ใกล้ค่ำวานนี้ ตอนกลับบ้านนั่งใต้ดินมาจนสุดสายที่หัวลำโพง จากนั้นจับรถเมล์ปรับอากาศหัวลำโพง-สายใต้ใหม่ รถใหม่เอี่ยมทำในจีน วางตำแหน่งที่นั่งได้เหมาะสม ดีทั้งคนนั่งและคนยืน รถยังใหม่ชอบมาก   แล่นไปเรื่อย ผ่านวัดไตรมิตร โรงหนังโอเดียน ซึ่งวันนี้เหลือแต่ชื่อ วัยรุ่นไม่รู้หรอกว่า โอเดียนอยู่ตรงไหน พอรถแล่นผ่านสี่แยกเฉลิมบุรี เข้าใจกลางเยาวราช  พบรถเข็นและซุ้มอาหาร เต็มไปหมด กระตุกต่อมหิวของฉันได้อย่างจัง  

ตัดสินใจลงจากรถ...เริ่มเดินสำรวจ  กวาดสายตาไปทั่ว เจอแล้ว ก๋วยจั๊บ  ลูกค้าเต็มเกือบทุกโต๊ะ สภาพแบบนี้ต้องอร่อยแน่ ฉันคิด  รีบจับจองที่นั่ง หมวยสาวเสริฟเดินมาหาทันที  ฉันก็สั่งไปทันใดเหมือนกัน  “จั๊บ ไม่เอาเครื่องใน”  ไม่ต้องรอนาน แป๊บเดียวหมวยคนเดิม ยกก๋วยจั๊บชามเบ่อเริ่มมาวาง...เอื้อมมือไปหยิบช้อน ประจงตักส่วนที่เป็นน้ำซดก่อน เพื่อรู้รสชาติ...ว้าว ไม่ผิดหวัง..ฮิฮิ

เพิ่งรู้ว่าอนุทินของ gotoknow เค้ามีกด like ได้ด้วย ดีจัง (ขอบคุณนะคะพี่โอ๋)

พอรู้ว่ามีคน like ก็ทำให้อยากเขียนอีกนะคะ (like ที่กลับมาเขียนหรือเพราะเรื่องที่เขียนก็ไม่รู้เนาำะ หุหุ)

อยากกลับมาเขียน blog อีกครั้ง แต่ว่าสนิมเกาะมาก แถมยังไร้วัตถุดิบอีกต่างหาก ช่วงนี้ชีวิตมีแต่เรื่องไร้สาระเต็มไปหมด

เล่าเรื่องสนิมเกาะสัดนิ๊ด วันก่อนพี่เชอรี่ให้เขียนเรื่องโปรโมทกิจกรรม ของ สสพ. เล่าเรื่องของพี่ยุมล เอ่อ...อันที่จริงพี่เชอรี่ไม่ได้ให้เขียนหรอก แต่อาสาเขียนเอง ^___^ แบบว่าอยากโชว์ฝีมือ พอเอาเข้าจริงๆ เขียนไม่ออก ไปนั่งคิดนอนนึกอยู่สองวัน กว่าจะได้มาเรื่องสั้นๆ มาเรื่องหนึ่ง 

พอเขียนเสร็จก็ชมตัวเองว่า  ฮือ...เขียนได้ดี  น่าอ่านจริงๆ ใครไม่ชม...เราชมตัวเอง อิอิ

วาเลนไทน์นี้มีความหมาย...(อย่างไรรึ ?)

วันก่อนคุยกันหลายคน  น้องสาวคนหนึ่งเอ่ยถึงวันวาเลนไทน์

เราเลยถามว่า : วันไหนรึ (หมายถึง จันทร์ อังคาร พุธ)

น้องสาว : วันจันทร์นี้ค่ะพี่

เรา : อ้าว..เหรอ พี่รู้แต่ว่าวันจันทร์นี้ เป็นวันแจกเงินปันผลสหกรณ์ ไม่ยักกะรู้ว่าเป็นวันวาเลนไทน์ 55555555

ผู้ใหญ่ กับ เด็ก(หนุ่มสาว) คิดอะไรต่างกันจริงๆ  

เคยพูดกับเพื่อนว่า  ฉันเกิดและผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายฤดูเต็มทีแล้ว เห็นว่า มีสองอย่างที่ไม่มีใครเก่งพอที่จะกำจัดหรือผลักไสให้หมดไปจากโลกนี้ได้ หนึ่ง คือ การพนัน สอง โสเภณี.. ของสองอย่างนี้มันคือ ปัจจัยสนองกิเลสอย่างหนาของมวลมนุษย์ ไม่ว่าจะออกกฏหมายสักกี่ฉบับมาห้ามก็ตาม สองอย่างที่ว่านี้ไม่มีทางหมดไปได้ อย่างดีก็แค่ปรามให้มีน้อยลง เป็นอย่างนี้จริงๆ ใครไม่เชื่อลองใคร่ครวญดู ไม่ช้าไม่นานก็คงจะเห็นตาม 

มาถึงวันนี้ขอเพิ่มอีกสักอย่างหนึ่งเถอะ เป็นสาม มันคือสงคราม อันเป็นกิจกรรมที่ต้องใช้อาวุธเพื่อประหัตประหาร

เริ่มแล้วการปะทะระหว่างไทยกับกัมพูชา ดวลกันด้วยปืนนานาชนิด ตั้งแต่ปืนเล็ก เครื่องยิงระเบิด ปืนจากรถถัง และปืนใหญ่ ตั้งแต่เริ่มต้นเมื่อวันที่ ๔ กุมภา จนถึงวันนี้ รายงานว่า เกิดขึ้นสามยกแล้ว นานบ้างสั้นบ้าง อยู่ดีๆสงครามเกิดขึ้นเองไม่ได้หรอก มันจากกิเลสในใจคน ได้แก่ โลภ โกรธ หลง ในเบื้องต้น ตามด้วยสังขาร ขันธ์ตัวที่ ๔ รับงานหนัก ในท่ามกลางและได้เวลานิ้วทำหน้าที่เหนี่ยวไก ในที่สุด ....ความวอดวายจึงตามมาด้วยประการฉะนี้ 

ราคาน้ำมัน ณ เวลานี้กลายเป็นจุดวิกฤติหนึ่งของรัฐบาล นอกเหนือจากปัญหาตามแนวชายแดน ที่ต้องระดมสรรพปัญญา มาแก้ปํญหานี้ให้ได้ เช้านี้มีข่าวน้ำมันปาล์มขาดแคลนมาชนเข้าอย่างจังอีก มีทีท่าว่า จะให้หยุดผลิตบี ๕ เหลือบี ๓ เพียงอย่างเดียวเพื่อลดปริมาณการใช้น้ำมันปาล์ม หนักขึ้นไปอีกเงินกองทุนน้ำมันที่นำมาอุดหนุนดีเซลเพื่อไม่ให้เกินลิตรละ ๓๐ บาท เหลือน้อยเต็มทีแล้ว ว่าอีกไม่เกินหนึ่งสัปดาห์เงินกองทุนจะหมด

ประชาชนอย่างเราๆ จะต้องทนลำบากกันไปอีกนานเท่าใดหนอ จะเลิกใช้รถส่วนตัวมันยาก บริการสาธารณะที่มีบริการอยู่ ก็ยังไม่ทั่วถึง ข่าวว่าผู้เกี่ยวข้องกำลังขบคิดกันอย่างหนักเพื่อหาทางออก ทางออกมีมากเสียเมื่อไหร่ เหลือน้อยเต็มที   ถ้าจะให้เดามาตรการภาษีต้องนำมาใช้อีก คือ ลดภาษีสรรพสามิตอะไรทำนองนี้ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมากันได้เพียงเท่านี้  หมดท่าเข้าจริงคงต้องปล่อยให้เป็นไปตามราคาตลาดอีก“ราคาตลาด” คำนี้ ได้ยินบ่อยมาก ชอบใช้กันนักโดยเฉพาะผู้บริหารระดับสูงทั้งภาครัฐและเอกชน มันง่ายดีเน๊าะ ต้นทุนเพิ่มเหรอ...ผลักภาระให้ผู้บริโภค ก็แค่นั้น 

บันทึกแนะนำการใช้งานระบบค่ะ

•  ให้ดอกไม้ 
• Like Facebook
• Javascript Badge

ความคิดที่ตรงกับเพื่อน

เด็กป.6 อ่านเขียนไม่ออก ไม่คล่อง

ไม่อยากพูดเรื่องปัญหา เพราะเป็นปัญหาเดิมๆ

ทำไมไม่พูดถึงคนสอนบ้างว่าสอนเป็นหรือเปล่า

เราเห็นเขาสอนภาษาไทยกันแปลกๆ

ทำให้คิดถึงครูที่สอนมาท่านสอนอย่างไรเด็กจึงอ่านแตกฉาน

 มาเรียนกัน 8 ปีแล้วยังอ่านไม่ได้อ่านไม่ออก

สงสัยบ้างไหมว่าเขาสอนอ่านกันอย่างไร

เด็กจึงอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้