อาการซึมเศร้า...

อย่าให้อยู่คนเดียวมากนัก...

พยายามหากิจกรรมทำให้เพลิดเพลิน...นะคะ

และสร้างความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองให้เกิดขึ้น

...

*^__^*

กะปุ๋ม

ถามคำแรกอึ้งไปเลย ว่าเชื่อเรื่องความรักหรือเปล่า... สมกับเป็นที่ปรึกษาจริงๆ

จะลองใช้ความรักช่วยเยียวยาดูนะคะ จริงๆ ก็คิดว่าถ้าให้ความเอาใจใส่ และค้นหาต้นเหตุของปัญหาก็น่าจะรักษาให้หายได้อยู่ แต่เค้าพูดในลักษณะว่าคนปกติอย่างเราไม่เข้าใจหรอกว่า เวลาเค้ามีอาการ มันหนักมากเลยสำหรับเค้า เลยพูดไม่ออกว่าจะพยายามให้เค้ามองสิ่งต่างๆ ให้มีความสุขขึ้นมาได้ยังไง เพราะมารับรู้ตอนเมื่อเค้ามีอาการขึ้นมาแล้ว ถ้ารู้ก่อนหน้าจะไม่ปล่อยให้คิดมากจนเกิดอาการซึมเศร้า คงหากิจกรรมอะไรๆ ทำ เนี่ยเค้ากลับไปรักษา และรอให้อาการดีขึ้น คงจะต้องให้กลับมาเผชิญหน้ากับปัญหาให้ได้ แต่ไม่แน่ใจว่าบางที การฝืนตัวเองของผู้ป่วยแบบนี้ ในการต้องกลับมาอยู่ในที่ๆ คิดว่าปรับตัวไม่ได้ จำทำให้เค้าเครียดมากขึ้นหรือเปล่า

แต่ในความเข้าใจ เชื่อว่ามันน่าจะเกิดจากการยอมรับของตัวผู้ป่วย ถ้าเค้ายอมเปลี่ยนแปลงความคิด เปลี่ยนแปลงความวิตกของตัวเองได้ น่าจะทำให้การใช้ชีวิตในที่ๆ เคยคิดว่าเป็นปัญหาดีขึ้นได้

ต้นเหตุ เหมือนกับว่า เกิดจากการปรับตัวไม่ได้ ไม่ได้คาดมาก่อนว่าคนที่นี่ อากาศที่นี่ สถานที่ที่นี่ สัตว์ต่างๆ ที่นี่ จะเป็นอย่างที่เป็น ประกอบกับความคิดถึงบ้าน และความเครียดจากงาน

อยากจะช่วย ต้องช่วย และรักที่จะช่วย คิดว่าวันศุกร์นี้คงจะได้ผลการวิเคราะห์จากแพทย์ อาจจะมาปรึกษาหน่อยนะคะ

Thank you จ้า กะปุ๋ม

ขอร่วมแจมด้วยคนนะครับ

เรืองอาการซึมเศร้าผมก็เป็นครับ อิอิ ผมก็ไม่เคยนึกมาก่อนว่าจะเกิดกับตัวเอง จนกระทั้งค้นหาสาเหตุ พบว่า มันเกิดจากหลายๆ สาเหตุครับ อย่างที่คุณกะปุ่มเสนอแนะ ก็เป็นสิ่งจำเป็นมากครับ เพราะมันช่วยให้เราเกิดความรู้สึกดีๆ และข้ามความรู้สึกนั้นได้

แต่มีอีกปัจจัยหนึ่งที่ผมค้นพบ และก็เอาชนะมันได้ ก็คือ เรืองของ seasoning depression ครับ  เพราะที่ออสเตรเลีย ช่วงฤดูที่ผ่านมาเป็นหน้าหนาว แล้วผมก็เกิดอาการท้อแท้ ไม่อยากทำงาน ไม่อยากออกไปไหน จนคิดว่าน่าจะซึมเศร้า เกือบถึงปานกลาง

ผมก็มองไปรอบๆ ตัว ก็พบว่า

โอ้ พระเจ้า สี่โมงเย็นมืดแล้ว มันเกิดความรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก อุณหภูมิ ก็เป็นอีกอันหนึง เพราะช่วงหกโมงเย็นอากาศจะหนาวมากครับ  จนรู้สึกวังเวง  อีกทั้งเมืองที่ผมอยู่ คนก็เข้าบ้านใครบ้านมัน ดังนั้นก็ยิ่งเหงาเป็นทวีคูณ

เมือเดินเข้าห้อง บ้านเขานิยมใช้หลอดประหยัดไฟ ที่ไฟไม่ค่อยสว่างเมือเทียบกับบ้านเรา รวมถึง แสงสว่างที่ได้จะออกสีเหลืองมัวๆ (เพราะหลอดไฟ และพรม สีผนัง มันจะออกสีโทนเบส) มองไปทางไหนก็มัวไปหมด

ผมเลยคุยกับเพือน ก็เลยทราบเรืองนี้ครับ ทางยุโรปพบว่ามีคนป่วยซึมเศร้าในช่วงหน้าหนาวเยอะมากครับ ผมจำตัวเลขไม่ได้ แต่น่าตกใจอยู่ครับ 

วิธีแก้ของผมก็คือ

ผมไปเจอบทความชิ้นหนึ่งพูดเรือง photo therapy (ฟังแล้วนึกถึงเด็กตัวเหลืองนะ) ว่าสามารถช่วยได้ 

 แล้วผมก็เริ่มปฏิบ้ติการครับ เปลี่ยนหลอดไฟ โดยใช้ไฟที่ให้แสงสว่างคล้ายหลอดนี่ออนบ้านเรา (ปกติที่ออส นิยมใช้ไฟ ประมาณ 45-60 วัตต์ ผมซือแบบ 100 วัตต์เลย เอาให้สว่างสุดๆ ไปเลย)   และก็ทำบ้าน ห้องให้โล่ง เปลียนการนอนโดยการนอนแต่หัวค่ำ ตื่นแต่เช้า เพือออกไปอาบแดด

ผลก็คือว่า อาการหดหู่เริ่มน้อยลง  แต่อาจจะเป็นเพราะอากาศเริ่มอุ่นขึ้นด้วยก็เป็นได้

ที่เล่ามาก็อยากจะบอกว่า สาเหตุทางกายภายก็สามารถทำให้เราเกิดซึมเศร้าได้ครับ

ส่วนเรืองจิตใจนั้น ผมว่า ดร กระปุ๋ม น่าจะช่วยได้ครับ ไม่ว่าจะเป็น positive thinking and slef talk หรือจะขอคำปรึกษาด้วยก็ได้

ถ้าเขาจะกลับไปออสอีก ผมแนะนำให้ไปช่วงหน้าร้อน ตั้งแต่เดือนตุลาคม จะได้มีเวลาปรับตัวรับมือกับ seasoning depression ครับ

เอ แบบนี้เรียกว่า season change ได้หรือเปล่าครับ