วันนี้ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ เป็นหวัด  แต่ก็สู้ๆ ไปสอนตามปกติ เด็กๆ ก็ตั้งใจเรียนดี  น่ารัก  ก็จะสอบกลางปีแล้ว  เหลืออีกอาทิตย์เดียวเอง  สอนเสร็จคาบสุดท้าย คุณชัยณรงค์ โทร.มาแจ้งว่า บรรณาธิการคัดเลือกเกมภาษาไทยที่ทำลงในวารสารเพื่อเพื่อนรัก  ดีใจจัง  คุณชัยณรงค์  ยังได้ให้คำแนะนำในการพัฒนาเด็กๆ โดยเฉพาะเรื่องการอ่าน  คุยไปเรื่อย ๆ จนถึงการเมือง  ไม่เคยคุยกับใครได้นานขนาดนี้  ได้ข้อคิดอะไรดี ๆ หลาย ๆ อย่าง  ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

วันเสาร์ที่ 6  กันยายน 2551 เป็นวัน Classroom Meeting พบผู้ปกครองนักเรียนเพื่อคัดเลือกคณะกรรมการเครือข่ายผู้ปกครอง  เนื่องจากเป็นครูที่ปรึกษานักเรียน English Program  จึงเตรียมนักเรียนให้แสดงศักยภาพของตนเองโดยเตรียมพิธีกร  มีการแนะนำเอกลักษณ์ของแต่ละคน แนะนำครูที่สอน  และกิจกรรมต่างๆ ที่ได้ทำผ่านมา เช่น วันไหว้ครู วันแม่ มีการร้องเพลง  และแสดงละครสั้น Whose Party  ทั้งหมดเป็นภาอังกฤษ มี Aj Chris  ช่วยดูแลภาษาอังกฤษ  นำเสนอประกอบ Powerpoint  ฝีมือ น้องนิวส์ และน้องออย

                แทบไม่น่าเชื่อ นักเรียนทุกคนรับผิดชอบและทำได้ดีมากๆ ผู้ปกครองทุกคนชื่นชม  บอกว่าไม่น่าเชื่อเลยว่าลูกจะพัฒนาได้ถึงขนาดนี้  แถมบอกด้วยว่าโรงเรียนจะให้ช่วยเหลือสิ่งใดก็ยินดี และตัดสินใจไม่ผิดที่ให้ลูกได้เลือกเรียนที่โรงเรียนนี้  งานนี้ครูก็หน้าบานไปเท่านั้นเองถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็ชื่นใจหายเหนื่อยยิ้มได้อีกนาน  และคิดว่าจะต้องหากิจกรรมใหม่ให้นักเรียนได้มีโอกาสฝึกฝนภาษาอังกฤษต่อไป

หน้าแตกเลยวันนี้ ก็กำลังซ้อมนักเรียนในโฮมรูมที่เป็นนักเรียน EPไหว้แบบเอกลักษณ์ลูกจอม เพื่อไหว้ผู้ปกครองวัน Classroom meeting อาจารย์ Christopher ก็เข้ามาหาเด็กถามว่ากำลังทำอะไร  เด็กจะตอบ แกยกมือห้าม ชี้ให้ครูตอบ ครูก็อึกอักไม่นึกว่าจะโดนไม้นี้  ทุกทีจะพูดอะไรกับอาจารย์ Christopher ต้องเตรียมไว้ก่อน เด็กบอก "วันนี้ครูโดนบ้างแล้ว  อยากบังคับให้หนูพูดทุกวัน"  สุดท้ายเลยพูดเป็นภาษาไทยก่อนแล้วไปถามอาจารย์ภาษาอังกฤษ จึงกลับไปพูดกับอาจารย์ Christopher อีกครั้งว่า " I'm practice my student Thai manner for Classroom meeting day." เขียนถูกรึเปล่าก็ไม่รู้เนี่ย

        เช้ามีประชุมกับผู้บริหารเพื่อสรุปโครงการสร้างเสริมประสิทธิภาพการกระจายอำนาจการบริหารการศึกษา  รับหน้าที่บันทึกการประชุม

        สอน 2  คาบ  เรื่องกาพย์พระไชยสุริยา  แล้วไปฟังคุณสัมฤทธิ์ จากกองบรรณาธิการ นสพ. เดลินิวส์  ศูนย์ข่าวอยุธยา  ท่าทางแกเอาเรื่อง  บอกว่า  คนทำหนังสือพิมพ์ ต้องกล้าหาญ กล้าที่จะปกป้อง  ฟังยังไม่จบต้องไปประชุมระดับชั้น ม. 1 ครูจรรยปกรณ์  เนื่องฤทธิ์  มาให้ความรู้แก่นักเรียนเรื่องปรากฏการณ์  Storm search  ได้ความรู้ดีจัง

            สอน  3  คาบเช้าติดกัน  แต่ไม่เหนื่อย เพราะใช้เด็กเป็นศูนย์กลาง  ให้เตรียมตัวเพื่อรายงานแปลศัพท์ และถอดคำประพันธ์ เรื่องกาพย์พระไชยสุริยา มีผู้บริหารจาก สพท ชลบุรี มาดูงาน ผอ.ท่านหนึ่งอยากได้แบบฝึกพัฒนาทักษะการอ่านคิด วิเคราะห์ ถามจะซื้อ บอกว่าจะเอาไปให้ครูที่โรงเรียนดู เลยบอกว่าจะเผยแพร่อยู่พอดี  จึงให้ไป  ผอ. ท่านเลยบอกว่าเดี๋ยวจะทำหนังสือขอบคุณมาให้

        ตอนเย็นพี่เทพ เลี้ยงทีมงานวารสารสารภีสัมพันธ์นัดไว้ประมาณ 20  คน  ที่ร้านอาหารเจ้าพระยามารวย  มีคนไป  9  คน  อาหารเยอะมาก  ร้องเพลงไปกินกันไป  พี่เทพเล่าถึงความยากลำบากในการทำงาน  และชมเราว่าเป็น "หญิงเหล็ก"  ชำนาญเรื่องการพิสูจน์อักษร  (อายจัง ก็ยังมีผิดอยู่เลย)  ให้สมาชิกปรบมือให้ถึงสองครั้ง  อยู่ไม่ถึงงานเลิกหรอกนะ  ต้องรีบกลับ  คุณสามีมารับแล้ว

ระยะนี้สนุกกับการทดสอบอ่านออกเสียง  ร  ล  คำควบกล้ำ  ให้เด็กมาทดสอบทีละคนจากแบบทดสอบที่เตรียมไว้  3  ชุด  เด็กๆ ตั้งอกตั้งใจดีมาก  รีบมาสอบทุกคน  เห็นเด็ก ๆ รอ แล้วไม่อยากกินข้าวกลางวันเลย  เจ็ดโมงเช้าก็มารอแล้ว  กลางวันแกก็รีบกินข้าว  เรายังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย มารอแล้ว  หลังเลิกเรียนก็มาอีก  เห็นเด็กขยัน ครูก็มีกำลังใจ  ผลการทดสอบปรากฏว่ามีเด็กที่อ่านได้เพราะมาก ๆ ไม่ผิดเลย อยู่  2  คน  จาก 159 คน  คือ นลพรรณ  สุพรรณพานิชย์  และพิมลพรรณ  คงสมบูรณ์ อยู่ในเกณฑ์ดี - ดีมาก 123  คน มีที่ต้องมาฝึกกันใหม่เพราะอยู่ในเกณฑ์พอใช้และปรับปรุง  34  คน  ก็ให้เด็กๆ อีกนั่นแหละ ช่วยกันเรียบเรียงเรื่อง และแต่งร้อยกรอง เอามาเป็นแบบฝึก  จับคู่บ้าง  กลุ่มบ้าง  ช่วยกันแก้ไข  แล้วค่อยมาสอบใหม่  ดูพัฒนาการต่อไป  อยากบอกว่า "พอครูบอกให้ เพิร์ล ดูแลฟ้านะ"  หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงซ้อมกันใหญ่  "เปลี่ยนแปลง  เปลี่ยนแปลง"  ทั้งๆ ที่กิจกรรมขณะนั้น เป็นการช่วยกันถอดกคำประพันธ์ เรื่องกาพย์พระไชยสุริยา"  ตกลงดีหรือไม่ดีเนี่ย?????

แล้วในที่สุด เด็กๆ ม. ๑/๑ ก็ได้แสดงละครเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็น  เนื่องในโอกาสวันแม่ให้เพื่อนๆ ในระดับชั้นเดียวกันดู  ก็เป็นที่ประทับใจ  ได้รับเสียงปรบมือเกรียวกราว  ประทับใจกับฉากสุดท้าย นักเรียนทั้งห้องออกมาร้องเพลงอิ่มอุ่น  ทำเอานักเรียนคนอื่นๆ น้ำตาคลอไปตามๆ กัน  ดีใจที่ได้มีวันนี้ อย่างน้อยก็ได้กระตุ้นให้เด็กๆ รู้ซึ้งถึงความรักที่แม่มีต่อลูกมากยิ่งขั้นไปอีก

วันนี้ทำบุญหลานเต้  "หมวดตี้" ครบ ๕๐ วัน เหมือนเต้ยังอยู่ไม่ได้จากไปไหน  แค่ไปทำงาน  อ่านไดอารีของเต้ใน http://www.polize.diaryis.com/  แล้ว  เต้ไม่เคยมองใครในแง่ร้ายเลย  มีแต่สิ่งดีๆ  มีอุดมการณ์  เต้ยิ่งใหญ่จริงๆ ภูมิใจแทนแม่เต้ด้วย  เพื่อนป้าหลายๆ คน  ร้องไห้เมื่อดูทีวี  ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่รู้หรอกว่าเต้เป็นลูกหลาน  ตอนนี้ลุงดำกำลังตรวจบรูฟไดอารี่ของเต้ เพื่อพิมพ์เผยแพร่ผลงานของเต้ให้เป็นตัวอย่างแก่ลูกหลานนะ

          วันนี้ ๐๘-๐๘-๐๘ วันดี ดีจริงๆ สอนตามตาราง ๓ คาบ  แต่ถึงโรงเรียนเจ็ดโมง นับแต่นาทีที่ลงชื่อเสร็จ งานเข้าตลอด  (นี่แหละชีวิต) ก็เป็นอย่างนี้ทุกวัน ไม่รู้เหมือนกันว่ามันอะไรกันนักกันหนา  ถามว่า "เหนื่อยไหม"  "ชินซะแล้ว  แถมชอบด้วย"  ไม่รู้เป็นไงชอบทำงานแบบเนี้ย  ให้งานซ้อนงาน  หนุกดี ถ้าทำอะไรอย่างเดียว "มันเบื่อ"

         ฝนตก เด็กเข้าแถวที่ห้องโฮมรูม ไม่ได้ไปดูแล  ก็มัวแต่พาห้อง ๑/๑ ซ้อมละครวันแม่  เด็กๆ ก็ใจสู้  แกพยายามเขียนบทเอง  เล่นเอง  บอกอะไรก็พัฒนาได้หมด  เลยต้องสู้กะเค้าด้วย  เสร็จแล้วก็ไปโฮมรูมวันนี้ไนน์ Present บ้านตัวเอง  อาจารย์  Christ ช่วย comment เด็กออกเสียง This is my house เป็น dit is my how  แล้วก็สอน สอน สอน สอนที่ ๒ พี่โอ่งมาบอกว่า ศน. จะมานิเทศ เข้าดูเรื่องการสอนด้วยกระบวนคิด  คิดไม่ออกว่า สอนเรื่องผันวรรณยุกต์ จะเป็นกระบวนการคิดได้ไง  พอสอนจริงๆ (ศน. ไม่ได้มาดู) จึงรู้ว่า เรื่องนี้ต้องยิ่งกว่าคิดซะอีก จึงจะผันวรรณยุกต์ได้ถูกต้อง

          กลางวันยังไม่ทันจะได้หม่ำข้าวเช้าเลย  เด็กมาขอสอบอ่านออกเสียง ตัว  ร  ล  คำควบกล้ำ  ก็เอากะเค้าหน่อย  แล้วก็ต่อด้วยทำกิจกรรมส่งเสริมการเรียนภาษาไทยให้เด็กๆ โรงเรียนวัดศักดิ์ "ราษฎร์สามัคคี"  เป็นโรงเรียนน้อง  เด็กเป็นชาวม้ง  ผอ.ชูชีพ บุญวงษ์ บอกว่า เด็กทั้งโรงเรียน ป. ๑ ถึง ป. ๔ มีประมาณ ๔๐  คน ตัวเล็ก ตัวน้อย  เณรก็มาด้วย  เด็กอ่านหนังสืออกไม่ถึงครึ่ง  เวลาปกติ เด็กใช้ภาษาม้ง ลองให้พูดดู  พูดยังไม่ชัดเลย  สอนให้ร้องเพลง จับทำท่านิดหน่อย  เด็กตั้งใจ เก่ง ใช้ได้  แถมด้วยเล่นเกมปูน้อยหนีบมือ เด็กงงๆ เลยเปลี่ยนเป็นให้พูดทีละคน คนละคำ  ยังไม่ได้เท่าหร่  หมดเวลา  เลยต้องบ้ายบาย  เด็ก ๑/๑ ตามไปซ้อมละครอีก  ซ้อมเสร็จเด็กอีกกลุ่มก็ไทรตาม "ครูขา อยู่ไหน  หนูมารอสอบ"  สอบจนเย็น ห้าโมงกลับบ้านดีกว่า  กินอะไรจุ๊กจิ๊กกะสามี แล้วก็ไปใช้แรงงาน ถางหญ้า "อยากเลี้ยงวัวจัง"

      คุณสามีผู้ตรงต่อเวลาและหน้าที่ ไปนอนเฝ้าโรงเรียนอีกแล้ว  เลยได้ดูเปิดโอลิมปิคกะลูกสาว  สวยอลังการอะไรจะปานนั้น  ชอบใจเด็กๆ ที่เต้นต้อนรับนักกีฬา  อดทนมาก เต้นไม่หยุดเลย  หน้าตาก็ยิ้มแย้ม  อยากให้เด็กเราเป็นงี้มั่งจัง

ต้องย้อนรอยอดีตอีกแล้ว  ก็เมื่อวานกว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกไปหน่อย  มิได้ไปเที่ยวเล่นอยู่ที่ไหน  แต่ออกจากโรงเรียนห้าโมงเย็น (ประจำ) ต้องไปเยี่ยมญาติที่โรงพยาบาลอยุธยา แถมคุณสามีจะไปเยี่ยมนักเรียนที่เขาโทรมาแจ้งว่าป่วย ปวดท้อง เข้าโรงพยาบาลเดียวกัน  ให้เราซื้อของเยี่ยม  ไอ้ลูกสาวคนเล็กก็ช่วยหิ้ว หนักก็ไม่กล้าบ่น  เยี่ยมญาติเสร็จไปเยี่ยมเด็ก  ไปหาที่ชั้น 3  ก็แล้ว  5  ก็แล้ว  ไม่เจอ  เลยไปถามที่ประชาสัมพันธ์  บอกชื่อ นามสกุล เขาค้นหลายรอบก็ไม่เจอ คุณสามีเลยนึกออกว่า  ตอนโทรน่ะ  บอกว่าเป็นผู้ปกครองโทรมา  ถามป่วยอยู่ตึกอะไร ก็ตอบอึกอัก  พอบอกชื่อตึกไป ถึงได้เออออว่าใช่  ก็แกเล่นขาดเรียนไป 3 วันแล้ว  คิดดูเฮอะเด็กสมัยนี้ ขนาดไหน

(วันนี้ ถ้าไม่มาโรงเรียนอีก.....อะไรจะเกิดขึ้น โปรดติดตาม ตอนต่อไป)

ออกจากโรงพยาบาลไปสวดศพคุณแม่สามีของเพื่อนครูโรงเรียนสามี (งงป่าวเนี่ยะ)  ถึงบ้าน  3  ทุ่มกว่า  เลยต้องอาสาล้างจานให้ลูก  สงสารแกจะทำการบ้าน  แล้วอ่านผลงานให้เพื่อนครู  แก้ไขแนะนำ แล้วก็บ้ายบาย เข้านอนก่อนลูกอีก

ตั้งใจจะเขียนบันทึกทุกวัน  แต่เมื่อวันที่ 4 เข้าเว็บไม่ได้  วันที่  5  เข้าได้  แต่ง่วงมากเลยไม่ได้บันทึก  วันนี้ขอบันทึกย้อนหลังละกันนะ 

เฉลยคำถามก่อนดีกว่า ดร.มนสิช เฉลยว่า ถ้าคุณเลือกที่จะไต่เส้นลวด ก็แปลว่า คุณอ่ะนะ....เซ็กส์จัด  แหมก็อันตราย หวาดเสียวขนาดนั้น คุณก็ยังดั้นด้นที่จะไป  ถ้าคุณเลือก ให้เขามาหาเอง  โดยถือว่าตัวคุณสวย เลิศ เชิด หยิ่งละก็  หึ..หึ..คุณรู้ตัวอ๊ะป่าวว่าคุณนะ ....เสื่อม ไร้สมรรถภาพ  แต่ถ้าเลือก พายเรือไป  หมายถึงคุณเป็นคนพอดีๆ  ไม่มาก ไม่น้อย  แล้วตกลงคุณเลือกไปแบบไหนกันล่ะ

วันนี้เซ็งระเบิดเลย  ก็เด็กจะเล่นละครวันแม่  เขียนบทมานิดหน่อย  กำลังแก้ไขให้เด็ก เกือบจะเสร็จแล้วเชียว  ลุกไปคุยกะเด็กหน่อยเดียว  ลุงเทพแกมาใช้คอมต่อ  พอแกใช้เสร็จแกหวังดีปิดให้เสร็จเรียบร้อย  ไอ้เรายังไม่ได้เซฟเลย  ไปเกลี้ยง  มึนตึบ  เป็นบทเรียนว่า  "ทำไปเซฟไปนะน้อง"  ก็รู้ๆ อยู่  เจอปัญหานี้ก็หลายครั้ง  แต่ไม่เคยจำสักที  จำไว้นะ..เฮอะ...เฮอะ

วันนี้ก็ต้องไปอบรมอีกวันหนึ่งที่ ม.รังสิต  วิทยากรทบทวนเนื้อหาที่สอนไปแล้วเมื่อวาน แล้วจึงวิพากษ์โครงร่างของผู้เข้ารับการอบรมอธิบาย ชี้แนะ แก้ไข ให้เสร็จเรียบร้อย  เรียกว่าเอาไปทำต่อได้สบายมาก  ตอนบ่าย พูดเรื่องการประเมินโครงการ พูดอะไรก็ดูง่ายไปหมด  คนตรวจผลงานจะง่ายกับคนทำด้วยหรือเปล่าหนอ  ก่อนจากกัน วิทยากรมีคำถาม 

      "มีหญิงชายคู่หนึ่งเป็นแฟนกัน  อยู่กันคนละยอดเขา  อยากทราบว่า ถ้าคุณเป็นหญิงหรือชายคู่นั้น  คุณจะไปหากันด้วยวิธีใด"

       ๑.  ไต่เส้นลวดไป

       ๒.   พายเรือไป

       ๓.   ไม่ไปหรอกให้เขามาหาเอง

    ทั้ง ๓ ข้อมีเฉลย  ลองเลือกดูนะ  พรุ่งนี้จะมาเฉลย

โชคดีได้ไปอบรมการทำวิจัยที่มหาวิทยาลัยรังสิต  วิทยากร  รศ.ดร. มนสิช สิทธิสมบูรณ์ ดร.จิระศักดิ์ สาระรัตน์ ดร.กัลยรัตน์ หล่อมณีนพรัตน์  สนุก ง่าย ให้กำลังใจกันดีจัง  อบรมฟรีไม่เสียตังค์  ได้เพลงมาหลายเพลง เช่น เพลงหอยนางรม  เนื้อร้องง่ายๆ "หอยนางรม เป็นตุ่มเป็นปม ซุกอยู่ในซอกหิน ทำอย่างไรจึงจะได้หอยกิน (ซ้ำ)  เอาไม้.....หิน จึงจะได้กินหอย  ตรงที่เว้นไว้ให้เติมคนละพยางค์  ใครจะเติมอะไรก็ตามใจ  เอาไปเล่นกับเด็กๆ บ้างก็น่าสนุกดี  แบบว่าให้เด็กคิดคำมาเติมไม่ให้ซ้ำกัน และได้ใจความ 

เพลงอื่นๆ ก็มีอีก  แต่คงต้องไปถามรศ.ดร. มนสิช เอาเอง

ก็เพลงแรกยังหวาดเสียว แล้วเพลงอื่นๆ ที่ตามมาจะเป็นยังไงหนอ

เมื่อวันที่ 24-25 ก.ค. มีการประชุมเสวนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ Best practices ของผู้บริหารและครูกลุ่มสาระต่างๆ 8 กลุ่ม  กับกลุ่มกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน  และปฐมวัย ของกลุ่มเครือข่ายสถานศึกษาประเภทที่  1   จัดที่โรงเรียนจอมสุรางค์อุปถัมภ์เห็นครูตั้งอกตั้งใจนำเสนอ แล้วน่าชื่นใจ  เด็กๆ ก็น่าจะมีกิจกรรมแบบนี้  แบ่งกลุ่มให้นำเสนองานของตัวเอง  น่าสนใจดี  แต่น่าเสียดาย คนมาไม่ได้ตามเป้าหมาย  เพราะเป็นวันธรรมดา  ครูคงเป็นห่วงนักเรียน 

วันนี้วันเกิดผอ.รัชนี  เมื่อกลางวัน ผอ.เหมาก๋วยเตี๋ยวมาเลี้ยงครูทั้งโรงเรียน  "อร่อย แซบอีหลี" ขอให้ผอ. "สุขภาพแข็งแรงๆ นะคะ"