อนุทิน 159401

ทบทวนรอยกรรมรอบสามสี่ปี…เริ่มต้นด้วยความชอบ ความเพลิดเพลินกับการปลูกผักหวานป่า…ผ่านจังหวะทึ่สูญเสีย จนเสียศูนย์ไปหลายรอบต่อหลายรอบ…ความหวังพังถล่มทลาย จนกลายเป็นอาการซึมเศร้า…เกือบถูกส่งตัวไปพบแพทย์จิตเวช…ขอโอกาสพี่น้องดูแลตนเองในกรอบขอบเขตอันตนดูแลตนได้ไม่เบียดเบียนตน เบียดเบียนท่านจนเกินไป…การงาน จำเป็นต้องขอเลือกทำในส่วนทึ่ตนเองพร้อม…การที่ยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้ จำต้องขอจำกัดกรอบขอบเขตอย่างรอบคอบ…กระนั้น ก็ยังพลาดพลั้งไปหลายต่อหลายครั้ง(โวยวายสติแตก)…การแสดงออกที่ไม่เหมาะสม ยังคงเป็นปัญหาที่ต้องรับผิดชอบตนเองจริงๆ…สู้ สู้