อนุทิน 167267
บุรชัย
เขียนเมื่อเมื่อห้องสมุดภาควิชาโดน digital disruption / ตำราและหนังสือวิชาการพิมพ์ด้วยกระดาษที่กำลังหายไป พร้อมความรู้พื้นฐานดั้งเดิม
วันนี้ ผมไปเยี่ยมภาควิชาเก่าที่เคยทำงาน (ขออนุญาตไม่ระบุสถานที่เพราะไม่ใช่ประเด็นสำคัญ) วันนี้ห้องสมุดภาคฯ โดนเปลี่ยนไปเป็น co-working space แล้ว มีโต๊ะทำงานและเก้าอี้นั่งสบายไว้ทำงาน(กับโน้ตบุ๊คที่ผู้ใช้ต้องนำมาเอง) หนังสือเก่านับพันเล่มที่เก็บสะสมมากว่า ๕๐ ปีออกมาวางตั้งไว้เพื่อให้นักศึกษาที่สนใจเลือกเก็บไปใช้ส่วนตัวได้
มันมีความรู้สึกเกือบตรงกันข้ามอยู่ ๒ ด้านในหัวผม
๑. ในแง่ใช้ประโยชน์ในปัจจุบัน ผมก็เห็นด้วยว่าการเปลี่ยนรูปแบบการใช้พื้นที่ ให้ตรงกับความต้องการของคณาจารย์และนักศึกษาในปัจจุบันของภาควิชา ก็เหมาะสมดีแล้ว
๒. แต่ในแง่ความรู้สึกของคนรักหนังสือ (ซึ่งอายุเลยวัยเกษียณ) ดูเหมือนว่าหนังสือเก่าๆ นั้น คนรุ่นหลังไม่ได้ให้ค่าและคิดเฉลียวใจเลยว่า ความรู้เก่าๆ เชิงรายละเอียด และความรู้ทางเทคนิคเก่าๆ ที่มีในหนังสือวิชาการเก่าในสาขาวิชาเฉพาะทางต่าง ๆ นั้น ไม่ได้มีให้ค้นหาได้ง่ายใน ebook หรือว่ามีใน เอกสาร PDF เสียทั้งหมด (ลองนึกถึงหนังสือวิชาการรายปีของต่างประเทศ พวก Annual Reviews ในสาขาวิชาต่างๆ เป็นตัวอย่างดูครับ) ในอนาคต เราต้องอิงกับการจ่ายค่าสมาชิกบอกรับวารสารจากต่างประเทศทุกปีเป็นจำนวนเงินมหาศาล ต้องจ่ายค่าต๋งแสนแพงให้ฝรั่งทุกปีตลอดไป. หนังสือตำราดีๆ ที่กระจายไปแล้ว เอ็นโทรปีที่เพิ่มขึ้นทำให้เราคงไม่มี hard copy เหลือให้ค้นได้อีกในอนาคต หรืออาจมีเหลืออยู่บ้างในบางที่ แต่ก็คงหายากมาก หรืออยู่ไกลจนไม่มีใครในอนาคตจะเดินทางไปค้น. อันที่จริงมันมีประเด็นให้คนน่าจะคิดทำอีกมากมาย ตัวอย่างเช่น digitization of books ในห้องสมุดก่อนจำหน่ายจ่ายแจกออกไป ฯลฯ แต่ไม่มีใครทำ (เพราะไม่มีคนเห็นว่าสำคัญ). ที่เปรยเล่ามา เพราะคงมีเหตุการณ์คล้ายแบบนี้ที่อื่นอีกแน่.
ผมเองคงไม่ได้ใช้ความรู้ในหนังสือเหล่านั้นอีก ผมจึงไม่ได้ไปใส่ใจค้นหนังสือดูว่าจะมีเล่มไหนน่าสนใจ เพียงแต่แอบทราบว่า มีบางเล่มที่เป็นหนังสือบริจาคให้ห้องสมุดของคณาจารย์เกษียณบางท่านเมื่อหลายสิบปีก่อน ท่านก็มาหยิบหนังสือของท่านคืนไป.
ความเห็น (1)
มีความไม่เห็นคุณค่ามากมายเกิดขึ้นในยุคนี้ครับ ;)…