อนุทิน 120740

เมื่อฉันพยายามทำดีต่อคนอื่นโดยการไปสอนพระคัมภีร์ฟรี...ขับรถไปหาเองถึงบ้าน...บางครั้งต้องเลี้ยงอาหาร...เมื่อเขามีปัญหาก็มาปรึกษาแต่ละเรื่องล้วนแต่เป็นปัญาหนักๆมาทั้งนั้น.....ต้องคอยให้คำปรึกษา...เมื่อสามี-ภรรยาทะเลาะกันก็ต้องฟังปัญหา...เป็นตัวกลางให้ทั้งสองฝ่ายมาระบาย.....โดยที่ไม่มีผลตอบแทน....เมื่อทำไปได้ซักระยะหนึ่ง...มันทำให้เกิดความคิดว่าทำไปทำไม...มันไม่ใช่เรื่องของเราเลย...เสียเวลา...เอาเวลามาดูแลลูกอยู่กับครอบครัวดีกว่ามั๊ย...เรื่องของใครก็เรื่องของมันสิ....จะขึ้นสวรรค์หรือลงนรก..ก็เป็นเรื่องของยู.... แต่...เมื่อคิดไปคิดมาแล้ว....ก็ทำให้เกิดความคิดขึ้นมาอีกว่า.....เราเกิดมา...เราต้องมีชีวิตที่เป็นประโยชน์ต่อคนอื่น...จึงจะมีคุณค่า...ผลสุดท้ายก็ได้คำตอบให้ตัวเองว่า...เราต้องมีชีวิตที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น...โดยเฉพาะคนที่มีปัญหา...เพื่อสังคมจะได้ดีขึ้น...โดยทำจากจุดเล็กๆ...ที่มีโอกาสได้ลงมือ......ขอบคุณพระเจ้า.