ ทำให้เราทำอะไรได้มากอย่างไม่น่าเชื่อ นึกไม่ถึงว่าเราจะทำได้

ที่สำคัญที่สุดก็คือ ทำให้ผู้อื่นทั้งที่เกี่ยวข้องโดยตรงและโดยอ้อม เช่นคนทำงานสาขาอื่นๆ สายงานอื่นๆ เข้าใจว่าเราทำอะไร รายละเอียดที่เป็นเรื่องเล่าแบบนี้ เรามักจะไม่สามารถหาอ่านได้ที่ไหนเลย และมุมมองของแต่ละคน แม้ในที่ทำงานเดียวกันก็ไม่เหมือนกัน ดังนั้น สิ่งที่ทุกคนถ่ายทอดออกมาก็จะมีประโยชน์ต่างๆกันไป ตัวเราเองกลับไปอ่าน ก็ยังได้ความคิดอะไรเพิ่มเติม เป็นสิ่งที่มีคุณค่าของเราที่ไม่เหมือนใคร ไม่มีทางที่ใครจะเหมือนด้วย

ความคิดที่ได้จากบันทึกต่อเนื่อง 2 ชิ้นหลังนี้ก็คือ จะต้องเขียนอีกบันทึก ให้ออกมาเป็นขั้นตอนที่ทำงานจริงๆ และมีภาพประกอบ ซึ่งก็จะเป็นบันทึกที่สื่อสารอะไรอีกแบบ ในขณะที่ทั้ง 2 ชิ้นแรกนั้น เขียนเพื่อปลดปล่อยความเหน็ดเหนื่อยของตัวเอง ต้องขอบคุณ GotoKnow ที่ทำให้เรามีที่เก็บขุมทรัพย์ทางความคิดของเรา และยังเผยแพร่ให้เราได้พบกัลยาณมิตรที่ไม่ได้คาดหมาย ได้พบทางแก้ไขปัญหา ได้ต่อยอดความคิด ได้ฯลฯ

ความรู้สึกดีๆที่ได้รับกลับมานั้น เกินกว่าจะบรรยาย ขอบอกว่าท่านที่ยังเป็นเพียงคนอ่าน ลองลงมือเขียนดูสิคะ เขียนติดต่อกัน เล่าความคิดตัวเองจากการทำงานแต่ละวัน เล่าเรื่องงานที่ตัวเองทำ ตั้งเป้าหมายว่าเขียนให้ตัวเองอ่าน ทำสัก 5 วัน แล้วท่านจะเข้าใจ....

เช้านี้ได้มาอ่านบันทึกท่านอาจารย์วิจารณ์ ที่อธิบายบางสิ่งบางอย่างที่ตัวเองพยายามจะสื่อออกมาแต่ยังไม่ชัดเจนนักในบันทึกนี้ ก็เลยขออนุญาตทำ link ให้ไปอ่านดูนะคะ อาจารย์เขียนได้ตรงใจหลายประเด็น ซึ่งเป็นสิ่งที่ตัวเองรับรู้ได้จากการเขียนที่ผ่านๆมา จึงอยากเชิญชวนท่านที่อ่านๆอยู่ให้ลองเขียนดูนะคะ