อนุทิน 9426

เช้าวันนี้กำลังจะเดินไปที่ห้องทำงาน ได้ยินเสียงน้องเต้..เด็กชายที่เคยได้รับอุบัติเหตุรุนแรงเมื่อสาม-สี่ปีก่อน ต้องนอนอยู่เป็นปี จนขาไม่เท่ากันต้องใช้ไม้ค้ำยันมาจนทุกวันนี้

เต้ตะโกนด้วยเสียงอันด้งว่า..

"ย้า..ย่า...มีเพื่อนขาหักเหมือนกันเล้ย.."

ตามด้วยเสียงเด็กผู้หญิง..บอกว่า..

" ไม่ช่ายขาหัก...ขาแพล้งงง..."

เงยหน้าขึ้นไป เจอเด็กชาย เด็กหญิง ยืนใช้ไม้ค้ำยัน..เคียงคู่กัน..ยิ้มเผล่อยู่บนระเบียงอาคาร

จะยิ้ม..หัวเราะ..หรือจะเศร้า..ดีเนี่ย