ออกเดินทางจากบ้าน  ตอนบ่ายของวันเสาร์ มุ่งหน้ามากรุงเทพฯ  ความจำเป็นหลายประการที่ต้องมาเพราะลูกต้องเรียนวันจันทร์และทิ้งน้องกานต์ไว้ที่กรุงเทพฯคนเดียวหลายวันเป็นห่วงที่สุด   นำเสบียงใส่ท้ายรถไว้หลายมื้อเตรียมพร้อมถ้าเกิดมีปัญหาในการเดินทาง   ถามคนข้างทางและชาวบ้านที่ช่วยบริการบอกเส้นทางที่พอจะผ่านได้  แต่หลายคนบอกว่ารถเล็กผ่านไม่ได้   แต่สองคนลูกชายถือคติเดินหน้าแล้วไม่ถอยหลัง   ต้องอ้อมจากเส้นทางเดิม 157 กม.  ใช้เวลา 4-5 ชม. จึงผ่านเส้นทางอันตราย  ในที่สุดความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ท่ีนั่น     ขอบคุณเจ้าหน้าที่  ชาวบ้าน  เด็กน้อยๆ ทุกคน   ชื่นชมความมีน้ำใจของทุกคน   จะจดจำเหตุการณ์ครั้งนี้ไว้ตลอดไปค่ะ  ขอบคุณ

 ฝนตกติดต่อกันหลายวัน  ดูข่าวจากโทรทัศน์บ้าง  ฟังวิทยุบ้าง  สงสารคนบ้านเรา น้ำท่วมหลายวันยากลำบากกันถ้วนหน้า  อำเภอนบพิตำ  ถนนหนทางตัดขาดหมด  บางครอบครัวมีการพลัดพรากจากกัน  อาหารการกินไม่มี  ต้องกินเผือกกินมันแทนข้าว    ลานสกาไม่น่าห่วงตรงที่น้ำไม่ท่วมขัง  ฝนแล้งน้ำก็หมดเพราะเราอยู่ในที่ราบเชิงเขา   น้ำไหลไปที่ต่ำกว่าภายในไม่กี่ชั่วโมง  ได้แต่ส่งกำลังใจและเป็นกำลังใจให้กับทุกคน

     พรุ่งนี้จะเดินทางไปกรุงเทพฯกับลูกชาย  ยังเป็นห่วงเรื่องถนนหนทางอยู่   ต้องระมัดระวังเรื่องการเดินทางเป็นห่วงลูกเลยต้องไปด้วย  มีรักรอเราอยู่ที่กรุงเทพฯลูกสาวคนดีของแม่  พบกันมะรืนนี้นะคะ

หลายวันที่ผ่านมาฝนตกหนักทุกวัน  แต่ไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลย  เพราะต้องเร่งงานให้เสร็จ  วันนี้ไปโรงเรียนตั้งแต่ตอนเช้า   จ่ายเงินค่าเครื่องแบบให้ผู้ปกครองนักเรียน  ผอ.เลี้ยงอาหารเที่ยงจากงานเลี้ยงใหญ่(งานสังสรรค์วันปิดเทอม)ที่คีรีวง ฝนตกหนัก  คีรีวงน้ำหลาก  อันตราย  เหลือแค่กินอาหารเที่ยงแบบเร่งด่วน   ตอนบ่ายประชุมจัดชั้นเรียน แบ่งชั่วโมงสอน  เย็นถึงค่ำประชุมเลื่อนขั้น เหลือการจัดทำเอกสารการเลื่อนขั้นแล้วเราก็...ลันล้า ลันลา  555555555 

สุขสันต์วันเกิดพี่ครูคิมค่ะ

     หลังจากร่วมพิธีวันครู   ได้รับข่าวจากนายกวางว่า  น้องกานต์เข้าโรงพยาบาลวันนี้(วันครู)แล้วผ่าตัดสมองวันจันทร์  เรารีบเดินทางไปหาลูกที่โรงพยาบาลจุฬาฯ  แต่ไม่ได้ผ่าตัดเพราะน้องกานค์เป็นหวัด(เขาผ่าตัดทางโพรงจมูก)  เลยต้องเลื่อนมาผ่าตัดวันพฤหัสบดี  วันนี้ผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว  เวลา 13.25 น. ได้เข้าเยี่ยม น้องกานต์รู้สึกตัวแล้วแต่เบลอเพราะฤทธิ์ยาสลบ แต่ทำมือ ว่า OK. เราก็โล่งใจบ้าง หมอบอกว่าอีก 8 ชม.จึงจะดีขึ้นเพราะหมดฤทธิ์ยา      พรุ่งนี้เขาให้เข้าเยี่ยม 12.00-20.00 น. เราต้องลางานทั้งสัปดาห์   สงสารลูกจัง คงเจ็บมากแน่ๆๆ

      วันนี้ตื่นตั้งแต่เช้ามืด  หุงข้าว  ทำกับข้าว   ยกปิ่นโตไปวัด   ซื้อแอบเปิ้ล  100 ลูก  แจกเด็กๆ  เด็กๆชอบกินแอบเปิ้ลเพราะมันไม่ใช่ผลไม้บ้านเรา  เขาชอบถามว่าเมื่อไรจะมีครูเกษียณอีก  เขาจะได้กินแอบเปิ้ลอีก   วันนี้เลยแก้เคล็ดว่าครูให้กินก่อนแล้วอย่าถามครูนะคะ อิๆๆ  มีความสุขกับการทำบุญ  เสียงร้องเพลงของเด็กๆ  และคำออดอ้อนของลูกรักทั้งสองคน  แต่เหนือสิ่งอื่นใด แม่ (ยายของลูก) เดินเอาเงินมาให้ 2 พัน แม่นะแม่ทำหน้าที่ตนเองตลอดเวลาที่มีโอกาส   น่ารักจังเลยแม่เรา อิๆๆ

         ตื่นเต้นจัง  พรุ่งนี้โรงเรียนเปิดเรียน (เรียนนะนักเรียน กับเราต้องเปิดสอน  อิๆๆ)เป็นวันแรก  ตอนเช้าฝนจะตกหนัก..เหมือนวันนี้ไหมหนอ  สงสารเด็กต้องเดินทางมาโรงเรียน  เปียกตั้งแต่เช้าแน่ๆ  คนที่ถีบรถจักรยาน คงลำบากน่าดู

        ไปตอนเช้า พบใครก่อน? เด็กหรือครู  ถ้าเด็ก  เด็กชั้นไหน  จะสวัสดีก่อน อิๆๆ

คนไหนจะบอกว่าครูครับ  "ผมช่วยถือ"  (เพราะครูมีเอกสารเยอะมากที่ขนมาทำที่บ้าน)

แค่คิดก็มีความสุข   มันเป็นวันที่หายเหงา  เป็นวันที่มีเพื่อนหลายคนให้พูดคุย 

        อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆๆๆ 

       วันนี้ยังไม่ว่างที่จะเขียนเรื่องใหม่  งานเอกสารชั้นเรียนในเรื่องของการวัดผลประเมินผลยังไม่เสร็จ   วันจันทร์-วันพุธ  นักเรียนสอบ   วันพฤหัสบดี วันบอกปิดเทอม  วันที่ 8  วันสาร์ทไทย  ทำบุญให้ตา-ยาย  และผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว  คงได้พบเครือญาติที่อยู่ห่างไกล  กลับบ้านมาทำบุญพร้อมหน้าพร้อมตากัน 

     ประมาณวันที่ 12 ต.ค. คงได้ไปกอดน้องกานต์และนายกวาง   ความสุขอยู่แค่เอื้อม

เพียงแต่ต้องรอ....วัน........และเวลา.......

คุยกับน้องกานต์ทางโทรศัพท์  รู้ว่าวันนี้อาการป่วยทุเลาลงแล้ว  เกล็ดเลือดเพิ่มขึ้น  ไม่วิงเวียนศีรษะ  หมอบอกว่าไข้ลดลง   แต่ต้องเจาะเลือดดูผลไปก่อน    ลูกนอนโรงพยาบาลคนเดียว  นายกวางเลิกเรียนจึงไปเช็ดตัวให้พี่สาว  หาอาหารให้กิน ให้กินยาและอยู่เป็นเพื่อนจนหมดเวลาเยี่ยมจึงกลับมานอนที่บ้านสวนธน....ฝึกงานที่ปทุมธานี ไปเยี่ยมพี่ที่สมุทรปราการ  กลับมานอนบ้านที่สวนธน ...ขับรถจนเหนื่อย.....น้องกานต์เหงาหน่อย  เขาให้พักห้องรวม ไม่มีทีวีให้ดู  ไม่มีคอมฯให้เล่น  นอนพักผ่อนอย่างเดียว   แต่.. ตอนกลางวันมีน้าสาวดูแล  ....พรุ่งนี้คงได้พบทั้งแม่และพ่อ..ขอโทษนะลูกรัก ..งาน..วลา..และระยะทาง ...เป็นอุปสรรคของความรัก

สองวันเต็มๆที่ไม่ได้เข้ามาในบ้านนี้   มีเหตุหลายประการ  ฝนตกทุกตอนเย็น ฟ้าร้องเสียงดัง  กลัวฟ้าผ่า  รีบทำเอกสารชั้น  เอกสารการเงิน  รายงานโครงการ  มีเจ้านายมาตรวจเยี่ยมโรงเรียน เพราะมันเป็นฤดูกาลเลื่อนขั้น   ประการสุดท้ายคือ น้องกานต์กับนายกวางป่วยเป็นหวัด หลายวันทางร.พ.จุฬา  กลัวเป็นหวัด 2009 เลยตรวจหาเชื้อ ปรากฏผลไม่เป็น   แต่พบว่าน้องกานต์เป็นไข้เลือดออก   ต้องนอนร.พ.  ที่จุฬาไม่มีเตียง  ต้องหา ร.พ.รัฐ เกือบทั่วกรุง  ไม่ว่างเลย  ต้องนอนร.พ.เอกชน ห่างไกลจากที่พักต้องจ้างคนเฝ้าไข้   เราสะสางงานไม่เสร็จ  ต้องส่งข้อสอบ  ทำเอกสารการเลื่อนขั้น ล้างหนี้ เงินสนับสนุนของ อบต.   วันศุกร์จึงจะไปได้  สงสารลูกจัง  หมอบอกว่า ตับแย่มาก เพราะกินยามานานมากๆ   ทำไงดีจึงผ่านมรสุมนี้ได้ ขอแค่น้องกานต์หายป่วยมีชีวิตปกติเหมือนคนอื่น  เรายอมได้ทุกอย่าง.....

ต้องผิดนัดอีกแล้ว   ตั้งใจจะเล่าเรื่องพานักเรียนไปศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่พัทลุง  แต่วันนี้ยุ่งทั้งวัน   กับการคิด  คำกล่าววันเปิดค่าย    คำสั่ง   ตารางกิจกรรม  การเตรียมคู่มือครู  คุ่มือนักเรียน   ไม่เสร็จสักเรื่อง  ตอนเย็นต้องไปงานแต่งงานลูกครูในอำเภอ  เจอเพื่อน  เลิกงานจึงไปนั่งคุยกันต่อ   มาดึก  มึนติ๊บ  คิดอะไรไม่แล่นเลย  จึงไปเข้านอนดีกว่า

                                                           ขอโทษด้วยค่ะ

@69338   อ้ออีกเรื่อง  ฝากบอกคุณกานดาค่ะ  พรุ่งนี้ครูดาวเรืองให้เด็กทำโครงงานวิทยาศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6   เรื่องสารเคมีในชีวิตประจำวัน   มีนักเรียนสนใจจะทำน้ำมันมะพร้าวสะกัดเย็น  4-5 กลุ่ม  โดยเขาค้นคว้าจากหนังสือที่คุณกานดาส่งมาให้   (ครูดาวเรืองได้ถ่ายเอกสารสี  และมอบให้ห้องสมุดโรงเรียนจำนวน 10 เล่ม ) แล้วจะส่งผลงานหลังจากทำในวันเสาร์-อาทิตย์ และนักเรียนนำเสนอผลงานในวันอังคารหน้าค่ะ   ขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณกานดาที่แบ่งปันความรู้ให้นักเรียนค่ะ

วันนี้เหนื่อยจัง  พานักเรียนไปศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่พัทลุง   นักเรียนไปรถไฟ  สนุกกันมาก   เทศบาลจังหวัดพัทลุงเขาให้การต้อนรับดีมาก   พรุ่งนี้คงได้มาเขียนในบันทึก  วันนี้เข้ามาอ่านของทุกคนที่เข้ามาเยี่ยม  แต่ขอตอบพรุ่งนี้ค่ะ   ทั้งเหนื่อยทั้งง่วง เพราะเพิ่งส่งเด็กเข้าบ้านเรียบร้อยเมื่อ 21.22 น. ทุกคนปลอดภัย  /ขอบคุณเจ้าหน้าที่เทศบาลพัทลุงและตำรวจทุกคนที่ช่วยอำนวยความสะดวกค่ะ

 คืนนี้คงต้องนอนเร็ว    เพราะนัดหมายกับนักเรียนพบกันตอนตี 5.00 น  ต้องพาเด็กนั่งรถไฟไปเที่ยวพัทลุง    เด็กๆลานสกาไม่เคยนั่งรถไฟ  แต่ละคนตื้นเต้นกันน่าดู  ไม่ตั้งใจเรียนเลย  ดีแต่คุยเรื่องไปเที่ยวเท่านั้น   อิๆๆแต่ครูคงเบื่อต้องนั่งรถไฟทั้งวัน 

แต่ดีที่นักเรียนได้เปลี่ยนบรรยากาศในการเรียนรู้    ครูก็ได้คลายเครียด  ไปนั่งเที่ยว และเมาท์กันบ้าง   เพราะแต่ละวัน อยู่กับการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน 

กลับมาจะได้มีแรงสอนให้นักเรียนเป็นคนดีของประเทศไทยต่อไป 

อินเตอร์เนต ใช้ได้ตามปกติแล้ว ทดลองมาแล้ว 1 วัน เมื่อวาน  ปกติตลอดวัน ดีใจจัง  คงมีโอกาสได้เข้ามาที่บ้านนี้มากขึ้น  ขอบคุณพี่ๆน้องที่เข้ามาเยี่ยมถามไถ่ไม่ขาดสาย  อย่างนี้เรียกว่ารักกันจริง

  วันศุกร์ที่ 1  กันยายน 53 นี้ รงเรียนมีกิจกรรมไปเที่ยวพัทลุง (บ้านลุงวอ-ญ่า  )  เด็กๆคงชอบที่ได้นั่งรถไฟฟรี  เป็นสิ่งที่เด็กลานสกาไม่มีโอกาสได้นั่งเหมือนกัน  เพราะไม่มีรถไฟ

    วันที่ 16-18 กันยายน  53  เข้าค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม  ต้องรีบทำคู่มือการเข้าค่าย เพื่อประชุมครูวิทย์ในสัปดาห์นี้อีกแล้ว   

    ช่วงนี้งานเข้า ..งานเข้า....หลายงานจัง อิๆๆ  ดีใจที่เราไม่ว่างงาน  55555555

มาส่งข่าว     เนตที่บ้านมีปัญหา   ไม่ได้มาพบเพื่อน   เหงาอีกตามเคย   ซ่อมๆๆเกือบทุกวัน   ซ่อมเสร็จใช้ได้วันเดียว  เสียอีกแล้ว    ช่างก็คงเบื่อ  เรานะเบื่อมากๆๆ   เขาบอกว่ากระแสไฟมันลงไปตามสาย  สายจึงขาดและช๊อต   เขาตรวจสอบหาไม่พบ  (ที่พบก็แก้ปัญหาไปบ้างแล้ว)  ช่างเขาให้กำลังใจว่าอีกไม่นานกำลังเปลี่ยนสายเคเบิ้ลใหม่   คงเป็นเดือนแน่ๆเลย   อย่าลืมครูดาวเรืองนะคะ  ว่างๆก็จะเปิดอ่านที่โรงเรียนแต่คงไปเยี่ยมเพื่อนๆไม่ได้

วันนี้เขามาแก้ไขอินเตอร์เนต  ทดลองใช้อยู่  ยังไม่เหมือนเดิมเลย 

คงไปเยี่ยมพี่ๆน้องๆได้ไม่ครบ  แต่จะพยายาม  เพราะคิดถึงทุกคนจัง

วันนี้ เนตที่บ้านก็ยังใช้ไม่ได้ มาเปิดที่โรงเรียนแต่เวลาน้อย ว่างแค่ชั่วโมงเดียว คงไปเยี่ยมทุกคนไม่ได้ แต่เข้ามาอ่านของทุกคนแล้ว ขอขอบคุณที่ทุกคนยังคิดถึงครูดาวเรือง คงอีกนานกว่าจะปกติเพราะเขาบอกว่ามันมีปัญหาที่ตู้รวมสายเคเบิ้ล เขากำลังปรับปรุงใหม่ จะให้ใช้โดยไม่ต้องผ่านโทรศัพท์ที่บ้าน คนบ้านนอกก็ต้องจำยอม เทคโนเข้ามาถึงก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว แต่ประสิทธิภาพยังต้องรอคอย อยากไปหาทุกๆคนแต่ทำไม่ได้ เหงาจังเลย อิๆๆ

อยากบอกทุกคนว่าอย่าลืมครูดาวเรืองนะ คิดถึงกันบ้าง ส่วนครูดาวเรืองจะรักและคิดถึงทุกๆคน ในทุกๆวัน

ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆค่ะ

เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม 2553 ฝนตกหนัก ฟ้าผ่า ที่บ้านไม่ได้ถอดปลั๊กคอมพิวเตอร์ และโทรทัศน์ ปรากฏว่า เมนบอร์ดพัง คอมไม่ทำงาน โมเด็มของอินเตอร์เนต ใช้ไม่ได้ นำคอมเข้าซ่อม เขานำไปเครม อีก 3 สัปดาห์จึงปกติ ติดต่อบริษัท 3BB

เพื่อมาดูแลระบบอินเตอร์เนตให้ ตอนนี้พอใช้ได้ (ใช้กับโน๊ตบุค) แต่ช้ามากๆ ต้องรอร้านคอมฯ แต่คิดถึงทุกๆคนในบ้านหลังนี้มากๆ แต่เข้าไปเยี่ยมแต่ละคนได้ยากมาก เพราะช้าจริงๆ กลุ้มใจจัง

ตั้งแต่วันที่ 3 สิงหาคม  อินเตอร์เนตที่บ้านมีปัญหา  โทร.หาช่างทุกวัน  ไม่มีคนมาซ่อมให้  คิดถึงนายกวาง  ถ้ามีลูกอยู่ด้วย  เราไม่เคยมีปัญหาเรื่องอย่างนี้  ตัดสินใจโทร.ไปเล่าให้ลูกฟัง   ลูกโทร.ไปต่อว่าบริษัท  ตอนเย็นผู้บริหารเขาโทร.มาสอบถามปัญหา  วันนี้ช่างมาซ่อมให้ตั้งแต่ตอนเที่ยง  โล่งอก ได้เข้ามาบ้านที่แสนอบอุ่น  ที่มีพี่ๆเพื่อนๆและน้องๆมากมายที่เป็นกำลังใจให้ในทุกวัน   ดีใจจังเลย

  วันนี้ไปเก็บตกการเยี่ยมบ้านนักเรียนที่ไปเยี่ยมแล้วไม่พบผู้ปกครอง  นัดหมายเวลากันล่วงหน้าเพราะตอนนี้ ผู้ปกครองต้องไปเก็บเกี่ยวผลผลิตในสวนสมรม  เช่น ทุเรียน  มังคุด จำปะดะ ฯลฯ  เป็นเวลาที่เขาต้องเร่งเก็บเงิน เพราะผลไม้ไม่ได้มีตลอดปี ครูต้องหาจังหวะในการไปเยี่ยมบ้านเอง   ของเราเสร็จ  จัดทำรายงาน และตกแต่งภาพประกอบ  เรียบร้อย   แต่รู้ข่าวพรุ่งนี้ไม่ว่างอีก  เพื่อนรุ่นเดียวกัน เขามีโรคประจำตัวด้วย ดูบอลดึกด้วย  สุขภาพแย่  ช๊อค เสียชีวิต (เข้าโรงพยาบาล 3 วัน )สงสารภรรยาเขาท่เป็นเพื่อนเราเหมือนกัน  ลูกยังเรียนไม่จบ  ไม่ได้สมัครเออรี่เลย เฮ้อ///

 วันนี้ เลิกเรียน  ไปเยี่ยมบ้านนักเรียน  นัดหมายไว้หลายวัน  แต่ติดงานกีฬาจึงล่าช้า

ไปบ้านนักเรียนเจอแต่คนแก่ๆอยู่บ้านกับหลาน  เพราะพ่อแม่ เขาไปเก็บมังคุดกันหมด  ราคามันเริ่มตก วันก่อน กิโลกรัมละ 45  บาท  ตอนนี้เหลือ 12  บาท  มังคุดเริ่มสุกราคาก็ตกสงสารแต่ชาวสวน  ปีหนึ่งผลไม้มีแค่ 1-2 ครั้ง  ถ้าเป็นอย่างนี้ ชาวสวนคงลำบากกันอีกหลายเดือน  ส่งผลถึงนักเรียนด้วยนะ  

   นั่งคุยกับคนแก่ได้แค่ บ้านเดียวฝนก็ตกหนัก  จนต้องนั่งคุยกันต่อ  ผ่านไปเกือบชั่วโมง  ฝนจึงหยุดตก  ไปได้อีก 2  บ้านก็กลับ  เพราะดูแล้วฝนคงตกหนักอีกแน่  กลัวมืดค่ำ   จึงกลับก่อน   เหนื่อยจังวันนี้...

  ไม่มีเวลามาบ้านหลังนี้เลย  แค่แว๊บไปแว๊บมา  ห่างหายกัน  คิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ  ทุกคน  เร่งงานตลอด  หาเวลามาทักทายพี่ๆน้องบ้าง หายากจัง  พรุ่งนี้นัดหลานจะไปสวนที่บนภูเขา จะได้ไปไหมนะ คิดถึงต้นจำปะดะ ต้องให้หลานช่วยใส่รัง.......  แต่วันนี้ทำงานทั้งวันยังไม่ลดน้อยลงเลย  ต้องตรวจสอบเอกสารหลักสูตรก่อนไปเข้าเล่มหลังจากทดลองใช้มาระยะหนึ่ง  ก็ตกลงว่าใช้ได้แล้ว  ถ้าพบปัญหาค่อยปรับปรุง  ตรวจงานของคนอื่นไม่ถนัดเลย  ทั้งอ่านทั้งแก้  เฮ้อ..เหนื่อยใจ...

 รอก่อนนะ g2k ว่างแล้วจะมาหา  บายก่อน  อาบน้ำแล้วจะมาทำงานต่อ....

พรุ่งนี้ไปอบรมอีกแล้ว ตอนนี้สงสัยเรานิสัยคงไม่ดี โดนสั่งให้อบรมบ่อยๆๆ อิๆๆ

อบรม ICT เพื่อพัฒนาการเรียนการสอน อีก 3 วัน 10-12 มิถุนายน 2553

คงมีเรื่องมาเขียนในวัน คืนนี้ตอบเมนท์ของพี่ๆน้องๆครบ คงต้องนอนออมแรง

ไม่ได้ไปเยี่ยมบ้านใครเลย สงสัย "แควน" หายหมด จะมาเรียกหาแควนคลับใหม่

ไปนะคะ...บาย

  วันนี้ ยังไม่สบายใจ  ไม่มีสาเหตุของความไม่สบายใจ  หาไม่พบ  คงมีเรื่องต่างๆที่ติดค้างในสมอง   รู้ตัวว่าทำไม่ถูกต้องเหมือนกัน  เพราะมีครูที่โรงเรียนจะมาหาให้ช่วยดูงาน  และ  คิดสถิติในงานวิจัยบทที่ 3  แต่ไม่มี....รู้ว่าฝืนไปคงไม่เกิดผลดี  กลัวทำให้งานเขาแย่ไปกว่าเดิม   แต่ไม่กล้าปฏิเสธ  ได้แต่..แต่งตัว..นั่งรถรับจ้างไปวัดพระธาตุเจดีย์น้อย (วัดพ่อท่านคล้าย ที่เคารพบูชาของคนนครศรีธรรมราช  และคนทั่วๆไป)  ที่จันดี  อำเภอฉวาง  ไปลงที่ตลาดจันดีแล้วโทร.หาน้องสาวเอารถจักรยายนต์มารับไปวัด  ทำบุญ  ไหว้พระทั่วทั้งวัด  ทำบุญทุกอย่างที่พบเจอ เช่น กราบสรีระของพ่อท่านคล้าย  ไหว้พระ  ติดทอง  ทำบุญในตู้บริจาคหลายๆตู้  ทำบุญเพื่อหล่อเทียนพรรษา  ทำบุญเพื่อจัดซื้อผ้าห่มพระธาตุ  สเดาะห์เคราะห์  ต่ออายุ ให้ตนเอง  น้องกานต์  นายกวาง  ถวายสังฆทาน  ฯลฯ  กลับมาบ้าน ...สบายใจที่ได้ทำบุญ ...?