อย่ามุ่งงานเดียวลึกเกินไป พึงทำงานพร้อมๆกันไป มากบ้างน้อยบ้างตามความจำเป็น เพราะเวลามีจำกัด ความสำเร็จในงานชิ้นเดียวอาจทำให้ชีวิตเดินต่อไม่ได้

ถ้าคำถามว่า“เราเกิดมาทำไม” นั้นตอบยาก เราก็ควรเปลี่ยนคำถามใหม่เป็นถามว่า “เราอยู่ไปทำไม” น่าจะดีกว่า เพราะ “การเกิด” เป็นอดีตไปแล้วแต่ “การอยู่” เป็นปัจจุบันในขณะนี้เลย เพราะไม่ต้องไปถามใคร คนตอบดีที่สุดคือตัวเราเอง

แม่อาจจะเป็นผู้หญิงแก่ๆธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่แข็งแรง ไม่มีความงามเหลืออยู่ วันๆมีแต่นั่งๆนอนๆ

ลูกคนใดที่อยู่ด้วยแม่จะไม่พูดถึงแต่จะไปถามถึงแต่ลูกที่ไม่อยู่  บางทีก็พูดแต่เรื่องในอดีตซ้ำๆซากๆ  

แต่ให้ลองตั้งใจฟังนิ่งๆดูเถิด นั่นอาจจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดของท่านผู้เป็นลูกช่วงหนึ่ง ที่จะได้รับความรู้สึกภายในที่มีค่ามากที่สุดก็ได้  

เพราะนับวันจะเหลือเวลานี้น้อยลงทุกวันๆ เพราะคืนวันเหล่านั้นจะกลายเป็นความทรงจำดีๆของท่านเท่านั้นต่อไปจนวันตาย

ทำใจให้สบายเถิด ไม่ต้องรอว่าญาติที่ตายไปแล้วจะมาเกิดกับเราหรือไม่ หน้าที่เราตอนนี้คือทำความดีและอุทิศส่วนบุญกุศล ส่วนเรื่องการเกิดนั้นเป็นเรื่องของกรรม กรรมจะทำหน้าที่ของเขาเอง หน้าที่ใครหน้าที่มัน ทำเต็มที่แล้วทุกอย่างจะดีเอง   

ตอนมีความสุข สติเกิดยาก เพราะ ความสุขจากสติ มีน้อยกว่าความสุขในขณะนั้น

ตอนมีความทุกข์ สติเกิดง่ายกว่า เพราะ ความสุขจากสติ ช่วยลดความทุกข์ในขณะนั้น

เพราะความสุขจากสติไม่หวือหวา ไม่รุนแรง เป็นความสุขแบบละเอียด กลางๆ เป็นสุขเย็นๆ ไม่สุขแบบร้อนๆ ด่วนๆ ที่ด่วนมาด่วนไป 

เราเรียกความสุขจากสติว่า อุเบกขา คือสุขที่มีผู้รู้ ผู้ดู ผู้เห็นความสุขนั้น 

เป็นสุขที่มีรสจืดสนิท แต่ว่าดีและมีคุณค่าต่อจิตใจ เหมือนน้ำสะอาดที่จืดสนิท 

แม้ว่าจะอร่อยกับน้ำรสชาดต่างๆมาเท่าใดก็ตาม สุดท้ายก็น้ำจืดสนิทเท่านั้นที่เราต้องการ  

หัวใจความสำเร็จของครูที่เด็กๆยอมทำตามแต่โดยดีคือ

               ๑. ให้ความรักก่อนให้ความรู้

               ๒. มีความยุติธรรม      

               ๓. ส่งเสริมเด็กตามความสามารถ

               ๔. ไม่ใช้อารมณ์
 

ธรรมชาติที่เราต้องอยู่ด้วยมี ฝน ลม แสงแดด แผ่นดิน ต้นไม้ และสัตว์ตามธรรมชาติ

หากเราปรับตัวเข้ากับเขา เราจะอยู่ได้ไม่ทุกข์มาก สุขแบบพอดีๆ

ส่วนธรรมชาติภายในคือใจของเรานั้น ต้องฝึกฝน ต้องฝืน ต้องต้าน ต้องทวน ต้องสอน

ส่วนงานที่ทำนั้นต้องเป็นงานที่มีส่วนในการเกื้อกูลเพื่อนมนุษย์และสัตว์โลก ทำให้เต็มที่ เต็มความสามารถ

ส่วนเวลารับนั้นให้รับเพียงแค่พอดีกับการดำรงชีวิตในฐานะคนธรรมดาๆ

จึงเรียกว่าเป็นบันฑิตผู้ฝึกตน เป็นผู้ที่โลกต้องการ  

งานที่ทำมีไม่กี่อย่าง แต่ลงมือทำจริงและลงลึกในแต่ละอย่าง ดีกว่า ทำงานหลายอย่างแต่ไม่ลงลึกเลยสักอย่าง 

เคล็ดลับของความสำเร็จในชีวิตคือ การตอบแทนคุณพ่อแม่ 

ตอบแทนแล้วอย่าลืมขอพรจากท่าน

พรของพ่อแม่ มีพลังกับลูกมาก

ผู้ใหญ่ควรให้กับเด็ก เด็กเป้นผู้รับที่ดี แม้เพียงไอศครีม๑ถ้วย รองเท้า๑คู่ ชุดนักเรียน๑ชุด เด็กจำไปจนตาย

กับเด็ก ลงทุนน้อย ได้ผลมาก

กับผู้ใหญ่ ลงทุนมาก ได้ผลน้อย 

ลูกต้องให้พ่อแม่ด้วยเงินทองและวัตถุสิ่งของจะมากน้อยก็ต้องให้ 

และเมื่อลูกให้ พ่อแม่ต้องรับ ถึงมีแล้วก็ต้องรับ รับแล้วให้พรลูก พรของพ่อแม่เป็นพลังที่จะทำให้ชีวิตลูกดีขึ้น เจริญขึ้น 

และส่วนที่รับมาแล้วนั้น จะรับไว้ทั้งหมดหรือให้คืนเป็นเรื่องทีหลัง

ความอยากไปเที่ยวที่โน่นที่นี่ ความอยากได้โน่นอยากได้นี่ ความอยากไปดูโน่นดูนี่ ......ถ้าไม่ไปทำ ไม่ไปดู รู้สึกว่ามันไม่สบายใจ รู้สึกว่ามันขาดอะไรไป 

เมื่อได้ไป เมื่อได้ทำอย่างที่ต้องการแล้วแต่ก็ยังไม่อิ่ม......มันเป็นเพราะอะไร ? 

สิ่งที่ขาดไปไม่ใช่วัตถุภายนอก แต่เป็นความสงบภายใน

ถ้าเราหิวแสดงว่าร่างกายต้องการอาหาร ถ้าใจหิวแสดงว่าใจต้องการความสงบ

ลองนั่งนิ่งๆอยู่กับตัวเอง ดูลมหายใจก็ได้ ความสงบมาเอง 

ตอนที่หมอสมหมายผู้เชี่ยวชาญในการใช้สมุนไพรรักษาโรคมะเร็ง อายุ ๙๐ปี มีคนไปถามว่าอายุท่านมากแล้วและทำงานหนักขนาดนี้ เสาร์อาทิตย์ก็ไม่หยุด บางทีป่วยก็นอนให้น้ำเกลือตัวเอง ดึกดื่น บางทีมีคนไข้สาหัสมา ก็ไปรักษาทั้งๆให้น้ำเกลืออยู่อย่างนั้น ท่านมีเวลาไหนบ้างได้พักและมีความสุข

หมอสมหมายตอบว่า “เวลาพักของผมไม่ค่อยมี แต่การที่ผมได้ช่วยเหลือคนป่วย ได้รักษาคนป่วย คือความสุขของผม” 

และ

“คนที่เป็นหมอต้องทำหน้าที่ช่วยเหลือคนไข้ให้ได้มากที่สุด อย่าไปคิดถึงตนเอง ผมคงจะทำงานไปจนตาย.......”

ขอบคุณคุณหมอ ที่ทำสิ่งที่ดีให้แก่พวกเราและโลกใบนี้ คำพูดของคุณหมอทำให้พวกเรามีกำลังใจและมีความสุข  ขอบคุณ ขอบคุณ

เปรียบชีวิตเหมือนการเดินทาง  ถ้ายังไม่รู้ว่าจะไปไหนแล้วขึ้นรถขับออกไปเลย พอถึงทางแยกจะเลี้ยวขวาหรือซ้ายก็ไม่ผิดเพราะมันไม่มีเป้าหมาย  ชีวิตต้องมีเป้าหมาย ตัวเป้าหมายจะเป็นผู้บอกว่าถูกทางหรือทาง แต่ถ้าไม่มีเป้าหมาย คำว่าถูกหรือผิดก็ไม่มี

สิ่งที่ทำให้มิตรสหายเลิกคบหากันเพราะเหตุ ๓ ประการคือ

• คลุกคลีกันมากเกินไป
• ห่างเหินกันนานเกินไป
• ขอในสิ่งที่ไม่สมควร

ถ้ารู้อย่างนี้ก็......ตั้งนานแล้ว

หมายความว่า การรู้ การเข้าใจ ในปัญหาบางอย่างที่เกิดผลลัพท์ทั้งดีและไม่ดีในปัจจุบันก็จะทำบางอย่างหรือไม่ทำสิ่งนั้นในอดีตที่เป็นตัวก่อปัญหามาตั้งนานแล้ว

ดังนั้นส่วนหนึ่งของเวลาของคนเราจึงควรใช้ไปกับการคิดโดยถี่ถ้วนแยบคาย(โยนิโสมนสิการ)หาเหตุผลว่า ที่กำลังทำอยู่นี้จะนำพาเราไปสู่จุดใด หากสุ่มเสี่ยงที่จะพาเราไปสู่ความหายนะก็ควรเปลี่ยนวิธีคิดและวิธีทำเสียในวันนี้

จะได้บอกตนเองและคนอื่นได้ว่า เรารู้มาตั้งนานแล้วจึงได้.......อย่างนี้