ดากานดา... หากแกเดินทางออกจากสถานที่เดิมๆ
ซึ่งเคยวนเวียนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ออกจากวิถีชีวิตซึ่งเคยวนเวียนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ออกจากคนรู้จักรอบตัว
ไป ณ ที่ไม่เคยมีใครรู้จักแกเลย และแกเป็นเพียงก้อนหินก้อนหนึ่ง
เป็นเม็ดทรายเม็ดหนึ่ง เป็นเพียงแค่สิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งของสถานที่แห่งนั้น
และเป็นเวลาที่แกได้อยู่อย่างโดดเดี่ยวจากชีวิตเก่า
ทว่าเป็นเวลาที่แกได้อยู่อย่างอิสระในชีวิตใหม่
บางทีแกอาจได้ยินเสียงของตัวแกเองพูดกับแก
เสียงในตัวแกพูดกับแกในเรื่องที่ตรงไปตรงมาที่สุด
อภิชาติ เพชรลีลา กล่องไปรษณีย์สีแดง
ไม่มีความเห็น