สวนขวัญรามาธิบดี

งามเหลืองามยิ่งล้ำ                   พระเอย 

งามพิสุทธิ์เกินเฉลย                  ฉัตรแก้ว

งามสรรพศาสตร์เปรียบเปรย        ใดเล่า 

งามเทพรัตนเพริศแพร้ว              แซ่ซร้องสดุดี

๑  พฤกษานานาพรรณ                ในสวนขวัญรามาธิบดี

มากมายบรรดามี                        พระทรงปลูกเรารักษา

๒  ก้าวย่างฝ่าพระบาท                พระหมายมาดมวลประชา

พระราชกรุณา                           พระเมตตาพสกนิกร

๓ ทุกเมล็ดทรงโปรยหว่าน           แตกกิ่งก้านดอกเกสร

ห้อมล้อมหมู่ภมร                       สะพรั่งขจรงามผกา

๔ ปีบเสลาอินทนิล                   แคแสดแสนถวิลหา

แก้วขาวดาริกา                         กระทิงพญาสัตบรรณ

๕ ลีลาวดีขาวพวง                    เข็มหลวงโชยกลิ่นฝัน

ช้องนางเพ้อรำพัน                    ผกากรองพุดชมพู

๖ กาหลงชงโคขนุน                 นุ่นบอบบางกิ่งก้านชู

เอื้องผึ้งประยงค์พบู                  กันภัยมหิดลเฉลิมพระนาม

๗ ดาหลา แดงแก่ก่ำ                หิรัญญิการ์สวยหวำหวาม

ชมนาดขาวลายคราม                ฤๅครั่นคร้ามกลีบลำดวน

๘  ตะแบกสูงเสียดฟ้า              ปาริชาติระลึกหวน

สายหยุดเสน่หาครวญ              ปันหยีอวลกลิ่นยวนใจ

๙ พุดซ้อนซ่อนน้ำบุษย์            ขาวบริสุทธิ์สวยสดใส

พุดแสงอุษาใหม่                    บุนนาคนางแย้มบานเช้า

๑๐ โคลงเคลงขี้นกน้อย          รักอ่อนช้อยพ้อกันเกรา

รองเท้านารีเฉลา                   ม่วงเทพรัตน์ฉลองเจ้าฟ้า

๑๑ พฤกษานานาพรรณ          ในสวนขวัญแห่งรามาฯ

พระปลูกเรารักษา                 พร้อมใจภักดิ์รักษ์ดูแล

แพทย์หญิงจริยา ไวศยารัทธ์

ประพันธ์

 ***

เมื่อครั้งเขียนบันทึกนี้ ไม่ได้อธิบายรายละเอียดว่า

เป็นโอกาสทองครั้งหนึ่งในชีวิตค่ะ

ดิฉันได้มีโอกาสถวายงาน ทำงานชิ้นนี้โดยผ่านทางบทกวี

ดิฉันได้รับเกียรติจากคณะกรรมการของโรงพยาบาลรามาธิบดี เขียนบทกวี บันทึกไว้ในหนังสือรวมภาพวาดไม้ดอก ไม้ไทยและต่างประเทศส่วนหนึ่ง เพื่อ
จัดทำหนังสือเป็นที่ระลึกในวาระเปิดอาคารพระเทพรัตน์ อย่างเป็นทางการ

หนังสือเล่มนี้จะได้รับการตีพิมพ์จัดจำหน่ายเพื่อเป็นรายได้ภายใต้พระราชอุปถัมภ์ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ

เป็นบทกวีที่ได้รับโจทย์จากทีมงานที่เปี่ยมเมตตามาก เนื่องจากเวลาจำกัด พี่เหมียวซึ่งคล้ายเป็นพี่เลี้ยงแก่ดิฉันในการนี้ เป็นผู้เสนอทีมงานว่า ให้อิสระแก่ดิฉันคือสามารถเขียนได้ตามใจปรารถนา

เกร็งมาก

เมื่อกลับไปปรึกษาพี่เหมียว สารภาพตรง ๆ ว่า อยากทำงานนี้มาก แต่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับราชาศัพท์เลย

พี่เหมียวโอบไหล่แล้วกอดเบา ๆ บอกว่า

"หนูเล็ก พระองค์ท่านเป็นคนง่ายมาก หนูเล็กอย่าลืม" 

ดิฉันกลับมาคิด ใช้ความคิดมาก ๆ ใช้เวลาคิดเรื่องเกือบตลอดเวลาที่ตื่น

(จริง ๆ ก่อนนอนก็ไม่สามารถหยุดคิด หลับไปก็เก็บไปฝัน)

แต่คิดไม่ออก

จนกระทั่ง ฝนตกหนักในเวลาเช้ามืดของวัน ๆ หนึ่ง

(มีต่อค่ะ)