ฝนหยาดจากฟ้า สู่หล้าแห่งหน แผ่นดินเมืองคน ชุ่มฝนทั่วหล้า
ต้นไม้เถาวัลย์ พงพันธุ์ต้นหญ้า ต้นข้าวในนา ชุ่มชื้น
คนสัตว์ทั้งหลาย มีใจ๋คึกครื้น มันชุ่มเย็นขึ้น โลกชาว
หากฝนหมดแล้ว บ่แคล้วจักหนาว เจ๊กแขกไทยลาว จักหนาวทั่วหน้า.

เหล้าใผว่าน้ำ กิ๋นล้ำเป๋นผี กายะวาที เป๋นผีบ้าใบ้
ยิ่งกิ๋นตึงวัน กิ๋นกั๋นไจ้ไจ้ เป๋นขี้เปี้ยไป ก็นัก
กิ๋นแล้วตับแข็ง อ่อนแรงลมชัก ต๋ายนักต่อนัก ลงแดง
เว้นได้เว้นไซร้ มีใจ๋เข้มแข็ง กายะมีแรง เมียแปงก็สู้.

นั่งเหงาก๊กง๊ก เหมือนครกบ่ต๋ำ บ่ปากสักกำ หน้าง้ำหม่นเศร้า
จักหันไปหา สุราน้ำเหล้า ก็ผิดแผกเฮา หนานน้อย
พระธรรมเปิ้งปา น้ำต๋าอาบย้อย บ่กล้าเอ่ยถ้อย ใผฟัง
ลูกเมียเฮาไซร้ บ่ได้ดั่งหวัง หัวอกเปปัง นั่งเหงาบี่ไห้.

เกี๋ยงห้าเก้านั้น เสียติ๊ษย์กับจั๋นทร์ เสียวันอังคาร ยี่หกสิบหั้น
สามเจ็ดสิบเอ็ด เสียวันเสาร์ดั้น วันผัสแถมวัน จื่อไว้
สี่แปดสิบสอง เสียศุกร์พุธไซ้ จื่อจ๋ำหื้อได้ เนอรา
ก๋ารมงคลนั้น เว้นผัสสต๋า เคราะห์กั๋มนานา จักบ่มาใกล้.

หกศีลไขว้แล้ว มิตรแก้วสหาย เกิ่งตางเนอจาย ในวัสสาเข้า
ศรัทธาตังหลาย ได้ไหว้พระเจ้า พระสงฆ์เปิ้นเนา พักยั้ง
สามเดือนวัสสา ปี๋ละหนึ่งครั้ง จิตใจ๋มั่นตั้ง ศรัทธา
นับเถิงปล๋ายย้อน ปล๋ายข้อนวัสสา สลากจักมา ภัตต๋าตานข้าว.

ห้าศีลแล้วครับ หากนับวัสสา ปี๋นี้ผ่านมา ห้าศีลแล้วเจ้า
พากั๋นสืบสาน โบราณแบบเบ้า ศาสนาเฮา เอาไว้
เป๋นเทศก๋าล งานบุญยอไท้ น้อมจิตเข้าใกล้ พุทธา
คำสอนแห่งพระ ธัมมะสิกขา บำรุงสังฆา เนื้อนาบุญเจ้า.

พระอริยะ อรหันต๋า ของลูกนั้นนา มาต๋าแม่เจ้า
สิบสองสิงหา วนมาขวบเข้า วันแม่ของเฮา วาระ
หื้อท่านตังหลาย ได้คารวะ มาต๊ะแม่เจ้า เนอรา
หากยังอยู่นั้น หื้อผันไปหา หากมรณา ตานหาแม่เจ้า.

เถิงก๋ารจะนัก งานหนักเปียงไหน หากใจ๋สบาย ก๋ายฟื้นคืนสู้
หากใจ๋บ่ดี สุดที่จักกู้ ก๋ายก็บ่ฟู บ่คึก
แต่ก๋ายกับใจ๋ ต้องได้ต๋ามนึก คือฝึกหื้อได้ สองนัย
ก๋ำลังก๋ายนั้น ต้องหมั่นเคลื่อนไหว พลังปายใน ใจ๋ต้องนิ่งมั่น.

ตุ๊หลวงเจ้าวัด กำนันพ่อหลวง รัฏฐปันปวง เป๋นบ่วงคล้องโส้
จักพัฒนา กึ๊ดหาแม่โข้ สามฝ่ายนโม ก่อเก๊า
นั่งลงเปิ๊กษา อย่าได้ฟั่งฟ้าว นับแต่ฮากเหง้า เฮามี
ฮีตฮอยอย่าละ ชีวะวิถี ใหม่อันใดดี เลือกหื้อถี่ถ้อย.

อันชีวิตนี้ มันมีปัญหา จะยะใดจา ปัญหาจักเสี้ยง
ตื่นเช้าก่อนแสง เมียแปงหน้าเหมี้ยง ซักไซ้ไล่เลียง สืบเก๊า
อันนั้นบ่ดี อันนี้แถมเล้า หยังมาบ่เข้า ใจ๋เลย
ผัวคนนี้นั้น ตึงวันเมียเหย บ่เกยกึ๊ดเลย จักเหยจากเจ้า.

ในเจ๊าวันนี้ สุรีย์แสงฉาย ฮอดเถิงเมื่องาย ขวายยิ่งส่องจ้า
ตะวามืดฝน ปายบนบดฝ้า ต่างกั๋นแต๊นา วันนี้
ดั่งกำสัตถา พุทธาตรัสจี๊ สัจจริ๋งเป๋นอี้ จุ้คน
มืดเป๋นบางครั้ง สวฺ่างเป๋นบางหน ลางเตื้อมืดมน ลางหนสวฺ่างแจ้ง.

อันความสุขนั้น เฮาท่านตังหลาย บ่ว่านอกใน อยากได้ทั่วหน้า
ต่างเซาะแสวง ทุกแห่งทั่วหล้า อยากได้สุขมา เก็บไว้
ยิ่งเซาะหาสุข ยิ่งตุ๊กข์ใจ๋ไซร้ สุขหาบ่ได้ ตุ๊กข์เนา
หากเฮายั้งเซาะ ก็ลดหมดเขลา ความสุขก็เนา ตุ๊กข์เบามอดเสี้ยง.

มนุษย์เรานี้ ขี้เหม็นนักหนา บ่ใช่เทวา ลงมาหล่อเบ้า
อยากดีมีจ๋น ก็คนกินข้าว จะหนักจะเบา เหม็นตึ๊ง
อวดหอมนักหนา ตดมาเหม็นบึ๊ง ทำหน้าบูดบึ้ง หมดเลย
อย่าอวดดีล้ำ ฟังคำเพื่อนเหย อย่าเก่งนักเลย เฉยพอดูได้.

ตะวันลับฟ้า แหล่งหล้ามืดฝน แหงนผ่อตางบน มืดฝนมืดฝ้า
นั่งอยู่คนเดียว ใจ๋เหี่ยวเปลี่ยวบ้า บ่มีใผมา แอบชิด
เมียเฮานั้นหนอ บ่รอสักนิด มาวิดห่างเหย้า เฮาไป
มันสุดที่แล้ว แม่แก้วแก่นใจ๋ บ่ฮู้ญะใด หัวใจ๋บิ่นบ้าง.

วันนี้วันพระ ฤๅว่าวันศีล เมืองฟ้าเทพินทร์ ผืนดินแหล่งหล้า
น้อมเถิงสัตถา กั๋นโดยทั่วหน้า เข้าวัดเข้าวา แต่เจ๊า
กิ๋นข้าวงายขวาย ปิ๊กไปแถมเล้า ฟังสังฆเจ้า เทศน์ธรรม
บ่ายเฝิกปัญญะ สมถกั๋ม- มัฏฐานน้อมนำ ทำวัตรสวดไหว้.

อันเมรยะ มัชชะเมาขำ สุราน้ำดำ ประดาน้ำเหล้า
หากสองสามตอง ถองก่อนกิ๋นข้าว เหล้าก็เป๋นยา หนาครับ
หากบ่ประม๋าณ กิ๋นกั๋นบ่นับ ตึงกับตึงเหล้า เมามาย
เมื่อสติเลอะ ทำเผอะได้หลาย ศีลห้าวอดวาย ตั้งปลายสุดต้น.

เรื่องฮ้อนเรื่องฮ้าย เรื่องใหญ่เรื่องหลวง เรื่องหลอกเรื่องลวง เรื่องหลวงเรื่องหน้อย
หากเฮาเอาใจ๋ ปายในไปห้อย เก็บเอามาคอย ยึดไว้
ก็จักตุกข์ใจ๋ ไปตลอดไซร้ เมื่อใดจักได้ สุขนา
ปล๋งวางละทิ้ง ทุกสิ่งไว้หนา จักเบาก๋ายา มนาผ่องแผ้ว.

อันว่าชีวิต ลิขิตแล้วหน้า กั๋มส่งยู้มา ชะต๋าเก่าเกื้อ
คนมีคนจ๋น กุศลส่งเอื้อ รูปทรามงามเครือ กั๋มล้วน
อันคนตังหลาย หญิงชายทั่วท้วน ทุกข์สุขทั่วถ้วน กั๋มมา
เมื่อเป๋นฉะนี้ ทำดีเต๊อะหนา เพื่อกั๋มดีนา พาหื้อรอดได้.

หุ่นสังขารนั้น พระท่านเฉลย บ่จีรังเลย เปื่อยปังหลั่งเข้า
จักดำต่ำตั๋น เทวัญหล่อเบ้า ขี้เหม็นล้วนเฮา มนุษย์
สี่ตี๋นสองตี๋น เทพินทร์นาคครุฑ มนุษย์สัตว์อั้น ปันปวง
เป๋นมาแต่ไท้ เกิดใต้กั๋มหลวง จีวิตปันปวง กั๋มหลวงแต่งสร้าง.

ลุกมาเมื่อเจ๊า หนึ้งข้าวหุงแกง เปี๋ยน้ำพริกแดง มาแบ่งใส่ถ้วย
ยอดผักฟักแฟง เขือแต๋งหยวกกล้วย จิ๊นทอดแถมโตย ดาไว้
พ่อแม่อุ๊ยหลาน กิ๋นพร้อมกั๋นไซร้ ลวดอู้กั๋นได้ ก๋ารงาน
อบอุ่นดีแต๊ พ่อแม่ลูกหลาน อยู่สุขสำราญ กิ๋นหวานตานต้อม.

เดือนสิบดับ นับเป๋นวันศีล มนุษย์เทพินทร์ จ๋ำศีลทั่วหน้า
สามศีลแล้วหนา วัสสาแหล่งหล้า เกิ่งเดือนเข้ามา แล้วนี้
พระอยู่ประจ๋ำ เอาธรรมมาจี้ แจ๋งหื้อศรัทธา ยินยล
ความชั่วหื้อเว้น บำเพ็ญกุศล ทำดวงกมล สดใสผ่องแผ้ว.

อันผัวเมียนั้น หากมั่นสัจจั๋ง ซื่อสัตย์จริงจัง จีรังแม่นมั่น
ทมะข่มใจ๋ ปายในอดกลั้น จิตใผใจ๋มัน ข่มไว้
ขันติอดทน ต่อความยากไร้ ลำบากสู้ได้ ก๋ารงาน
แบ่งปั๋นจาคะ สละหื้อกั๋น ทำครบสี่อัน สุขสันต์ทั่วหน้า.

ฝนหลั่งจากฟ้า แหล่งหล้าน้ำไหล เย็นชุ่มทั่วไป แมกไม้ใบหญ้า
ฝูงหมู่นกไพร บินไกล๋ลัดฝ้า เข้าอยู่ชายคา ร่มไม้
วัวควายแมวหมา พากั๋นขดย้าย เข้าอยู่ร่มใต้ ไม้โรง
เย็นไปทั่วฟ้า ทั่วหล้าเขตขง คืนนี้ฝนคง ตกลงสุดแจ้ง.

น่ากลั๋วเช่นล้ำ โรคนำสมัย ร้ายแรงเนอนาย ไข้หวัดใหญ่เจ้า
สายพันธุ์ใหม่มี ปีสองพันเก้า ทั่วโลกแล้วเฮา วันนี้
ลางคนเกือบต๋าย ลางรายก็ซี้ ร้ายแรงจ้ะอี้ ยะใด
กิ๋นของร้อนร้อน แลใช้ช้อนกล๋าง หมั่นล้างสองมือ คือป้องกั๋นได้.

เราเกิดมาแล้ว บ่แคล้วต้องต๋าย บ่รู้วันใด จักไปเท่าอั้น
อยากอยู่สบาย จะไปคิดสั้น เรื่องใคร๋เรื่องมัน ชีวิต
เรื่องแล้วแล้วไป อย่าได้มัวคิด จะถูกจะผิด แล้วไป
สำคัญวันนี้ ทำดีสุดใจ๋ เพื่อวันต่อไป จักได้สว่างแจ้ง.