หลังจากที่ได้ฟังอาจารย์หมอวิจารณ์ผ่านไปแล้ว(งานมหกรรม R2R ครั้งที่ 4 ; สิ่งที่ได้ฟังจาก อ.หมอวิจารณ์ พานิช) ข้าพเจ้าได้ออกมาได้ผ่อนคลายและพูดคุยทักทายกับคนหน้างานที่รักการทำ R2R ทั้งหลาย...เป็นบรรยายกาศที่สบายๆ ได้เจอกับน้องหมวย-R2R ศิริราช การเจอคนที่พูดคุยถูกคอคือ ความงามอีกแง่หนึ่งของชีวิต

บรรยากาศงานปีนี้คือ ความเรียบง่าย ...

ช่วงอ.หมออนุวัฒน์พูดข้าพเจ้าไม่ได้เข้าไปฟัง อาจารย์พูดในประเด็น "ประสาน HA SHA และ R2R" ในทัศนะของข้าพเจ้ามองว่านี่ล่ะคือ ภารกิจของ สรพ.ด้วยเช่นกันที่จะนำพาผู้คนหน้างานก้าวย่างไปสู่มิติแห่งความสุขในการทำงาน มากกว่าพุ่งไปคุณภาพอย่างเดียว เพราะการพัฒนาคุณภาพนั้นพึงออกมาจากมิติเชิงจิตวิญญาณ แล้วจะเกิดเป็นพลังไปสู่การพัฒนาคุณภาพ...

ตอนนี้ในหลายๆ พื้นที่ของประเทศไทยยังทำงานกันแบบแยกส่วนส่วนในเรื่องคุณภาพ ยากที่จะนำทุกอย่างมาหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แต่นั่นก็ถือว่าเป็นโจทย์ที่ท้าทายพอสมควรของผู้ที่มีจิตใจเป็นนักพัฒนา...

ช่วงบ่าย...เรามีห้องเล็กๆ สำหรับคุณอำนวย...หรือ R2R-Facilitator การสุนทรียสนทนาด้วยใจเบาเบาของคนตัวน้อยๆ ที่มีความแง่งามของชีวิตที่อุทิศตนทำเพื่อคนอื่นอย่างยากที่จะมีผลงานเป็นของตัวเอง แต่ทุกคนก็กล้าก้าวย่างผ่านความหวาดกลัวไปสู่ความแง่งามของการตื่นรู้ขึ้นมาสู่การเชียร์และร่วมขับเคลื่อน R2R

"จากรักเหนือรักสู่การทำ R2R ด้วยปัญญา"

เรื่องเล่าความสำเร็จแบบเล็กๆ...ของคนตัวเล็กๆ...ในห้องเล็กๆ ที่จุคนได้ไม่มากแต่นั่นก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นใจ รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ บรรยากาศคือ ความเป็นหนึ่งเดียว ไม่ว่าจะเป็นน้องเจมส์-organizer คุณบาม-ผู้ควบคุมเสียง Note taker ตาโกโก-ดั่งที่แม่พลอย เธอชอบเรียกอยู่เสมอ ครั้งนี้ข้าพเจ้าได้แม่พลอย และ✿อุ้มบุญ ✿ มาช่วย ...ปีนี้ R2R-Facilitator ที่มาร่วมแบ่งปัน...มีหลากหลายแม้จะต่างแต่ทุกท่านมีใจเป็นหนึ่งเดียว

แม่ออกอ้อ ทันตแพทย์หญิงสิริรัตน์ วีระเดช มาโปรยทัศนะหัวใจที่เปี่ยมด้วยรักเหนือรัก ...อันเป็นหัวใจของผู้ที่รักผู้อื่นเสมอเหมือนรักตน ...การเสียสละ การทำเพื่อผู้อื่น เป็นความรักที่ปราศจากเงื่อนไข และไร้ความคาดหวังในการตอบแทน

ทิมดาบ หรือคุณอดิเรก  เร่งมานะวงศ์ หมออนามัยผู้มีหัวใจที่มีทั้งความคิดและความฝัน มีทั้งความเข้มแข็งและความอ่อนโยน...มีใจแห่งความรักที่ยิ่งใหญ่ ทำงานแบบตัวเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่มากสำหรับข้าพเจ้า นำพาชีวิตที่ก้าวย่างแบบมุ่งเป้าไปสู่รางวัล หากแต่...วันหนึ่งได้ตื่นรู้ว่า นั่นน่ะคือ ความว่างเปล่า และนำพาตนเองก้าวย่างสู่ชมชน ทำเพื่อชุมชน ทำเพื่อโลกอย่างไม่หวั่นไหว ข้าพเจ้าชอบในทัศนะหนึ่งของคุณทิมดาบว่า ... "วิถีเช่นนี้ทำให้ผมย่างก้าวพาตนเองออกมาจากความหวาดกลัวได้"

เสาว์"บางขัน(นครศรีฯ) หรือคุณชนิสา จินดารัตน์ คนตัวเล็กๆ จากโรงพยาบาลบางขันธ์แต่ใจใหญ่กล้าชวนผู้คนหน้างานหน่วยจ่ายกลางมารวมตัวกันโดยปราศจากนโยบาย แต่มีความฝันเป็นพลังหนุนนำให้ทำเพื่อยกระดับและพัฒนางานหน่วยจ่ายกลางอันเป็นงานที่ผู้คนทั่วไปเรียกว่า "งานของคนหลังเขา" วันนี้เธอทำสำเร็จอันเป็นความสำเร็จอันงดงามที่เธอหาญกล้าจับมือกันกับ ✿อุ้มบุญ ✿ เขย่าและท้าทายเส้นทางการทำงาน พาน้องๆ...ที่แทบจะไม่มีใครเห็นความสำคัญลุกขึ้นมาผงาดขับเคลื่อนงานด้วย R2R อย่างมีผลงานออกมาเป็นเชิงประจักษ์ ใครจะคิดล่ะว่า ...ม.๖ ที่บางท่านอาจเป็นการศึกษานอกระบบ ทำงานเป็นลูกจ้างรายวันจะทำ R2R ได้

พี่หน่อย-คุณศุภลักษณ์ ธนธรรมสถิต จากศูนย์อนามัยที่๗ อุบลราชธานี ผู้มีความอ่อนโยนเปิดประตูใจฟังทั้งเจ้านายและผู้ปฏิบัติงาน ... สามารถเชื่อมโยงและดึงพลังของคนทำงาน ให้กล้าลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับการทำ R2R ด้วยหัวใจได้ ทุกคนทำงานที่ทำงานคล้ายบ้านตนเอง ... พี่หน่อยมีการจัดการต่อวิถีการขับเคลื่อน R2R อย่างมีศิลปะ และมีความยืดหยุ่นสูง เป็นต้นแบบที่ดีในการเชื่อมโยงกับนักพัฒนางานทุกระดับ

ที่สำคัญ...วิทยากรท่านสุดท้าย นำมาซึ่งความสุขในเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครั้งนี้ พี่คำผิว หรือคุณคำผิว วงษ์กล้า เจ้าหน้าที่ศูนย์เปลหรือบางคราทำหน้าที่เอกซเรย์ด้วย จากโรงพยาบาลป่าติ้ว ผู้ซึ่งเป็น R2R-Facilitator โดยแท้ เชียร์ไปหมดเลยไม่ว่าจะนักพัฒนางานฝ่ายสนับสนุนไปจนถึงพี่ๆ พยาบาลหรือเภสัชกร...พี่คำผิวมีปัญญาดั่งนักปราชญ์ ลุ่มลึกต่อการมองงาน พี่คำผิวบอกว่า "ผมจบแค่ ม.หก กศน.ครับ"...แต่ผลงานของพี่คำผิวตลอดสองปีที่ผ่านมาคือ ความท้าทายได้ว่า...R2R สามารถเกิดและดำเนินไปได้อย่างต่อเนื่องบนเส้นทางแห่งความยั่งยืน เพราะทุกๆ วันพี่คำผิวมองงานทุกงานผ่าน...มิติ R2R

ตลอดสามชั่วโมงกว่า...

คือ ความสุขและเสียงหัวเราะ ในห้องนี้มีทั้งคนหน้างานจากกรมปศุสัตว์ และอาจารย์จากมหาวิทยาลัย...ที่พยายามมามองมาแลกเปลี่ยนเชื่อมโยง R2R กับงานที่ต่างออกไปในอีกลักษณะที่ไม่ใช่งานสาธารณสุข

หลายท่านบอกว่าหลุดเข้ามาห้องนี้เพราะได้ยินเสียงหัวเราะ

หลายท่านบอกว่าเสียดายไม่ได้มาฟังตั้งแต่ช่วงแรก...

วันนี้เราได้ ศ.นพ.สมบูรณ์ เทียนทอง ผู้เป็นอีกท่านหนึ่งที่ทำให้เห็นถึงการทำงานอย่างเสียสละ...อาจารย์จะบอกเสมอว่า "ผมเป็นกรรมกรชั้นสูงครับ" ความหมายของอาจารย์คือ...การทำงานอย่างแทบจะไม่มีวันหยุด อาจารย์ได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ตลอดการจบเวที ที่สำคัญคำพูดของอาจารย์ในตอนท้ายที่เราร่วมกันถอดบทเรียน AAR อาจารย์บอกว่า

ที่นี่คือ ...ผลิตผลของมหาวิทยาลัยที่ใหญ่ที่สุดเป็นมหาวิทยาลัยที่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่ผมสังกัดหรือสอน...มหาวิทยาลัยแห่งนี้คือ ที่ที่สร้างคนที่มีคุณภาพอย่างแท้จริง

พื้นที่เล็กๆ...สำหรับคนตัวเล็กๆ...ตลบอบอวลด้วยความรักและความสุข ของผู้ที่มีหัวใจแห่งการเสียสละ แห่งการทำเพื่อผู้อื่น แม้จะเป็นเพียงที่ว่างเล็กๆ...ของงานที่ยิ่งใหญ่นี้ แต่...สำหรับข้าพเจ้าแล้วที่ห้องนี้คือ พลัง...พลังที่ไม่เคยมีวันหมดออกไปจากใจ เพราะที่นี่เราเติมเต็มใจให้กันและกัน...อยู่เสมอ

...

๒๐ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๔

ยืมภาพมาจาก บันทึก มาเหนือเมฆ