อนุทิน 146154

<อนุทิน ๓๓๗> : วันเสาร์ที่ ๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๙

เมื่อ ๓ วันก่อน ลมจากพายุฤดูร้อนพัดเอาเศษไม้ และใบไม้ไปกองบนถนนข้างทางออกหอพัก...และเมื่อวานเย็นใช้ถนนเส้นนี้สัญจร รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสะดวกในการใช้...ได้บอกลูกสาวตั้งแต่ก่อนเมื่อวานว่าจะไปกวาดถนนตอนเช้า แต่ก็ลืม..ลูกสาวจึงบอกว่าให้ไปกวาดวันนี้แทน (ทำตนให้เป็นตัวอย่าง..ให้ลูกเห็น..แต่ลูกไม่เห็นเพราะนอนตอนเช้ามืด ตื่นหลังเที่ยง-ใช้ชีวิตที่ไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพ)
• วันนี้ตื่นมาก็ 6 โมง 10 นาทีเข้าไปแล้ว (เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย) ล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็หยิบไม้กวาด เดินไปจากหอราว 250 เมตร เก็บกิ่งไม้ข้างทางโยนออกไปนอกทาง...
• พอรปภ.หน้าประตู 3 เห็นเราไปกวาดถนน ก็หยิบไม้กวาดมาช่วยกวาด (รีบมาช่วย) ก็แบ่งกวาดถนนคนละข้าง รปภ.กวาดมา 100 เมตร แต่ของเรากวาดไป 150 เมตร ใช้เวลาราว 25 นาที เหงื่อออกซึมเลย...ผลดีทางด้านร่างกาย คือ ร่างกายได้ขับสารพิษออกทางเหงื่อเป็นผลดีต่อสุขภาพ...ผลดีทางด้านจิตใจ คือ ได้ฝึกตนให้เป็นคนมีจิตอาสา โดยไม่ต้องมีใครมาบอกหรือสั่งให้ทำ (คือเราเป็นคนคิดที่จะทำตั้งแต่แรกแล้ว..แต่ว่าช้าไป ๑ วัน..อิอิ) ขณะเมื่อกวาดทำความสะอาดสิ่งภายนอก มันก็ฝึกปัดกวาดความสะอาดให้กับจิตใจไปด้วย..จิตใจสงบสบาย
• ระหว่างกวาดถนน ก็มีนักวิ่ง วิ่งผ่านมา ๑ คน..ขับจักรยานผ่านมา ๑ คน และรถเก็บขยะที่มีพนักงาน ๓ คน..คนเก็บขยะ ๒ คน ก็ทักทายพูดอะไรกับเรา แต่ก็ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็เห็นยิ้มๆ แบบชื่นชม..(อาจจะคิดไปเอง แต่ก็รู้สึกว่า ทำดีเล็กๆ ก็ยังมีคนเห็นบ้าง)
• แต่ก่อนนี้ เคยไปเก็บขยะระหว่างรอรถทัวร์ที่สถานนีขนส่ง มีแต่คนมอง แต่ไม่มีคนช่วย เพราะเขาไม่รู้จักเรา, ตอนไปชายหาดหลังน้ำท่วมใหญ่ปี 2554 ไปเก็บขยะริมชายหาด 100 เมตร ก็มีคนเห็น แต่ไม่มีใครมาช่วย คิดว่าไม่ใช่หน้าที่..
• คนเรามักจะเรียกร้องให้คนโน้นคนนี้มาช่วย แต่ไม่เคยคิดช่วยตัวเองก่อน ดังนั้นสวรรค์คงไม่ช่วยอะไรเราได้หรอก
• คิดว่า คนไทยเราไม่ค่อยได้ฝึกวินัยกันทั้งประเทศ อนาคตจะลำบากกันทุกเรื่อง รวมกันเกินครึ่งค่อนประเทศแน่นอน..