ไปเยี่ยมอาจารย์ต้อย ที่ รพ.สระบุรี ครั้งแรกเมื่อวันศุกร์ที 6 พค. อาจารย์นอนหลับอยู่ และสักพักก็ตื่นมาคุยกับพวกเรา อาจารย์คุยอย่างสนุกสนานเหมือนที่เราเคยเห็นและคุ้นชิน และวันนี้ก็ได้ไปอีกครั้ง อาจารย์ไม่ค่อยมีแรงเท่าไร แต่ก็ไม่แสดงอาการท้อแท้ หรือบ่นอะไรสักนิด อาจารย์ช่างเป็นผู้หญิงที่แกร่งจริงๆ หนูให้กำลังใจอาจารย์อยู่ตรงนี้นะคะ
ไม่มีความเห็น
วันนี้เข้า G2K ได้ครั้งแรก ในรอบหลายเดือน
สาเหตุ เนื่องจากตัวเองจำ พาสเวอร์สไม่ได้
เจอเพื่อนเก่าเข้ามาทัก ยังไม่ได้ตอบ เพราะยังไม่มีเวลา
ไว้เย็นๆ จะเข้ามาอีกรอบ คิดถึงทุกคนนะคะ
ไม่มีความเห็น
ก้าวข้ามผ่าน
ตอนนี้มีความสุข
ไม่ประมาท เผื่อทุกข์เข้ามา
แต่จะบริหารหัวใจให้สบายๆ ไวๆ
ไม่มีความเห็น
ห่างหายไปนาน ทุกครั้งที่ไปทำงาน หรือกิจกรรมส่วนตัว จะจินตนาการถึงการเล่าเรื่องผ่าน G2K เสมอ เก็บภาพ เก็บความคิดไว้ แต่เมื่อมาถึงหน้าคอมฯ เข้ามาทีไร รู้สึกว่า สิ่งที่จะเขียนมันคงไร้สาระจัง ยิ่งเห็นเรื่องเล่าดีดี ที่เพื่อนมาแบ่งปัน ยิ่งหดหู่ นี่ก็เป็นอีกครั้งที่หมดกำลังใจ คงต้องไปฝึกซ้อมกำลังภายในตนเองก่อน แล้วค่อยเริ่มใหม่ค่ะ ช่วงนี้กำลังใจถดถอยบ่อยๆ ไว้เจอกันนะ G2K เมื่อชาติต้องการ
ไม่มีความเห็น
กลับจากพัทยา ในช่วงวันหยุดสงกรานต์ หลังจากไปนอนค้างสองคืน
เด็กๆ เล่นน้ำสนุกสนาน และเหนื่อยอ่อน
ขอบคุณคุณสามีที่รัก ที่พาเราไป ปลอดภัยทั้งไปและกลับ
ตอนนี้ไปขึ้นเวร เก็บตังค์ให้ลูกกะภริยาใช้อีกแล้ว ขอบคุณนะคะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ
ไม่มีความเห็น
ดูข่าว เศร้าใจ สลด
เพราะอะไร คนไทย ต้องฆ่ากัน
เจ็บปวดในใจ เหลือกล่าว
เศร้า เศร้า เศร้า
ไม่มีความเห็น
ตื่นเต้น เครียด อึดอัด โอ๊ย สีซอให้ควายฟัง
เอาใจช่วย ประเทศไทย
ไม่มีความเห็น
สงสารประเทศชาติเหลือกำลัง
เป็นคนไทย ทำไมซ้ำเติมชาติกันขนาดนี้
เมื่อไรจะปล่อยวาง ความอยาก ความโลภกันเสียที
ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้
หน้าที่ตัวเอง มีอะไรก็ทำให้ดี ให้พอดี
จะรุ่มร้อนทุรนทุราย กระหายอะไรกันนักหนา
ไม่มีความเห็น
ช่วงนี้ติดเกมสืปลูกผักใน facebook งอมแงมเลย
เลยไม่ได้เข้ามาใน G2K
แต่เริ่มเบื่อแล้วละ
เหมือนหาห่วงมาผูกคอเลยค่ะ
ไม่มีความเห็น
เมื่อคืนได้ดูข่าวการผ่าตัดต้อกระจกแล้วคนไข้ติดเชื้อตาบอด และติดเชื้อรุนแรง
รู้สึกตกใจ และสงสารคนไข้ แพทย์ พยาบาล และคนที่เกี่ยวข้องทุกๆคน
ไม่มีความเห็น
เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ลาแล้วห้องพิเศษเก่าๆ
ที่ให้เราพักฟื้นร่างกาย อิอิ
วันนี้จาได้กลับบ้านไปรบกับเด็กๆสามคนแล้ว
ไม่รู้จะหาทางเดินเจอหรือเปล่า คงรกน่าดู
คิดถึงบ้านจัง
ไม่มีความเห็น
แข่งกีฬาสาธารณสุข
ปีนี้ตื่นหกโมงเช้า เมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ
คนข้างๆก็ไปเตรียมพาเหรดตั้งแต่ตีสอง
วันนี้ร่วมเต้นแอโรบิก
ร้องเพลงเชียร์
กลับมานอนตอนบ่าย ยาวมาถึงเย็น
เพิ่งจะตื่นมาหม่ำส้มตำและอาบน้ำนอนค่ะ
ไม่มีความเห็น
นอนไม่หลับ
พรุ่งนี้มีงานสปอร์ตเดย์
เพราะกองเชียร์ไม่พร้อม
เลยหยิบเนื้อเพลงมาซ้อมร้อง
โดยมีหนูบุ๋นคอยเชียร์
"คุณแม่ร้องอีก คุณแม่ร้องอีก"
ก็เลยหลับไม่ลง
พอหลับตานึกถึงแต่เพลงพุ่มพวง
เฮ้อ คนเรา นี่มัน..
เร่งทำจิตสงบ พรุ่งนี้จะได้มีแฮง
ไม่มีความเห็น
วันหยุดรัฐธรรมนูญ พาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์ เพราะคุณหนูบุ๋น request หลายครั้งแล้ว
ท่าทางจะสมใจอยาก เพราะพูดคุยทักทายกับสัตว์ทุกชนิดในสวนเลยทีเดียว
"สวัสดีนกกระจอกเทศ สบายดีมั้ย วันนี้ฉันเป็นโดเรมอน ฉันจะปกป้องทุกคนเอง"
"คุณแม่เป็นเจ้าหญิง แล้วคุณพ่อเป็นเจ้าชาย"
"คุณแม่มีความสุขมั้ยคะ น้องบุ๋นมีความสุขจังเลย คุณพ่อก็มีความสุขค่ะ"
"คุณพ่อเดินดีดีนะคะ ระวังตกสะพานนะคะ"
ไม่มีความเห็น
วันนี้ เป็นวันอันเรียบง่ายของฉันอีกวัน
แค่วันวันเดียวฉันมีอารมณ์เหล่านี้
ง่วงไม่อยากตื่น ดีใจที่คุยกับคนข้างๆรู้เรื่อง
ง้อลูก โกรธลูกที่ไม่ยอมไปโรงเรียน สุขใจทักทายเพื่อนร่วมงาน
ยินดีกับเพื่อนที่โชคดีทำกิ๊ปประสบผลสำเร็จ ตื่นเต้นกับการนำเสนอ ภูมิใจที่ทำงานสำเร็จ เบื่อคอมพิวเตอร์ที่แฮงค์อยู่นั่นแหละ
ไม่ได้ดั่งใจ เบื่อที่ต้องนั่งฟังประชุม สนุกที่ได้ซ้อมเต้นซ้อมเชียร์
โกรธที่มีคนพูดจากระทบ ดีใจที่ปลงได้เร็ว โชคร้ายที่เจอคนไม่อยากเจอ โชคดีที่บังเอิญมีรถมารับกล้บบ้าน ดีใจที่พ่อแวะมาหาลูกก่อนไปขึ้นเวรต่อ สุขใจที่ได้ทำอาหารให้ลูกรับประทาน
นี่แค่ครึ่งวันที่พอคิดออก มันมีอารมณ์อีกมากมายที่ซ่อนอยู่ในนั้น
นี่แหละชีวิต "แล้วสิ่งนั้นจะผ่านพ้นไป"ธรรมะจาก พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
ไม่มีความเห็น
เตรียมการสำหรับกองเชียร์
รู้สึกยังไม่ได้ดั่งใจหวัง
คุยกับวิต อยากได้อย่างที่อยากเห็น
ถ้าลูกทุ่งต้อง เปิดตัวด้วย"สยามเมืองยิ้ม"
อยากให้เด่น ต้องทำให้เด่น
ความสวยหรู ถ้าไม่เริ่ด อาจดูเรียบไป
พรุ่งนี้จะไปปฏิบัติธรรม
มิอาจเสนอแนวคิด
ส่งตัวแทนไปเจรจา พัฒนางาน
ถ้าเปิดใจ คงได้ดี
ไม่มีความเห็น
ซ้อมแอโรบิกที่รพ.
พาลูกไปวิ่งรอบบึงสีทา
เล่นวอลเล่ย์บอลกับเพื่อนๆ หน้าบ้าน
คืนนี้คงหลับเป็นตาย
ไม่มีความเห็น
ประชุมยาเสพติด
กลับมากับพร้อมของขวัญกล่องใหญ่
คนอะไร้ บทจะไม่พูดก็แหม...มันน่า...นัก
อย่างนี้ต้อง...................
เฮ้อ.........เรียนรู้กันไปชีวิต
เล่นวอลเล่ย์หน้าบ้าน มันส์สุดสุด
ไม่มีความเห็น
พิมพ์บันทึกเกือบจบแล้ว
มือจิ้มผิดไปถูกแป้นใหนไม่รู้ หายหมดเลย
เซ็งจิต
ไม่มีความเห็น