สวัสดีครูภาทิพ นะครับ

ผมเรียนอยู่ที่ ร.ร.ใน จ. นครศรีธรรมราชครับ

รบกวนครูช่วยสอนวิธีการถอดความหน่อยครับ

เวลาผมถอดความทุกครั้งผมก็มักจะงงทุกครั้งไป

ขอขอบคุณครูภาทิพล่วงหน้านะครับ

สวัสดีครับ

สวัสดีค่ะนายชาเขียว

การถอดความ

๑.หากมีคำศัพท์ต้องหาความหมายของคำศัพท์นั้นก่อน

๒.ดูใจความสำคัญก่อนหน้าที่เราจะเราจะถอดก่อนว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร

การเมือง ความรัก บทสดุดี หรืออะไร

๓.ดูใจความต่อไปจากที่เราต้องถอด คำประพันธ์นั้นพูดเรื่องอะไร

๔.เมื่อเราได้ความก่อนหน้า รู้คำศัพท์ของบทที่จะถอด รู้ใจความถัดไป

๕.เริ่มเรียบเรียงเนื้อหานั้นเป็นร้อยแก้วที่สละสลวย ภาษาที่ถูกต้อง

๖.หากมีเรื่องย่อให้เราอ่าน ก็ลองเทยบเคียงดูว่าข้อความที่เราถอดนั้นไปในแนวทางเดียวกันหรือไม่ การแปลคำศัพท์โบราณ บางครั้งก็มีบ้างเหมือนกันที่ครูแต่ละคนแปลความไปคนละอย่าง ครูภาทิพเอง สมัยเป็นครูมือใหม่ก็หน้าแตกเหมือนกัน

ลองถอดความมาฝากไว้สิคะอาจจะมีเวลาดูให้ได้ค่ะ

ปลาร้าพันห่อด้วย ใบคา

ใบก็เหม็นคาวปลา คละคลุ้ง

คือคนหมู่ไปหา คบเพื่อน พาลนา

ได้แต่ร้ายร้ายฟุ้ง เฟื่องให้เสียพงศ์

ถอดความเป็นร้อยแก้วยังไงค่ะ ขอรบกวนหน่อยนะค่ะ

 อ่านที่เว็บนี้ค่ะ http://www.st.ac.th/bhatips/loganit.html

ช่วยถอดความให้หน่อยได้ไหมค้ะ คือมันเยอะมากทำไม่ทัน

ฝ่ายนางผีเสื้อที่สุดโง่ ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผา

ขอชีวิตพิษฐานตามตำรา ต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลัง

ได้สามวันรันทดสลดจิต เจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลัง

อุตส่าห็ยืนฝืนใจให้ประทัง ค่อยเซวังซวนทรงไม่ตรงตัว

เห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปาก กำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว

ที่มืดหน้าตาลายค่อยหายมัว คิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพร

ถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่ เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน

เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี

แลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หาย นางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนี

เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี สองมือตีอกตูมฟูมน้ำตา

ช่วยหน่อยน้ะค้ะ ;p

ฝ่ายนางผีเสื้อที่สุดโง่ ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผา

ขอชีวิตพิษฐานตามตำรา ต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลัง

ผีเสื้อสมุทรเชื่อตามคำแนะนำของพระอภัย  จึงไปนังบำเพ็ญศีล

ได้สามวันรันทดสลดจิต เจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลัง

อุตส่าห็ยืนฝืนใจให้ประทัง ค่อยเซวังซวนทรงไม่ตรงตัว

เพียงสามวันที่บำเพ็ญ ก็หมดแรงเกือบตาย  แต่ก็ฝืนใจไว้

เห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปาก กำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว

ที่มืดหน้าตาลายค่อยหายมัว คิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพร

ก็เก็บผลไม้ในป่ากินค่อยบรรเทาความหิว  ด้วยความคิดถึงพระอภัยก็เดินมา

ถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่ เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน

เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี

แลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หาย นางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนี

เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี สองมือตีอกตูมฟูมน้ำตา

ที่เหลือต้องช่วยตัวเองแล้วล่ะ