กีฬาวันนี้..แม้จะมีอุปสรรคคือสภาพฝนฟ้าอากาศมาเป็นตัวแปรบ้าง เลยต้องร่นเวลาการแข่งขันแต่ละประเภทออกไป...จนรายการสุดท้ายเกือบ 5โมงกว่าแล้ว

สองวันมาแล้วนะเนี่ยที่คุณครูผู้คุมนักกีฬาอย่างเราต้องไปส่งนักกีฬาที่ไม่ทันรถรับ-ส่งประจำที่เค้ามาในตอนเย็นๆ... ก็เ้ด็กๆ เค้าต้องแข่งรายการสุดท้ายซะเย็นเลยนี่นา ...ครูผู้คุมนักกีฬาอย่างครูแอนก็ต้องรับผิดชอบก่อนใครอยู่แล้ว  หน้าที่นี่เนาะ สงสารเด็กๆ เค้าด้วย..อุตส่าห์ทุ่มเต็มที่แล้ว  แค่นี้เองสำหรับเราที่จะเอื้อเด็กได้บ้าง

วันนี้เย็นหลังวอลเลย์บอลคู่สุดท้าย...

ครูแอนเจอเหตุการณ์ระทึกอีกแล้ว...ลูกสาวครูแอนเอง...

ดีนะที่ได้ร่วมปรึกษากับพี่ๆ ที่เป็นผู้ใหญ่กว่าและร่วมด้วยช่วยกันทุกฝ่าย

ลูกสาวครูเลยปลอดภัยจากภาวการณ์แห่งความเสี่ยง...

คงต้องคุยรายละเอียดกับผู้ปกครองเค้าซะหน่อยแล้ว

"กันไว้ดีกว่าแก้" นะครูแอน

วันนี้เป็นวันแรกของการแข่งขันกีฬาภายในรอบคัดเลือก

สีครูแอนไม่ค่อยมีนักกีฬา(โรงเรียน)เก่าเท่าไหร่เลยนะเนี่ย...เฮ้อ...

แต่ปาฏิหารย์จังเลย...วันนี้...สีฟ้าชนะทุกสนามการแข่งขัน  พลาดแค่รายการเดียวเอง "วอลเลย์บอลชาย 14 ปี"

แต่การพลาดของเค้าในวันนี้เท่ากับการเรียนรู้ของเค้าในเวลาเดียวกันด้วยเช่นกัน...นั่นเท่ากับการเรียนรู้ในเรื่องของการจัดการอารมณ์ในสนามแข่งขัน  เรียนรู้ที่จะร่วมทำงานกันเป็นทีม  ไม่ใช่การโชว์เดี่ยว  และที่สำคัญที่สุด...เรียนรู้การรับฟังคำแนะนำจากผู้อื่น

ท้ายสุด..เมื่อเค้าพบการก้าวพลาดและครูแอนเรียกมา AAR ร่วมกันแล้วก็เลยถามเค้าไปว่า...ครั้งต่อไปจะเชื่อฟังผู้ใหญ่และรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นกันมั๊ยล่ะเนี่ย....คำตอบที่ได้รับช่างชื่นใจจัง.....

"ครับ"...ผมจะรับฟังแล้วครับ..พร้อมปรับปรุง...ครับผม

นี่...มันต้องอย่างนี้สิไอ้หนูทั้งหลาย....เรามาเริ่มแก้ไขข้อผิดพลาดกันใหม่ในวันพรุ่งนี้นะลูก

วันนี้...ทั้งๆ ที่รอเจ้าเก่งมันก็ยังไม่มาโรงเรียนอีก   โทรคุณกับคุณแม่ของเก่งอีกครั้ง  แม่บอกไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว  คุยกันพักใหญ่  แม่บอกว่าใช้ไม้นวมไม่ได้คงต้องใช้ไม้แข็งบ้าง (นี่สิ...บางทีแม่ก็ควรใช้ศิลปะแขนงนี้บ้างเช่นกันในการเลี้ยงลูก)  แล้วแม่ก็สัญญาว่าพรุ่งนี้จะพยายามให้เก่งมาโรงเรียนให้ได้

รอลุ้นๆๆ