รู้สึกประทับใจกับสถาปัตยกรรมที่วัดทุ่งสีเมือง โดยเฉพาะหอไตร

หลังจากเสร็จงานที่ศูนย์ศิลป์ มรภ.อุบล เเล้ว เพื่อนพามาเที่ยววัดทุ่งศรีเมือง ประทับใจหอไตรกลางสระบัว เรามาชมภายในหอไตร กันครับ (ผมจับภาพจากโทรศัพท์ อาจจะขาดรายละเอียดไปบ้างครับ)

"หอไตรกลางน้ำ" วัดทุ่งศรีเมือง สันนิษฐานว่า สร้างขึ้นในสมัยของพระเจ้าพรหมราชวงศา (กุทองสุวรรณกูฏ) เจ้าเมืองอุบลราชธานี คนที่ 3

ภายในตัวเรือนชั้นใน ตรงกลางกั้นผนังเป็นห้องสำหรับเก็บพระไตรปิฎก มีบันไดทางขึ้นด้านทิศตะวันออก ทำประตูหน้าต่างล้อกับภายนอก ผนังห้องด้านนอกตกแต่งลวดลายไทย ลงรักปิดทองแบบที่เรียกว่า "ปิดทองลายฉลุ"(ลายแบบปิด)โดยทำแบบพิมพ์ลายลุ (Stencil) จากการรุกระดาษสาให้เป็นตัวลายหรือตัวภาพ แล้วนำไปทาบบนผนังที่เตรียมลงพื้นรักชาดไว้เรียบร้อยแล้ว ลงรักเช็ดตามรอยปรุ จากนั้นจึงปิดแผ่นทองคำเปลวตามลายปรุที่ลงรักเช็ดไว้ เมื่อเสร็จแล้วจะปรากฎเป็นลายพลายคำสุกอร่ามบนพื้นแดงชาด ทำคล้ายมีเรือนหลังเล็กๆสร้างประตู 1 บาน และหน้าต่าง 4 กรอบหน้าต่างสลักลวดลาย ผนังและบานประตูหน้าต่างสลักลวดลาย ผนังและบานประตูหน้าต่าง เขียนลายลงรักปิดทอง โดยรอบบานประตูเขียนรูปทวารบาล

ผมใช้เวลาอยู่ที่หอไตรนานเลยทีเดียว ตะลึงกับลวดลายลงรักปิดทองบนผนัง สวยงามมากครับ

คุณเเม่อังคนางค์ กุลไชย นักร้องหมอลำและศิลปินพื้นบ้านอีสาน สาขา ศิลปะการแสดง เจ้าของบทเพลง "สาวอุบลรอรัก" รวมถึงคุณเเม่เสงี่ยม เเละแม่จินตนา มา "กอด" ให้กำลังใจ หายเหนื่อยจนปลิดทิ้ง

(คุณเเม่อังนางค์ กุลไชย คุณเเม่เสงี่ยม เเละ เเม่จินตนา)

 click ชม บรรยากาศสนุกสนานของ Workshop

หลากความสุขใน workshop พัฒนาศักยภาพการจัดการความรู้ครูภูมิปัญญาไทยสู่สากล ที่ จ.อุบลราชธานีวันที่ 29 กย.ที่ผ่านมา ไม่เคยเงียบเหงา เพราะเเม่ครู พ่อครู ภูมิปัญญาไทย ร่วมกันสร้างสรรค์สุนทรียะ ความสุข ผ่านศิลปะวัฒนธรรมของชาวอีสาน

ต้องขอบคุณผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้ผมเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียนรู้ที่มีคุณค่าของสังคม

เวทีที่อุบล เป็นเวทีสุดท้ายในส่วนของภูมิภาค เเละถือว่าครบทุกภาคเเล้ว จากนี้ผมก็นั่งสรุปงาน ทำข้อเสนอเเนะเชิงนโยบายครับ

----------------------------------

เวทีพัฒนาศักยภาพด้านการจัดการความรู้ครูภูมิปัญญาไทยสู่สากล สนับสนุนโดย สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา เเละสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์(NIDA)

Bangkok,27/09/2555

The Coming Storm...

A storm came through Monday afternoon, turning a nice sunny day into a dark stormy one.

Jatuporn : Photographer

----------------------------------------------------------------------------------

"There is a problem with one's basic life,one's basic being.This problem is that we are involved in a continual struggle to servive,to maintain our position.We are continually trying to grasp onto some solid image of ourselves.

And then we have to defend that particular fixed conception.So there is warfare,there is confusion,and there is passion and aggression; there are all kinds of conflicts.

From the Buddhist point of view,the development of ture spirituality is cuting through our basic fixation,that clinging,that stronghold of something-or-other,which is known as ego."

แสงทึบทึมของร้านกาแฟที่คุ้นเคย ผมยังนั่งเก้าอี้ตัวเดิมเหมือนทุกครั้ง...รู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขดี

เสียงฮัมเพลงลูกทุ่งเบาๆของสาวชงกาแฟร้านนี้ มีชีวิตชีวาเหมือนเคย ...เธอคือตัวอย่างของคนทำงานที่มีความสุข และสร้างกำไรตลอดเวลา

มีคนมาทาบทามให้ทำงานชิ้นใหญ่ ชิ้นหนึ่ง... หากเป็นช่วงห้าปีก่อน ผมคงจะมีตื่นเต้นมาก กับเนื้อหางานที่เขาบรรยาย

วันนี้...ผมกลับรู้สึกไม่ค่อยอยากทำงานแบบนั้นสักเท่าไหร่ ผมมานั่งทบทวนตัวเองว่า เป็นเพราะอะไร?

เหตุผลหลักๆเลยน่าจะเป็น ตอนนี้โอกาสที่ผมมีมากกว่านั้น

ประการต่อมาคือ อิสระที่ผมมีทำให้ผมได้ค้นหาสิ่งที่ผมต้องการมากมาย รวมถึงได้คิดอย่างเต็มที่เเละทำอย่างเต็มที่เช่นกัน

และเหตุผลท้ายสุดคือ "เป้าหมายผมได้เปลี่ยนไปเเล้ว"

ใช่เเล้วครับ เป้าหมายผมได้เปลี่ยนไปเเล้ว...

การเดินทางค้นหา "ความหมาย" ที่ผมพิชิตไปได้ตามระยะทางที่ผ่านไป ทำให้ผมมองเป้าหมายที่ท้าทายขึ้นไปอีก

สมมุติฐาน,ความเชื่อ,ค่านิยมต่างกัน วิธีการทำงานต่างกัน รวมถึงการคาดหวังผลลัพธ์ก็ต่างกันไปด้วย

ในโลกของการเรียนรู้ ผมจะไม่บอกว่า ใครถูกหรือผิด ทุกคนมีสิทธิที่เลือกวิธีการ - กระบวนการทำงานด้วยตนเอง

เบื้องต้นงาน "สำเร็จ" นั้นเป็นเรื่องเเน่นอนครับ...เพราะทุกคนต่างก็มุ่งปฏิบัติ

เบื้องปลาย ที่เรามองต่อเรื่อง "ความยั่งยืน" นั้น เรามาดูกันอีกทีครับ

วันนี้ต้องไปทำเวทีถอดบทเรียน "เครือข่ายนักประสานพลัง" ของภาคประชาสังคม จ. สมุทรสาคร โดย สช.เป็นต้นเรื่อง

มีความรู้สึกว่า งานนี้สำคัญเเละประณีตมากในส่วนของการสังเคราะห์ความสำเร็จ เข้าใจว่า สช.จะใช้บทเรียนจากพื้นที่นี้เป็นต้นเเบบความสำเร็ จให้กับพื้นที่อื่นด้วย

ในส่วนการถอดบทเรียนจะมุ่งเป้าที่ บทบาทของการขับเคลื่อนผู้ที่ทำหน้าที่เป็น "นักประสานพลัง" (เรียก facilitator ก็ได้ หรือ ใช้ศัพท์ว่า นวัตกรสังคม ก็ได้) ที่ทำหน้าที่ Facilitator,Advocate,Mediator และ Empowerment

ในห้วงต่อไปของสังคมไทย บุคคลที่ทำบทบาทเหล่านี้จะมีบทบาทเเละมีความสำคัญมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆครับ

ติดตามกันครับ...

นั่งเตรียมงานนำเสนอ / อ่านงานหลายๆงาน ที่เกี่ยวข้องกับ ผู้นำการเปลี่ยนแปลง เพื่อเตรียมงานพรุ่งนี้ ได้เห็นหลายเเง่มุมสำหรับวิธีการทำงานพัฒนา โดยผ่านคนกลางที่ทำหน้าที่ Facilitator,Advocate,Mediator และ Empowerment และบทบาทของ L eadership

ผมนั่งพิมพ์คำว่า "การสื่อสารเพื่อการเปลี่ยนแปลงสังคม" มันช่างเป็นคำใหญ่จริงๆ ภายใต้คำแบบนี้มีเบื้องหลังมากมาย

พิมพ์ไปก็คิดไปว่า วิถีของการสื่อสารไม่มีอะไรที่ตายตัว ขึ้นอยู่กับ บริบท สิ่งเเวดล้อม สังคม เเละกลุ่มเป้าหมาย ที่เปลี่ยนแปลงไปทุกขณะ

หากจะสังเคราะห์การสื่อสารที่มีพลังแบบนี้ คงเป็นงานที่จำเพาะเจาะจง เฉพาะพื้นที่ และหากผมจะนำบทเรียนนี้สู่สาธารณะคงต้องให้ได้ถึง "วิธีคิด มุมมอง (Concepts & Views)" มากกว่างานที่เขียนถึงปรากฏการณ์ในพื้นที่แต่เพียงอย่างเดียว

ซึ่งมันก็ท้าทายผมตรงนี้ละครับ

Social Innovator teamwork With The Communication for Social Change Samootsakorn, Thailand

ทบทวนการทำงานในค่ำคืนที่เมืองอุดร

นั่งคิดย้อนบรรยากาศการทำงานช่วงกลางวัน... บรรยากาศของการเเลกเปลี่ยนเรียนรู้ ที่หลากหลาย (ทั้งความคิด และตัวตน เรื่องราว)

สิ่งที่ยากที่สุด สำหรับผมและทีมงานคือ

"การรู้จักผู้คนอย่างที่เขาเป็นอย่างเข้าใจ อดทน จริงใจ เเละน้อมรับ"

ทั้งหมดน่าจะเป็น "เสน่ห์" ของทีมงานที่เหมือนเป็นคนทำงานรุ่นใหม่ของผม...ที่ทุกคนทำหน้าที่เป็น "ผู้นำกระบวนการเรียนรู้" (Facilitator)

ผมคุยกับเพื่อนร่วมงานบางคนว่า

"เราได้บทเรียนตลอดเวลาที่เราทำงาน และสิ่งที่เราได้เรียนรู้ เรารับสิ่งดีไป ส่วนสิ่งไม่พึงพอใจ เราก็ต้องรับไปเช่นกันเเต่เป็นบทเรียนเพื่อการแก้ไข ครั้งต่อไป เราจะไม่ทำผิดซ้ำอีกครั้ง"

หรือ คุยกันเล่นๆว่า

"ล้มครั้งต่อไป เราจะเลือกท่าล้มที่เท่มากขึ้นกว่าครั้งนี้"

เราทำงานกับผู้คน...

สิ่งที่เราชอบให้เขาทำให้เรา...เราควรทำให้เขา สิ่งที่เราไม่ชอบที่เขาทำกับเรา...เราก็อย่าทำแบบนั้นกับเขา

คิดแบบนี้ > เราได้กำไรทั้งบทเรียนการทำงานตามผลลัพธ์ เเละ บทเรียนของชีวิตที่เติบโตไปทุกวัน

ขอบคุณทีมงานที่ร่วมทำงานด้วยกันเคียงบ่าเคียงไหล่.. คืนนี้ผมนั่งสรุปงานไป...นึกทบทวนไปอย่างช้าๆ

ผมรักงานนี้จัง!!!! ราตรีนี้ยังยาวนัก... ผมนั่งละเลียดอักษรไปเรื่อยๆ

๑๖ กย. ๕๕

workshop KM สู่สากล ของครูภูมิปัญญาอีสานหนือ

เช้าวันนี้อ่านสรุปงานที่เชียงใหม่ เเละ หาดใหญ่ (ของตัวเอง) ได้เรียนรู้ว่า

ผมต้องสลัดบริบท ข้อมูลเดิม ของพื้นที่อื่นๆที่ถอดบทเรียนออกมาเเล้วให้ได้ เวลาเข้าไปนั่งพูดคุย กรอบข้อเสนอเเนะแบบเดิมๆมักผุดขึ้นมาในความคิด

เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเผลอเราจะสร้างกรอบการคุยพุ่งเป้าไปในสิ่งที่เราต้องการคำตอบ เป็นความผิดมหันต์ ทำให้ผลการถอดบทเรียนได้ไม่คม ชัด ลึก รวมไปถึงไม่ใช่ความคิดจากพื้นที่อย่างเเท้จริง

วิธีที่ผมใช้คือ - - - ทำให้ตัวเองว่างเปล่า...ฟังอย่างตั้งใจ ดึงปรากฏการณ์หรือข้อค้นพบที่น่าสนใจในกลุ่มพุดคุยออกมาโดยเร็ว เเละอย่าช้า ให้ตีเเตกประเด็นนั้น(ทันที)อย่างสนุกสนานผ่านบรรยากาศของวงคุย สืบสาวเอาวิธีคิดเบื้องหลังออกมาให้คม...

ลองแลกเปลี่ยนกันครับ

เอกอัครทูตของอเมริกาประจำลิเบีย คริสโตเฟอร์ สตีเวนส์ เสียชีวิตจากการประท้วง จากเหตุการณ์โจมตีจากกลุ่มผู้ติดอาวุธสถานกงสุลสหรัฐในเมืองเบงกาซ๊ ประเทศลิเบียเป็นเรื่องที่น่าเศร้า

เหตุการณ์รุนเเรงที่เกิดจากเงื่อนไขปมภาพยนตร์ "อินโนเซนส์ออฟมุสลิม" ที่หมิ่นศาสนาอิสลาม ดูเหมือนจะลุกลามไปเรื่อยๆ เหตุการณ์ความรุนเเรงแบบนี้จะเป็นหนึ่งภัยคุกคามหนึ่งของยุค 21st Century ที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงหลายเรื่องจากนั้น

"ทำงานเล็กๆ ด้วยหัวใจที่ยิ่งใหญ่"

กัลยาณมิตร - เราเริ่มต้นสนทนากันด้วยประโยคนี้ ในร้านกาแฟเล็ก ๆหลังบรรยายและทำกระบวนการเสร็จฟังเรื่องราวชีวิต เรียนรู้ซึ่งกันและกัน

พี่เอกซ์ อ.ก้องเกียรติ ศิลปินวาดทราย Thailand's Got Talent เล่าเรื่องการเดินทางของตนเองที่น่าสนใจ

อ.วีระพงศ์ ศิลปินพิณแก้ว - คอยเติมพลังใจให้ข้อคิดระหว่างสนทนา

ส่วนผมนั้นเป็นศิลปินพเนจรครับ

ศิลปินเป็นผู้สร้างสรรค์งานด้วยหัวใจ ผมชอบเชื่อมโยงไปการทำหน้าที่วิทยากรของผมทุกครั้ง "เราทำงานเล็กๆด้วยหัวใจยิ่งใหญ่"

ช่างเป็นวันที่รื่นรมย์และมีความสุขจริงๆ

กลับมาถึงกรุงเทพฯ นั่งนิ่งๆอ่าน สรุปรวบยอดความคิดที่ ครูกว่า 700+ คนที่ขอนแก่นเข ียนความคิดผ่านบัตรคำ 700+ แผ่น ประเด็น 21st Century Skills และการนำไปใช้ในบริบทจริงของคนหน้างาน น่าจะเป็นก้อนความคิดที่ มหึมาเลยทีเดียว และผมจะสรุปออกมาอีกครั้งครับ (คนจำนวนมากใช้กระบวนการระดมความคิดเร็วๆ ดู Conceptual ดู Viewได้แต่เพียงอย่างเดียว เเต่สำคัญมาก)

รู้สึกมีพลังมาก เเม้บางประโยคครูจะสื่อสารง่ายๆ แต่หมายถึง "ความเข้าใจที่ลึกซึ้ง + ประสบการณ์เดิมที่ครูทำอยู่เเล้ว + ใจสั่งมา"

จังหวัดขอนแก่น และ ยะลา เป็นจังหวัดที่ทีมและผมทำหน้าที่เป็นวิทยากรกระบวนการในส่วนการเสริมเเรงและช่วยกันคิดการพัฒนาทักษะ 21st Century Skills และทั้งสองจังหวัดเด่นมากในส่วนของกระบวนการคิดของภาคการเมืองที่หนุนเสริมการศึกษาอย่างสมดุลมีพลัง

ระบบการจัดการศึกษาทั้งสองจังหวัด จึงมีทิศทางที่ดีและมุ่งเป้าที่ชัด ไม่มีที่ไหนดีที่สุดแต่ทุกที่กำลังพัฒนาตามวิถีทางของตนเอง ผดุงศักดิ์ศรี จิตวิญญาณของความเป็นครู และที่สำคัญไม่หยุดพัฒนา

ด้วยความชื่นชมทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องครับ

พรุ่งนี้ ครูกว่า 700 คนที่ขอนแก่นจะมานั่งพูดคุยกันประเด็นนี้ครับ

ในบทบาทเราจะเอื้อให้เกิดผลลัพธ์ ตามทักษะที่อยากให้เกิดใน 21st Century Skills อย่างไร?

บทบาททั้งผู้บริหาร เเละ ครูผู้สอน

สัมมนา 21st Century Skills บทบาท เเละการขับเคลื่อนภาคการศึกษา เทศบาลนครขอนแก่น

เเนวรุกทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือเข้มเเข็งเป็นอย่างยิ่ง เวทีประชุมขนาดใหญ่ที่มีครูกว่า 700 คน

ที่ขอนแก่น วันพรุ่งนี้ครับ - พบกันครับ

เสียงจากการเหวี่ยงของโลก

เช้ามืดที่ผมยังไม่ตื่นดี เผลอเปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ เสียงสัญญาณรับอีเมลและข้อความดังระรัว กังวานท่ามกลางความเงียบและมืดสลัวของห้องนอน

ถือโอกาสลุกจากที่นอนที่เเสนสุข - ตื่นรับเช้าวันใหม่ เป ิดดูข้อความพบว่า เป็น Flight บินที่ทางบริษัทส่งมาให้นั่นเอง...การเดินทางค้นหาความหมายตามวาระ และโอกาสของชีวิต ที่ไม่หยุดนิ่ง

เปิด Inbox ใน Facebook เห็นข้อความเตือนว่าไปทำ Passport เล่มใหม่หรือยัง??? (ผมตอบกับตัวเองเบาๆว่า "ยังครับ"...ผมยังไม่มีเวลาไปติดต่อเลย)

สายๆของวันนี้ผมต้องเดินทางไปทำหน้าที่ที่สุพรรณบุรี ...พร้อมกับจินตนาการว่า ผมกำลังนั่งคุกเข่านมัสการหลวงพ่อโต ณ วัดป่าเลไลยก์...มีความสุขเเละมีพลังเต็มเปี่ยม สำหรับภารกิจต่อๆไปของชีวิต

คุณป้านักต่อสู้ภาคประชาสังคมท่านหนึ่งโทรมาเเต่เช้าด้วยน้ำเสียงดีใจที่ผมยังใช้เบอร์เดิม...

คุณป้าเล่าเรื่องการต่อสู้ที่ไม่ยอมเเพ้ของเครือข่ายประชาสังคมที่ถูกรุกเร่งโดยทุน การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้ใช้การขัดขืน ฝืนเเรงต้าน เเต่ใช้กระบวนการทางปัญญา สร้างกระบวนการเรียนรู้ให้กับสังคม ชุมชน พัฒนาศูนย์เรียนรู้ให้เป็นพื้นที่ คิด คุย ร่วมกัน ผมมองว่า เป็นการยกระดับการพัฒนาที่ยั่งยืนและมีพลัง

"กลับไปช่วยพวกเราบ้างนะ"

เสียงป้าบอกกล่าวก่อนจบสนทนา เสียงของป้ายังดังก้องเเม้วางสายโทรศัพท์ไปเเล้ว

บูล เป็น engineer ของ SCG และหลายครั้งเป็นทีมงานที่เราทำงานด้วยกันกับผมบ่อยๆ

มีตอนหนึ่งที่บูลไปสัมภาษณ์ TPBS ในรายการอะไรสักรายการ(ผมจำไม่ได้) ผู้สัมภาษณ์ถามบูลและเอามาเล่าต่อว่า

ในช่วงถูกสัมภาษณ์

ผมถูกถามว่าหัวใจของพุทธศาสนาคืออะไร?

ผมรู้สึกอึดอัด เหมือนโดนคำถาม 1 ล้านบาท คำถามชิงตำแหน่งชนะเลิศ

เลยตอบไปเร็วๆ ว่าคือการ"เป็น" เป็นอย่างที่เป็น

อย่างวันนี้ตั้งแต่มา ก็เกิดหลายความรู้สึก กังวล สบายใจ ตื่นเต้น อึดอัด ผ่อนคลาย เครียด สนุกก็เห็นและปล่อยให้เป็นไป การยึดติดกับความรู้สึก(ดีดี) มีส่วนทำให้เกิดทุกข์

ผมชอบความเห็นนี้ของเขา

เวทีพบครูที่ขอนแก่นกว่า 500 คน ในเวทีที่จะถึง ครูมากมายมหาศาล แต่มาด้วยพลังของการเมืองน้ำดี ที่สนับสนุนและให้ความสำคัญด้านการศึกษา ดีใจเเทนคนเมืองขอนแก่น

ส่วนวิทยากร บอกว่า "ยังไหว...ๆ" เพราะเป็นงานที่สงบเย็นและเป็นประโยชน์(คำพูด อ.นุ)

ผมประทับใจ ผอ.ส่วนการศึกษาเทศบาลขอนแก่น ท่านบอกว่า

"อาชีพครูเป็นอาชีพที่สร้างบุญกุศลให้กับตนเองเพราะได้ให้วิทยาทานทุกวัน"

สารคดีชนะเลิศรางวัล เล่าถึงเรื่องราวการเรียนรู้อันน่าประทับใจของครู Toshiro Kanamori ครูประจำชั้น ป.๔ และนักเรียนของเขา

เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นที่โรงเรียนเทศบาลใน Kanazawa ซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของโตเกียว

http://www.youtube.com/watch?v=CZCdYpuN8XM&feature=share

Selamat hariraya aidilfitri maaf zahir dan batin.

ความภูมิใจเล็กๆ

อาจารย์ที่ปรึกษาท่านจะเกษียนอายุราชการและท่านก็จะต่ออายุโดยมาทำการสอนต่อจากนั้น (รอให้ผมจบ) :) - - ท่านยังดุผมเสมอต้นเสมอปลาย - -

ทางภาควิชาฯ พร้อมใจกันจัดงาน ผมถูก List ให้เป็นช่างภาพสำหรับงานนี้

เป็นความภูมิใจเล็กๆเเละมีความสุขด้วย ผมจะทำสุดฝีมือเลยครับ ได้โอกาสหาเลนส์เพิ่มอีกตัวแล้ว...

อ่านงานเขียน อ.จุมพล พูลภัทรชีวิน เเล้วมีความสุข อาจารย์เขียนได้อย่างลื่นไหล...เข้าถึงชีิวิต ง่าย งาม เห็นความรักอันไพศาล ความสุข และการอยู่ร่วมกัน

ได้พลังทำให้ผมอยากเขียนงานดีๆอีกมากมาย

ผมฝันไว้ว่าได้หนังสือเล่มหนึ่งดีๆ สำหรับ Forum ใหญ่ปลายปีที่จะถึงนี้

ถือว่า เป็นการกลับบ้านไปรับใช้บ้านเกิดหลังจากที่ออกมานาน

เป็นครั้งเเรกที่เป็นทางการ

กลับไปคราวนี้ในบทบาทของวิทยากรผู้ไปเเลกเปลี่ยนกับ ผอ.รพ.สต. ของจังหวัดเเม่ฮ่องสอน ทั้งหมด

เป็นการเดินทางที่มีความหมาย เเละ ผมรอคอย...มานานวัน

"จงกล้าพอที่จะลุกขึ้นใหม่ จงกล้าพอที่จะล้ม ล้มเเล้วลุกขึ้นมาใหม่ เพราะอย่างน้อยการล้มครั้งต่อไป ท่าล้มจะสง่างามกว่าครั้งก่อน"

๒๑/๐๖/๕๕

มีคำถามถามผมว่า "ผมเคยท้อไหม" ?

คำถามนี้ตอบได้ง่ายๆก็ "เคยครับ"

เคยบ่อยๆด้วย เเต่การท้อแท้ของผมเป็นเพียงชั่วคราว ล้มแล้วลุกใหม่ได้ทุกครั้ง ถามว่า "กำลังใจที่สำคัญมาจากไหนกัน?"

กำลังใจที่ทำให้ผมยืนหยัดอยู่ได้ก็มาจากผมเองนี่หละครับ

ผมยังมีฝันที่ยังไม่ได้ชำระ มีหมุดหมายที่ยังก้าวไปไม่ถึง หากผมออกตัวช้าด้วยเหตุอันใดก็ตามไปก็เกรงว่าจะเสียเวลามากไป ให้เวลากับความท้อเเท้บ้างเเต่อย่านาน รีบลุกขึ้นเดินต่อโดยเร็วครับ

ให้กำลังใจผู้ที่ถามคำถามนี้กับผมนะครับ..