ตื๊อจังนะจ๊ะหล่อน   

  หัดsearch  บ้างสิจ๊ะ  คุณครูเธอไม่สอนบ้างรึไง

ใช้คำสำคัญ กำเนิดผีเสื้อสมุทร  พิมพ์ลงใน www.google.co.th  ก็จะพบดังนี้แล

http://www.geocities.com/thaivillains/butter.htm#กำเนิดผีเสื้อสมุทร

ชาติปางก่อนนั้น นางผีเสื้อเป็นหินอยู่ใต้ท้องสมุทร   ได้พรพิเศษให้ถอดดวงใจเก็บไว้ในแท่งศิลาได้   ด้วยนางกำเริบในอิทธิฤทธิ์ของตนจึงหารเื่องต่อสู้กับพระเพลิง เป็นผลให้โดนไฟกรดเผาร่างจนกลายเป็นจุณ   ต่อมาดวงใจหินนั้นก็งอกออกมากลายเป็นผีเสื้อสมุทร

สวัสดีครับ

ผมเป็นศิษย์เก่า สธ.ครับ

เข้ามาอ่าน blog ของอาจารย์แล้วคิดถึงโรงเรียนครับ

สวัสดีค่ะ อดีตชาวชมพูเขียว  ขอชื่นชมในความสำเร็จนะคะ   คงจะเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ประเสริฐ  สุทธิรักษ์  อาจารย์เพ็ญ  จรูญธรรมพินิจ 

ปีนี้ครบ ๑๐๐ ปีโรงเรียนสุราษฎร์ธานี  อย่าลืมมาเยี่ยมโรงเรียนนะคะ

ครับผม เมื่อปีพ.ศ. 2531 อ.เพ็ญได้ พาผมและเพื่อนๆไปตอบปัญหาวิทยาศาสตร์ที่ม.อ. นั่งรถไฟสายใต้ลงไป สนุกที่สุดเลยครัล

ทุกวันนี้ยังสามารถจดจำวีรกรรม กิจกรรมต่างๆที่ผ่านมาได้ไม่รู้ลืมครับ

เมื่อต้นปีนี้ ผมก็ได้มีโอกาสกลับมาที่โรงเรียน เพื่อแนะแนวการศึกษาต่อที่ม.อ. ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพของโรงเรียน ซึ่งเปลี่ยนไปมาก หอประชุมลำยองถูกทุบไปแล้ว (น่าเสียดาย : มักเป็นคำปรารภของคนที่มีอายุมากขึ้นใช่ไหมครับ) คาดว่าไม่ปลายนี้หรือต้นปีหน้า คงได้มาแนะแนวการศึกษาต่ออีกครั้งครับ

ดีจังนะคะที่กลับไปช่วยเหลือรุ่นน้อง

ยังไม่ได้เล่าให้อาจารย์เพ็ญฟัง  แต่ไปคุยกับ อ.อุรไวรรณ  บุญญานุกูล  ท่านว่า ท่านเป็นคุณครูประจำชั้น  (ไม่มั่นใจ)  และศิษย์รุ่นนี้เป็นคุณหมอหลายคน 

ท่านเป็นอาจารย์ประจำชั้นตอนผมเรียนอยู่ชั้นม.๓ครับ

ถ้าไม่ผิด ตอนนี้เพื่อนผมเป็นอาจารย์พิเศษที่ ส.ธ. ๑ คน คือ อ.หยู นรชัย ครับ

สวัสดีค่ะ

ตอนนี้หยู ลาออกแล้วค่ะ  มีน้องใหม่มาสอนภาษาจีนแทน  

ศิษย์เก่ามีหลายคน เอ็กซ์ ลูก อ.พันธนี  น่าจะเป็นรุ่นหลังนะคะ  เพราะตอนที่ครูย้ายมาปี ๓๑  เอ็กซ์เรียนม.๑ หรือ ม.๒   อ.อรวรรณ  ศิริคำ และ อ.กิตติพงศ์ก็จำได้นะคะ  ต่างบอกว่าเคยเป็น อ.หัวหน้าระดับนั้นระดับนี้  สมัยที่ หมอเรียน

 ตั้งใจจะบอกเล่า อ.เพ็ญ  แต่ไม่เจอซักที  คิดว่าถ้ามีโอกาสจะบอก อ.ให้มาคุยด้วยค่ะ

คนเป็นครูนี่น่านับถือเรื่ิองความทรงจำจังเลยครับ

อ.กิตตพงศ์ยังอุตส่าห์จำได้อีก

ท่านเป็นอาจารย์หัวหน้าระดับ เมื่อครั้งที่ผมอยู่ชั้น ม.๒ ท่าเคยลงไม้เรียวที่ก้นผม ๑ ที ข้อหา เอาเท้าถูพื้น

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนนั้นมีการขัดพื้นที่อาคาร ๒ ใหม่ๆ พื้นมันลื่นน่าเล่นมาก เด็กก็เล่นกันเสียจนหนวกหูน่ารำคาญ ตอนอบรมระดับจึงมีการสั่งห้าม

ที่จริงผมไม่ได้ฝืนกฎเลยครับ แค่ยืนเล่น เอามือ ๒ ข้างยันโต๊ะ ๒ ตัว แล้วทำท่าเดินเท่านั้น บังเอิญอาจารย์ผ่านมาเห็นเลยเรียกไปหวด ๑ ที โดยที่ผมยังไม่ทันได้แก้ตัวเลยด้วยซ้ำ ว่าไม่ได้วิ่ง

ตอนนั้นโกรธ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าหายโกรธเมื่อไหร่ กลายเป็นว่าท่านเป็นอาจารย์ที่สนิทมากไปอีกคนหนึ่ง  ตอนผมแต่งงานท่านยังไปร่วมงานเลยครับ