ความเหมือนอันแรกคือความกลัวว่าจะผิด Pascal กล่าวว่า ลูกสาวของเธอไม่ชอบเปียโน, เกลียดบทเรียนเกี่ยวกับเปียโน, เบื่อการฝึกปฏิบัติ ดังที่เธอพูดว่า “เธอเต็มไปด้วยความกลัว เพราะกลัวว่าจะพลาดใช่ไหม?” ความสำเร็จของเธอเกิดมาจากข้อผิดพลาดที่เธอได้จากฝึกนั่นเอง
Pascal เสริมว่า “ก็คล้ายๆกัน ฉันสังเกตว่าคนมาเลย์จำนวนมากที่พยายามจะคุยบทสนทนาภาษาอังกฤษด้วยความกลัวเหมือนลูกสาวฉัน---สิ่งนี้---คล้ายๆกับว่าพวกเขาถูกประเมินแล้วว่าเมื่อเขาพูดภาษาอังกฤษเขาจะผิดพลาดเท่าใด และดูว่าพวกเขาจะผิดพลาดหรือไม่”
ความผิดพลาดข้อที่ 2 เกี่ยวข้องกับภาพลักษณ์ของตนเอง Pascal กล่าวว่า “ลูกสาวฉัน ย่อมรู้ว่าเสียงเปียโนที่ดีมีลักษณะอย่างไรใช่ไหม? เพราะว่าเราได้ยินเสียงเปียโนที่ดีมามาก และเธอรู้ว่าระดับของเธอเป็นยังไง และเธอรู้ว่าจะเล่นให้มีลักษณะแบบนั้นนานขนาดไหน”
Pascal ตระหนักรู้แล้วว่า “ข้อผิดพลาดแบบนี้ปรากฏกับผู้เรียนภาษาอังกฤษ ฉันสังเกตว่าคนมาเลย์จำนวนมากมีความคิดว่าภาษาอังกฤษที่ดีและเหมาะสมเป็นยังไง และภาษาอังกฤษของพวกเขาเป็นยังไง และเขาต้องทำถึงขนาดนั้นนานแค่ไหน”
นั่นคงยังไม่ได้ตอบคำถามของเธอ---นั่นคือที่เธอรู้สาเหตุที่ทำให้ผู้คนต้องต่อสู้ แต่เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะทำให้ผู้คนประสบความสำเร็จ
ต่อมาเธอไปที่ร้านที่เขาให้เล่นอินเตอร์เน็ท คนที่นั่งอยู่ข้างเธอกำลังเล่นเกม ในขณะที่เพื่อนๆเขาเอาแต่ดู และเขารู้ว่าเขาไม่ใช่เป็นคนเล่นเกมที่ดีนัก แต่ในเวลาเดียวกัน เธอสังเกตสิ่งที่น่าจดจำ นั่นคือ “ถึงแม้ว่าชายคนนี้จะดูแย่ๆในการเล่นเกม ถึงแม้ว่าเพื่อนๆเขากำลังดูเขา แต่ไม่มีความลำบากใจ ไม่มีการประเมิน ไม่มีความอาย” เขาเพียงแต่มุ่งไปที่จุดเดียวคือการยิงศัตรูของเขาในเกม
แปลและเรียบเรียงข้อมูลจาก
Daniella Balarezo. When speaking new language, what matter most is your attitude---not your accuracy
ไม่มีความเห็น