อนุทิน 32191

พึงดูแล “แก่นใจสีขาว”
-----------------------
.
“พระอโศกมิใช่พระ” วาทะทิ่ม
พระอโศกอมยิ้มอย่างสันติ
ใครพิพากษาใครพูดใหม่ซิ
ไหนกะทิไหนกะลาไหนมะพร้าว
จะกราบผ้าสีกลักฤๅเหลืองแก่
อยู่ที่แก่นใจแท้ต้องสีขาว
เถิดพุทธบริษัทกำจัดคาว
ละคำกล่าวอันเปล่ากลวงเห็นดวงธรรม
พระใดมิใช่พระ...ใครจะรู้
ถ้ามิดูวัตรขัดเกลาทุกเช้าค่ำ
ถ้ามิคล้อยรอยพุทธ-พิสุทธิกรรม
จะเพียรพร่ำตำราใดใช่พุทธแท้
ดูกร...สหธรรมิกผู้จิกจ้วง
ศาสนิกผู้ติดบ่วงในห้วงกระแส
ผู้เห็นธรรมเห็นวิทูพึงดูแล
หยุดรังแกแต่ร่วมกันถางมรรคา

ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ทุ่งสักอาศรม ๒๓/ธ.ค./๕๑
●สืบเนื่องจากถ้อยคำของพุทธบริษัทบางท่าน ที่กล่าวย้ำซ้ำแส้กระแสอัตวิสัยทิ่มใส่สมณะและญาติธรรม “อโศก” ซึ่งผู้เขียนได้มีโอกาสรับสัมผัสอารมณ์เมื่อปลายปีที่แล้ว และได้เก็บบันทึกเป็นบทกวีเล็กๆ ไว้ แม้ผู้เขียนไม่ได้เป็นชาวอโศก ก็อยากพูดแทนบางถ้อยคำ จากนั้นก็ได้ส่งบทกวีนี้ให้ใครบางคนได้อ่าน ล่วงวันเวลาถึงวันนี้นับเดือนเศษ จิตใจสงบดี ไม่ได้เศร้าหมองอะไรกับปรากฏการณ์ดังกล่าว ย้อนกลับมาพลิกบันทึกดู เห็นว่าบันทึกเล็กๆ นี้มีแง่มุมที่น่าฝากไว้ในเว็บบล็อกสาธารณะแห่งนี้ให้มิตรมวลผู้อ่านท่านอื่นๆ ได้อ่านบ้าง...แค่นั้นแหละครับ