อนุทิน 124142
KRUDALA
เขียนเมื่อไปร้องเพลงกับวงดนตรีของโรงเรียนในงานสรงน้ำพระธาตุหริภุญชัย ความคิดที่อยากเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกเพราะเกษียณไปแล้วคงหาภาพอย่างนี้ไม่ได้อีก และอยากทำเป็นวิดีโอนำขึ้นyoutube ไว้ให้ลูกหลานได้ดู
บ่ายวันสุดท้ายที่ซ้อมร้องเพลงได้คุยกับศิษย์เก่าที่ปัจจุบันไปเรียนมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลแห่งหนึ่ง มาเป็นนักร้องหญิงช่วยงานโรงเรียน ก็คือลูกศิษย์ที่เคยสอนมาระดับประถมนั่นแหละ คุยว่า
"ครูอยากจะถ่ายวีดิโอไว้เพื่อนำขึ้นYoutube ใครจะช่วยครูได้บ้างหนอ" ได้รับคำแนะนำว่า
" มันก็ไม่ยากนะคะครู ให้ลูกหลานครูถ่ายให้ก็ได้" ครูเงียบไปครู่หนึ่ง ถามต่อว่า
" ครูจะให้หนูถ่ายให้ได้ไหม"
"หนูก็ได้แต่เตรียมตัวร้องเพลงซิคะครู"
ทำให้ต้องแวะปรึกษาร้านอินเตอร์เน็ตว่าอยากถ่ายวีดิโอแล้วนำขึ้นYoutube ทางร้านมีคนไปถ่ายวิดิโอไหม ร้านบอกว่าถ้ามีูรูปแล้วเขาช่วยนำขึ้นยูทูปได้และบอกให้ไปปรึกษาร้านถ่ายรูป จึงไปร้านถ่ายรูปเขาก็โทรคุยกับคนอีกคนหนึ่งให้เราคุยติดต่อคนนี้ คุยกันถึงความต้องการและสถานที่และถามถึงราคา เมื่อวางสายก็ถามเจ้าของร้านถ่ายรูปว่าคนที่มารับงานชื่ออะไร บอกว่า "ลุง....." และบ่ายวันนี้ก็มาหาที่โรงเรียนเพื่อนัดหมายและตกลงราคา
บางครั้งเราต้องพึ่งคนที่เปิดตัวเองว่าเขามีอาชีพถ่ายวีดิโอนอกสถานที่ ทั้งๆทุกอย่างในโรงเรียนของเราเหนือชั้นกว่าเขามาก ทั้งอุปกรณ์และบุคลากร
เพราะอะไร...เราจึงต้องเข้าไปพึ่งร้านอินเตอร์เน็ต ทั้งๆที่ครูที่สอนอินเตอร์เน็ตในโรงเรียนก็เก่งๆทั้งนั้น
เพราะอะไร...เราจึงไปพึ่งร้านถ่ายวีดิโอ ทั้งๆที่เป็นเรื่องง่ายๆ แม้แต่เด็กมัธยมก็ทำได้
หรือว่าเป็นเพราะ "ความอยาก" ที่ไม่รู้จักจบสิ้นของเรา
จะเกษียณอยู่แล้วยังอยากขึ้นYoutube
ความเห็น (1)
เท่ห์ครับครู ;)...