ภาทิพ

เขียนเมื่อ

ความเกี่ยวพันธ์ของดอกสร้อยบทนี้ ต่อเนื่องกับ บทที่ ๒๑

บทที่ ๒๐ กวีแสดงให้เห็นถึงความเรียบง่ายของชีวิต การทำศพ วาระสุดท้ายแห่งการตาย ไม่มีอะไรมากมาย ไม่มีใครยืนอ่านประกาศสรรเสริญเกียรติคุณ   ซึ่งต่างกับบทที่ ๒๑ ศพของคนชั้นสูง ที่ต้องมีคำจารึก กล่าวสดุดี  จารึกวันเดือนปีให้เป็นที่ปรากฏ

ศพเอ๋ยศพไพร่ บาทแรก  ศพของคนยาก คนชั้นต่ำ ไม่มีใครกล่าวขานถึง

บาทที่ ๒ ไม่เกรงคำครหานินทา  ไม่มีการจารึกเกียรติประวัติหรือทำหนังสืออะไรต่าง ๆ

บาทที่ ๓ ถ้ามีก็ไม่มีอะไรที่เอิกเกริก

บาทที่ ๔ สิ่งที่แสดงให้เห็นก็คือเป็นข้อเตือนใจ ที่แสดงให้เห็นถึงความหดหู่ 

แนวคิดทั้งหมดทั้งมวล  สถานะ  เกียรติประวัติ วิธีการที่แตกต่างของคน  แต่ชีวิตทั้งหมดทั้งมวลจบสิ้นที่ความตาย