ช่วงปิดเทอมนี้ กำลังจะต้องมีโอกาสทำหน้าที่ "ครูแนะแนว" จำเป็น ให้กับเยาวชนบนดอย ๒ กลุ่มที่เตรียมจะจบ ป.๖ และ ม.๓ ในปีการศึกษานี้ โดยผู้จัดขอให้ช่วยแบ่งปันและแนะแนวการศึกษาต่อ เพื่อให้เยาวชนเหล่านี้ ซึ่งไม่ค่อยได้มีโอกาสสัมผัสชีวิตในสังคมใหญ่ได้มองเห็นโลกและอาชีพที่หลากหลายในสังคม เพื่อเปิดมุมมองและสร้างแรงบันดาลใจในการศึกษาต่อ

ได้เคยคุยกับเยาวชนบางคนที่ไม่ค่อยอยากศึกษาต่อ ให้เหตุผลว่า "เห็นรุ่นพี่ๆ เรียนต่อไป จบ ม.๓ หรือ ม.๖ แล้วก็ต้องไปรับจ้างเหมือนๆ กัน เงินก็ได้เท่าๆ กัน ก็ไม่รู้จะเรียนต่อไปทำไม"

บ้างก็ว่า "พวกเราเรียนไป ก็สู้คนอื่นเขาไม่ได้"

แต่ก็มีเด็กรุ่นใหม่บางคน ที่มีกำลังใจและโอกาสทางการศึกษามากขึ้น จึงสามารถสร้างความใฝ่ฝันถึงอาชีพบางอาชีพ ที่เด็กและเยาวชนทั่วๆ ไปฝันได้ แต่ก็ไม่มากนัก

ส่วนใหญ่มักถามว่า "เรียนจบแล้ว ผม/หนู จะทำอะไร"

ก็คงจะวนๆ เวียนๆ อยู่กับปัญหาระบบการศึกษาปัจจุบันที่วิพากษ์วิจารณ์กันอยู่ แต่สำหรับเยาวชนบางคนในกลุ่มนี้อาจต้องแถมท้ายด้วยปัญหาว่า แม้จะได้เรียน แต่ก็อาจจะไม่ได้ทำงานอย่างถูกกฎหมายตามความรู้ที่ได้เล่าเรียนมา

เช่น กรณีของอาอิ http://gotoknow.org/blog/pilgrim/96616

จริงๆ แล้วสนใจโครงการ "มหาวิทยาลัยชีวิต" ของ อ.เสรี พงศ์พิศ แม้เด็กเหล่านี้จะยังไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายตอนนี้ แต่ก็อาจจะในอนาคต

แต่ไม่รู้จะตั้งคำถาม หรือทำให้เด็กคิดในแนวทางนี้ได้อย่างไร? ขณะที่ระบบการศึกษาที่เด็กเรียนรู้อยู่ในปัจจุบัน มุ่งพาเด็กเข้าเมืองและมองไม่เห็นชีวิตในชุมชนท้องถิ่น !!

ตกลงแล้วจะแนะแนวการศึกษาและอาชีพให้เด็กๆ อย่างไรดีคะ ขอช่วยแนะนำด้วยค่ะ ?!