อนุทิน 151877

ขณะกำลังล้างชามขนมจีนเช้านี้ ความคิดแล่นไปถึงข้อเขียนของพนักงานมหาวิทยาลัยท่านหนึ่งกรณี "เปอร์เซ็นต์การมีงานทำของบัณฑิต" และหวนนึกไปถึงการที่หลักสูตรต่างๆต้องผลิตบัณฑิตให้มีงานทำ ข้อความนี้ก็ผุดขึ้นในสมองว่า "ถ้าผลิตบัณฑิตให้มีงานทำ เราไม่จำเป็นต้องส่งลูกหลานเข้าเรียนหนังสือเพื่อจะไปมีงานทำ หากการปฏิบัติคือการเรียนรู้ ดังนั้น ก็ควรให้ลูกหลานไปทำงานเพื่อให้เกิดความชำนาญในความรู้นั้นๆไปเสียเลย ทำไมต้องอ้อมไปเรียนหนังสือก่อนมีงานทำ มิสู้จะมีงานทำไปด้วยเรียนในเรื่องนั้นๆไปด้วยหรอกหรือ เป้าหมายของการผลิตบัณฑิตที่แท้จริงควรจะเป็นอะไร? เป็นการผลิตเพื่อตอบรับระบบอุตสาหกรรมของโลกหรือ แท้จริงแล้ว คงไม่มีคนที่ไม่มีงานทำ แต่ถ้าวัดว่า คนมีงานทำคือคนที่ไปทำงานรับจ้างได้ค่าตอบแทนจากสถานประกอบการต่างๆ ก็จะมีคนจำนวนหนึ่งไม่มีงานทำ เพียงเพราะเขาสร้างงานด้วยตนเอง เป็นเจ้านายตนเอง